Topless or not topless

In mijn jeugd ging ik altijd naar het stille strand bij Duindorp in Scheveningen. Daar woonde ik namelijk. In de jaren vijftig hoefde je er niet op te rekenen dat het vrouwelijk schoon zich op het strand in volle glorie aan je openbaarde. Er waren destijds al wel bikini’s, maar die werden in het gereformeerde Scheveningen niet getolereerd. Je moest dus alles zelf uitzoeken ’s avonds laat op het strand met een of andere vriendin. De meeste meisjes hulden zich in zeer degelijke en dus onerotische badpakken en veel oudere Scheveningse dames zaten zelfs wel in klederdracht op het strand. De bikini’s in die tijd waren bovendien niet echt ontworpen voor de strakke tietjes van tienermeisjes, maar meer voor de cup J van hun moeders.
Wat dat betreft waren de jaren zestig al een stuk beter.
In de tijd, waarin de jeugd zich van de verstikkende jaren vijftig bevrijdde, kregen ook de vrouwenborsten meer bewegingsvrijheid. De bikini’s werden almaar kleiner.

In de loop van de jaren zeventig werd zelfs het bovenstukje van de bikini door steeds meer vrouwen weggelaten. De vrouwen en meisjes gingen topless.
Ik weet nog goed hoe dat bij ons ging.
We kampeerden met vrienden in Le Dramont, in de buurt van St. Raphaël aan de Franse zuidkust. Het was nog in een tijd dat ik ook plezier kon beleven aan een strandvakantie.
Overdag was het te warm om veel dingen te ondernemen, dus zaten we hele dagen op het stenige strandje bij de camping. Af en toe gingen we wat snorkelen en verder heb ik daar alle drie de delen van ‘In de Ban van de Ring’ gelezen.
De eerste die haar bovenstukje wegliet was de vrouw van mijn vriend. Het gekke is dat zowel ik als de andere mannen in ons gezelschap vanaf dat moment krampachtig naar de horizon gingen turen of naar de zwemmers. Eigenlijk staarden we overal naar, behalve naar de tieten van de vrouw van mijn vriend.
Maar op een gegeven moment volgden mijn vrouw, de vriendin van een andere vriend en nog veel meer vrouwen en meisjes op dat strand. Probeer dan nog maar eens geen tieten te zien.
Maar alles went en eigenlijk was het niet eens erotisch om vrouwen en meisjes topless te zien. Wel gaven mijn vriend en ik in het begin cijfers. Een tien werd het echter zelden, maar als er een tien op het strandje zat, dan gingen we alleen maar snorkelen als de tien ook het water in ging en dan konden er nog zulke mooie rotsformaties onder water zijn, wij keken toch alleen maar naar haar heuvellandschap. Helaas deden de tienen vaak hun bovenstukje aan als ze gingen zwemmen.

Maar met het verstrijken van de jaren werd topless zo normaal, dat je eerder vreemd opkeek als een vrouw haar bovenstukje aan had. Sterker nog: vrouwen gingen topless als het totaal niet gepast was. Als je hier in Nederland niet wilt dat iemand een boerka draagt of kleding met lange mouwen in een ziekenhuis, dan moet je ook niet in Maleisië, Indonesië en Egypte in je blote tieten aan het strand gaan zitten. En dat gebeurde maar al te vaak, heb ik geconstateerd.

Er deed zich in de loop van de jaren trouwens nog een ander probleem voor. Niet alleen in het gewone leven, maar ook op het strand, sloeg de obesitas toe. Vrouwen hebben zich daaraan echter niet aangepast. Eigenlijk is het nu nog moeilijker om niet naar topless vrouwen te kijken dan vroeger. Het hele strand zit vol lampekapvrouwen met Big-Mac-buiken en enorme vuurrode tieten zonder bovenstuk. Misschien zelfs wel zonder bikinibroekje, want door de overhangende kwabben is dat niet altijd duidelijk. 
Dat soort vrouwen zie je steeds meer op de stranden. Een tijdje geleden schrok ik me nog een hoedje toen ik dacht dat ik met mijn blote voeten op een grote, drillerige kwal trapte. Maar het bleek een klein, dik, topless vrouwtje te zijn.
Je kunt ze bijna niet ontlopen.
Dat zou echter nog niet zo erg zijn, als de meisjes ook nog topless waren, maar juist de moderne meid draagt weer een bikini met bovenstukje of een badpak. 
Weer zo’n gevolg van de klimaatcrisis. Vanwege het gat in de ozonlaag kan de zon huidkanker veroorzaken en de meisjes van tegenwoordig hebben dat goed in de gaten.
Ik ga niet meer in Duindorp naar het stille strand, want daar zit veel gajes. Ik ga ook niet naar Scheveningen, want daar zitten zoveel van die blubberende vrouwen, dat het één grote drilpudding lijkt op het strand. Dat daartussen nog pril leven in de vorm van kinderen kan voorkomen, is een wonder. Hoewel er ook veel Duitsers zitten en daar heb je minder last van. Die zijn wel allemaal dik, maar ze graven ’s morgens vroeg al een kuil en dan zie je ze de hele dag niet meer.
Ik ga tegenwoordig altijd naar het strand aan het einde van de Savornin Lohmanlaan. Daar is het redelijk rustig en er komen mensen uit de Vogelwijk en de Bomen- en Vruchtenbuurt. Daar wonen de ‘betere’ milieus en het moet gezegd, dat bij hen de obesitas nog het minste heeft toegeslagen. Gek eigenlijk, want die mensen hebben toch geld genoeg om zich vol te vreten.
Helaas zijn de vrouwen en meisjes die daar naar het strand gaan zich zeer bewust van de huidige gevaren voor hun tere tieten. Dus zie je daar vrijwel geen topless meer. Wel is er naast het stukje waar ik altijd zit, een naaktstrand. Maar daar komen voornamelijk oudere homo’s.

Nu moet je niet denken dat ik een hekel aan dikke vrouwen heb. Mooi dik is niet lelijk. Ik ken persoonlijk wel een aantal mollige en dikke vrouwen die een knap gezicht hebben en er door zich goed te kleden prima uit zien. Maar er is gewoon een enorm verschil tussen ma Tokkie topless op het strand en Agnes Jongerius in een goed zittend badpak.
Topless is momenteel out en dan moeten die vrouwen van boven de veertig er niet krampachtig aan vast blijven houden, omdat ze er mee zijn begonnen toen ze achttien waren.
Ga met je tijd mee en doe zoals de moderne vrouw. Trek aan dat badpak!