Inteelt op de camping
Even met RTL-Boulevard gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Verlinde in de buurt?” De redactieassistente meldde mij een beetje giechelig dat Albert even afwezig was. Het gerucht ging, dat Albert zich even had afgezonderd met dat mooie slanke jochie van het bedrijfsrestaurant, want ja, die opgekropte frustratie, die moest er toch een keertje uit, hè… Maar na een poosje wachten kreeg ik de gevierde televisiepresentator annex kwaliteitsjournalist alsnog aan de telefoon. Wat ik van hem wilde? “Zeg, vuile pisnicht, wat is dat voor kleinzerig gedoe? Beetje naar de rechter stappen omdat je privacy in het geding is?” De immer perfect feminien geklede roddeltante antwoordde dat dat volkomen terecht was. Want iemands privacy, dat was iets belangrijks. Die moest je respecteren. En daar had ik de hypocriete hufter tuk: “Zeg, lamlul, was jij niet degene die nog maar een paar weken geleden die illegale garagebeelden van Yolanthe Cabeau van Kasbergen en haar Wesley uitzond? Telt de privacy dan opeens niet? Verdien je niet al sinds mensenheugenis een deel van je inkomen met het uitzenden van heimelijke plaatjes en stiekeme roddels?” Nee, dat zag ik verkeerd, jammerde de inmiddels tamelijk overstuur geraakte engerd. Want de persoonlijke levenssfeer was van onschatbare waarde. Daar moest iedereen van afblijven. Een levensgroot verschil van mening diende zich aan: “Nee, dat zie ik prima. Echt. Want er is in moreel opzicht geen enkel verschil tussen een illegaal verkregen beeldfragment van twee mensen in een privé-situatie en illegaal verkregen geluidsopnamen van twee mensen in een privé-situatie. Riooljournalistiek mag, maar dan moet je zelf ook tegen een stootje kunnen. Maar goed, we zijn weer uitgepraat. Ik wens je het allerbeste: mot in je mohairtrui, herpes in je bek en een druiper in je broek. Zielepoot.” Het stomste van die Verlinde is natuurlijk, dat hij zo enorm ijdel is dat ’ie iedere prijs aanneemt zonder zelfs maar na te gaan of het wel om een bestaande prijs gaat. Zo kon BNN hem een of andere bokaal mee naar huis laten slepen, met een microfoontje en een zendertje daarin. Hulde voor BNN.
Ach ja, RTL-Boulevard. Een programma waarin enorme zeikerds zitten te doen alsof ze de wijsheid in pacht hebben. Herhaaldelijk heb ik dubbel gelegen van het lachen. Werd er weer een strafrechtelijk akkefietje besproken door Bram Moszkovicz. U weet wel, die zeer deskundige advocaat. Die zijn kantoor ter beschikking stelde aan topcrimineel Holleeder, om daar andere mensen te bedreigen en af te persen. Feitelijk zou iedereen die ooit aan dat programma heeft meegewerkt eens een uurtje in een hok moeten worden opgesloten met een zekere Wim Visscher. Want die heeft heel veel rechtvaardigheidsgevoel in zijn vuisten. Zo timmerde hij debielenzanger Jantje Smit deze week nog in elkaar. Want dat Jantje met zijn (inmiddels ex-) vrouw rotzooit, dat vindt hij niet rechtvaardig. En dan gaat dat knagen. Het is ook niet leuk om te horen dat je vrouw op de plee is betrapt terwijl Jantje Smit haar een beurt gaf. Ja, daar krijg je last van. Emotioneel dus. En dan moet die opgekropte frustratie er toch een keertje uit, hè… Daarom trapt grote Wim kleine Jan in mekaar, en dus heeft Jantje Smit nu een ander model neus. Zielig hoor, die Jantje Smit. Terwijl zijn vroegere vriendin met haar topvoetballer in Portugal ligt te vozen, moet Jantje naar een driesterrencamping met een of ander Volendams palingwijf. Tijdens broeierige zomernachten heb ik weleens nachtmerries van een driesterrencamping. Een met TROS-vlaggetjes afgezet grasveldje met Jantje Smit, Fransie Bauer en Wolter Kroes. Drie sterren…
En dan als kampwinkel de AH-To Go. Lekker onder mekaar, want Marokkaantjes maken geen kans op een baan bij die keten. Nee, dat soort mensen willen we niet in onze winkel, is de gedachte. Want de klanten zijn zo nu en dan een beetje bang voor die lichtbruine jochies. Maar dat vinden ze niet zo fijn om te horen. Terwijl het toch écht een groep Marokkaantjes was, die een paar jaar geleden bij een Dirk van den Broek-filiaal in Amsterdam een klant doodschopten. Want het is niet fijn om altijd maar met de nek te worden aangekeken. En dan moet die opgekropte frustratie er toch een keertje uit, hè… Dus die baantjesjagers van Noord-Afrikaanse komaf kunnen het voorlopig wel schudden. Op papier wordt het probleem nu wel opgelost, maar of daar in de praktijk wat van terecht komt? Ik heb er een hard hoofd in. En die Marokkaanse jongeren hebben het toch al zo moeilijk. Nu dreigen ze weer te worden uitgehuwelijkt aan een achterlijke oom of een debiele tante in het Rif-gebergte. Maar naar goed Nederlands gebruik hebben we een prima oplossing voor het probleem doorgevoerd. We hebben een meldpunt geopend. Zo. Klaar. Een inteeltmeldpunt…
Maar de bekendste inteeltfamilie? De Oranjetjes natuurlijk! Die koningshuizen zijn erger doorgefokt dan heel Urk of Zierikzee. Onaantrekkelijke mensen, en doorgaans ook nog tamelijk dom. Zoals die Prins Willem. Door een wonder afgestudeerd in geschiedenis, en daarna iets met watermanagement gaan doen. Kijk, een Oranjeprins een vak laten leren: dat is water naar de zee dragen, dus wat dat betreft kan zijn beroepskeuze tenminste nog als een gelukkige toevalstreffer worden beschouwd. Maar niemand neemt je serieus. Zelfs je echtgenote noemt je publiekelijk ‘een beetje dom.’ En dan moet die opgekropte frustratie er toch een keertje uit, hè… Dus moet Willem wat te doen hebben. Commissaris bij De Nederlandse Bank. Giechelend overdenk ik de juistheid van dit onzinbaantje. Hij heeft als watermanager natuurlijk geen moer verstand van geld, maar waar staat het gebouw van De Nederlandse Bank? Juist. Aan een gracht…
