Laos: Communisme? Friends!

Vanuit Chiang Mai in Thailand vlogen wij naar Luang Prabang in Laos. Voor het eerst van mijn leven met een propellorvliegtuig, een MA60. Voor de vlucht hadden we nog op internet opgezocht of Lao Air betrouwbaar was. De meningen waren verdeeld. Het helde over naar best betrouwbaar, mits je niet in een MA60 vliegt. Het geeft je toch een beetje een onzeker gevoel als je het vliegtuig instapt. Maar los van de wat mindere beenruimte is het prima vliegen en ook de service aan boord was uitstekend.

Volgens de boeken, ook het boek voor de reiziger de "Lonely Planet", is Laos een communistisch land. Daar valt weinig van te merken als je er bent. Als je er woont waarschijnlijk wel, maar dat merk je niet als je er op vakantie bent. Toch zijn er wel van die typische communistische bureaucratische trekjes te vinden. De hoeveelheid mensen bijvoorbeeld die nodig zijn om het land binnen te komen. Eerst nemen twee mensen je paspoort en inreisverklaring in en vertellen je dat je naar het volgende loket mag. Daar zitten twee mensen die je voor 35 dollar een visum verstrekken en je paspoort teruggeven, voorzien van de nodige stempels. Dan staat er iemand die je papiertje wil hebben waarop staat dat je geen H1N1 onder de leden hebt. Vervolgens kom je bij twee mensen van de douane die je paspoort nog eens controleren. En dan sta je in Laos. Weliswaar met een werkelijk schitterend visum in je paspoort, maar dat had ook met vijf mensen minder gekund.

En dan moet je geld opnemen. Gelukkig staat er één pin automaat waar dan ook een klein rijtje voor staat. Dat is dan weer het voordeel van een klein vliegtuig. Na even wachten heb je drie mogelijkheden: 300.000, 500.000 of 700.000 Kip opnemen. De munteenheid heet daar Kip. Nou ja munt, ze hebben alleen maar papiergeld. Vanwege de enrome bedragen is muntgeld al een tijdje geleden uit de roulatie genomen. Het lijken enorme bedragen, maar 700.000 Kip bleek na enig rekenwerk niet meer dan zestig Euro. Sommige mensen konden maar moeilijk wennen aan de grote aantallen. Zoals twee Amerikaanse vrouwen die we een paar dagen later tegen kwamen en geld wilden wisselen "but really big amounts, like 1.5 million!" Iets meer dan honderdtwintig euro dus. Voorzien van een flinke stapel verse Kip -het in je portemonee opbergen ervan noemden we al snel ophokken- een taxi gezocht naar een willekeurig gekozen hotel. Het bleek een goede keuze. Een voormalig Frans koloniaal huis, hoge plafonds met ventilatoren eraan. Perfect!

Luang Prabang, de voormalige hoofdstad van Laos en opgenomen in de werelderfgoed lijst van de UNESCO, is werkelijk bezaaid met tempels. De Laotiaanse (en ook Thaise) naam voor tempel is Wat. De vraag, "Is er wat?" kan in Luang Prabang dan ook met een overduidelijk "Nou en of!" beantwoord worden. Waar je ook kijkt zie je boeddhistische tempels. Soms zelfs drie of vier naast elkaar gebouwd. Je hebt dan geen idee waar de ene ophoudt en de andere begint. En alle tempels worden nog gebruikt en opgeknapt. Een heerlijke stad om in rond te lopen en te genieten van de eigen cultuur en de overgebleven resten van de Franse periode. Of om te genieten van een overheelijke fles Beer Lao op een terrasje aan de oever van de Mekong. Laos heeft niet zo veel eigen producten. Rijst, bananen, mango's, diverse andere landbouwproducten, cement en bovenal Beer Lao. Wat een heerlijk bier is dat! Gelukkig wordt het geleverd in niet al te zuinige flessen van 640 cl. Het schijnt ook naar Nederland geëxporteerd te worden. Als iemand weet waar het te verkrijgen is zou ik dat graag horen.

Van Luang Prabang zijn we met een auto via Vang Vieng naar Vientiane gereden. Als toerist, waar dan ook ter wereld, vraag je je vaak af of je niet belazerd wordt door de lokale taxichauffeurs. Of ze niet express omrijden en daardoor de ritprijs onnodig hoog laten oplopen. Daar hoefden we nu niet bang voor te zijn, om twee redenen. De eerste was dat we vooraf een prijs hadden afgesproken, de tweede was dat er slechts één weg is tussen Luang Prabang en Vang Vieng. En wat voor weg. Schitterend kronkelend door de bergen met enorme uitzichten. Groene uitzichten. Alles is groen. Als Groenland al niet bestond zou Laos zo moeten heten. Wat een schitterend land is het!

Onderweg valt ook het verschil tussen de stad en het platteland op. Overal aan de bergweg liggen kleine dorpjes. Berg- en dwergdorpjes. Zijn de huizen in de steden voor het overgrote deel van steen en beton, in de bergen zijn de huizen van hout. Hout, lucht en veel durf. Naast de weg is er soms één of twee meter rots en daarna gaat het weer steil naar beneden. De huizen staan dan op palen deels boven het ravijn. Fascinerend om te zien. Grappig is ook dat richting de hoofdstad de huizen steeds meer van beton worden, maar dat ze in de bergen nog steeds op dezelfde manier maar dan met betonnen palen boven het ravijn gebouwd worden.

Een groot verschil met Thailand is de bevolking. Thailand wordt wel "The Land of Smiles" genoemd. Laos heeft nog een lange weg te gaan voordat het zover is. Of dit nu ook de communistische invloed is kan ik niet zeggen. Het is wel vreemd dat in een land waar tourisme een redelijke bron van inkomsten aan het worden is, de mensen bij restaurantjes gelegen aan de enige weg die er is, je verwelkomen met een houding van: "je kunt wat nemen of niet, hoe dan ook pak het zelf maar". Je zou verwachten dat ze wat meer moeite doen om wat geld te verdienen. Niet dat de mensen nou echt onvriendelijk zijn, ze zijn wel een stuk stugger dan in Thailand. Zeker in Vientiane was dat zo. Al waren daar ook weer heel aardige mensen die ons wilden helpen.

De meest vreemde ervaring in Laos die ik heb gehad is ongetwijfeld in Vang Vieng. De stad is erg geliefd bij backpackers. Volgens de Lonely Planet serveert men er ook vele vormen van "Happy Meals". Niet die van McDonald, maar eten dat is opgeleukt met diverse geestverruimende middelen. Ik heb ze zelf niet opgemerkt, maar zit dan ook niet echt in die scene of doelgroep. Wat daar wel opvalt, zijn de vele eet- en drinkgelegenheden waar de grote flatscreens continue afleveringen van de comedy serie Friends vertonen. Er zijn een paar rijen met ligbanken met in het midden een looppad voor de bediening. En iedereen ligt of zit daar wat te eten, drinken en naar Friends te kijken. Dit gaat zo door tot in de late uurtjes en 's morgens bij het ontbijt stond het scherm alweer op Friends.

Er zijn veel van die tentjes. Ik ben er te kort geweest om te ontdekken of ze allemaal een eigen seizoen uitzenden of wat ze doen als ze aan het einde van een seizoen gekomen zijn. Of ze dan weer met de eerste aflevering van het seizoen beginnen of doorgaan met het volgende seizoen. Wel was overal een ander seizoen bezig. Voor een groot fan van Friends als ik, is dit toch wel de hemel op aarde. Heerlijke temperatuur, schitterende omgeving, fantastisch eten, lekker bier en de hele dag door naar Friends kijken. Of zoals Joey het zou zeggen: "What's not to like? Food? Good! Beer? Gooood! Friends? GOOOOOOD!!!"