UFO in me oog

Het uitkiezen van een onderwerp voor dit stukje was geen moeilijke opgave.
De laatste maand zie ik namelijk heel veel UFO’s. Nog meer dan voorheen. Voornamelijk op het internet, want daar zie ik ze nog steeds het meest. Onlangs werd op een UFO congres in Amerika, (of course) een film getoond waarop heel scherp een UFO onduidelijk te zien was.
In HD-kwaliteit trilde de UFO langs alle hoeken van het scherm. Ik bekeek de film en ik moet zeggen dat ik Independence Day nog steeds mooier vind, terwijl deze toch al heel wat jaartjes oud is.
Zelfs War of the Worlds, een film met Tom ‘ikspringgraagopbanken’ Cruise, wint het van de short film uit Italië. Dat komt nog niet eens zo zeer door de matige geluidseffecten, de slechte cast en de windowsmoviemakerkwaliteit filters, maar meer nog door de belabberde kwaliteit van de decors: een wolk en een fucking dakraam. Toch is de film al miljoenen keren bekeken terwijl deze nog niet eens officieel uit is.

Ik zal open kaart spelen. Een aanzienlijk gedeelte van mijn leven volg ik het al het nieuws aangaande UFO’s en buitenaardse wezentjes.
Ik denk dat ze mij ook volgen. Ik heb soms gewoon zo’n gevoel.
Alleen, als ik dan achterom kijk zijn ze nergens meer te bekennen. Dat vind ik zo flauw he, om je als een sneaky bastard lafjes achter een wolk te verstoppen. Aan de andere kant denk ik dat als ze niet willen dat wij ze zien, dat ook niet gebeurt. Die hebben helemaal geen wolken of een flinke meeuw nodig joh. Ik probeer altijd sceptisch en objectief te blijven, maar met al het schijnbare bewijs wordt het steeds moeilijker om er niet in te geloven. Nu zijn er altijd mensen die bijdehand willen doen en met een verveeld Hans Teeuwen stemmetje zullen zeggen: “ja, maar Jan, (zucht..ik heet geen Marjan) weet je wel dat een UFO gewoon een ‘niet geïdentificeerd vliegend object’ betekent?
Dat het helemaal niet persé een buitenaards vliegend ruimteschip hoeft te zijn hoorrr.”
“...”
Dat misverstand wil ik dan bij deze uit de wereld helpen, want UFO’s kunnen natuurlijk ook stil op de grond staan.

Wie ben ik eigenlijk om het te ontkennen? Vanuit welke arrogantie durf ik te beweren dat als wij niet verder dan Mars komen, niemand dat dus kan. Voor ons lijkt 5000 jaar beschaving misschien veel, maar in the grand scale of things stelt het niets voor. Voor hetzelfde geld bezoeken ze onze wereld al vanaf dag zeven en is ons DNA voor hen als Duplo voor Einstein. Persoonlijk heb ik er geen bezwaar tegen als die grijsaards hier in hun weekend naar toe komen zweven. Dat ze misschien wel een abonnement hebben voor de dierentuin die Aarde heet.
Het probleem is dat het er steeds meer worden en dan gaat het dus irriteren.
Vergelijk het maar met vliegen, als je op de fiets zit. Ik heb er dus echt geen zin in om als het mist zo’n UFO in mijn oog te krijgen.

Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik er van moet denken. Gelukkig maar, want vragen en nieuwsgierigheid maken ons zo lekker mens. Het is niet dat ik geen mening heb, want een columnist zonder mening is als een UFO-foto zonder Photoshop. Om je de waarheid te zeggen hoop ik dat ik de dag nog mag meemaken.
Dat ze landen op mijn dakterras en een Redbull komen drinken. Om als gelijke broeders hun nieuwe anti-gravity motor te bewonderen en mijzelf te verbazen over de ruimte in de kofferbak. Bovendien zou ik het ook wel leuk vinden om een keer niet de slimste te zijn, maar dat is sowieso nog toekomstmuziek. Wat ook nog zou kunnen is dat het helemaal geen buitenaardse wezens zijn, maar demonen uit de hel die met elke waarneming de Apocalyps dichterbij brengen en met hun ultrasonische wapens onze hoofden laten overkoken.
Nah ja, als het op zondagochtend is zie je toch geen verschil.
Het onderwerp houdt mij voorlopig nog wel bezig. Er is namelijk één gedachte waar ik mij maar niet aan kan onttrekken: van alle duizenden meldingen, foto’s, filmpjes en ontvoeringen, hoeft er maar één waar te zijn.