Karaktermoord op internet
Als je van plan bent een internetbedrijf op te richten, wees dan op je hoede voor bloedhonden in menselijke gedaante. Onderzoek of je op tijd kunt leveren, maak afspraken met je leveranciers. Zorg dat je website helemaal up-to-date is, dat alles ook daadwerkelijk werkt. Dat alles wat je op je site beweert ook waargemaakt kan worden binnen de door jou vastgestelde tijd. Voor trendylaarzen.nl kwam deze raad te laat. Virtuele bloedhonden hadden een spoor geroken dat leidde hun naar trendylaarzen. Omdat trendylaarzen.nl zo’n grote drukte op hun site niet verwacht hadden, kregen de ondernemers een achterstand met leveren. Internetoplichters.nl is het hok waar deze bloedhonden wonen. Dat is nu op zwart gezet door de rechter. Omdat ze zo verschrikkelijk bloeddorstig zijn geweest. Ze leken uit op de dood van de eigenaren van trendylaarzen.nl. Wanneer je een laarzenzaak in de Kalverstraat in Amsterdam bezoekt en de gekozen laarzen zijn er even niet in jouw maat, dan maak je afspraken met het personeel wanneer ze komen. Je komt terug en ze zijn er nog niet. Je vraagt je geld terug en dat krijg je waarschijnlijk ook, anders wil je even met de baas praten. Ik zeg maar wat. Je ziet en ervaart deze mensen driedimensionaal. Via internet een laarzenwinkel beginnen is heel andere koek. De klanten zien je niet, er is een eendimensionaal beeld of dit nu je foto of je-mail is waarin je je presenteert. Er is non-verbaal niets af te lezen, maar alles te raden. Het enige wat je wilt, is de kosten van personeel en het hebben van een fysieke zaak ontlopen. In de virtuele wereld is alles mogelijk.
Er worden hartgrondige gevechten geleverd, meestal door huisvrouwen die wel even klaar zijn met hun vibrators en zich nu vermaken met mensen afmaken, meestal naar aanleiding van insinuaties van anderen die zelden op feiten onderzocht zijn. Ze hebben ervaren hoe het is geestelijk klaar te komen, de batterijen lijken onuitputtelijk in tegenstelling tot die van hun vibrators. Kortom het heeft alleen maar voordelen.
Deze Anita’s slopen in slecht Nederlands alles wat naar onraad riekt. Ze doen dit uiteraard zonder enige stijl, maar puur op de primitieve behoefte van een IQ van gemiddeld 70. Ze hebben een PC van hun man gekregen zodat hij ook even wat rust krijgt om zijn zaadvoorraad weer een echte voorraad te laten worden, om even bevrijd te zijn van het oeverloze gewauwel van zijn vrouw over niks. Een win-winsituatie, zou ik zeggen. Maar veel vrouwen ontwikkelen zich tot virtuele moordenaars. Het enige dat ze het slachtoffer net niet ontnemen, is het kloppen van zijn of haar hart. Voor de rest zowat alles: de vreugde van het leven, de vreugde van het hebben van een eigen zaak, van het ondernemer zijn. Ze ontnemen het slachtoffer zijn vrijheid door te dreigen met de dood. De eigenaren/slachtoffers van trendylaarzen.nl zijn inmiddels twee maal verhuisd.
En nog gaan de moordzuchtige huisvrouwen door. Ze maken er hun dagtaak van de slachtoffers systematisch te ontdoen van hun waardigheid. Deze krankzinnigen in de virtuele wereld begrijpen niet eens dat ze heel gemakkelijk opgespoord kunnen worden via hun IP-adres, maar dat ze vaak door zwakke Nederlandse wetten beschermd worden. Dus bij dezen een oproep aan de regering: verscherp de wetten voor misdaden tegen de mens in de virtuele wereld. Je hebt hun IP-adressen. Het zijn karaktermoordenaars, maak het met voorbedachten rade psychisch slopen van mensen strafbaar. Geef hen een straf waarbij ze geconfronteerd worden met het slopen van hun eigen zelfbeeld door een ervaren psycholoog en vraag achteraf hoe ze het ervaren hebben zo aangevallen te worden. Maar goed, ik geloof dat ik te creatief ben.
Het erge aan dit waargebeurde verhaal is nog wel de krankzinnige uitspraken van deze achterlijke Anita’s in de virtuele verzamelplaatsen, waar deze debielen zich ophouden, dat zij zich nu zo ‘verveelden‘. Ze hadden de strijk en de was al gedaan en vroegen zich af wat of wie er nu aangepakt kon worden. Het gaf hen zo’n gevoel van ‘wij met zijn allen tegen een boze buitenwereld’. Een gevoel van saamhorigheid. Dit gevoel kan naar mijn mening alleen ontstaan omdat de leegheid in je eigen leven je overvalt. Je stelt niets meer voor omdat je ook nergens meer voor hoeft te knokken. Opvoeden laten we zo veel mogelijk aan schooldocenten over. We hebben geld genoeg om klussen in huis te laten uitvoeren of hebben daar ‘familiesloebers’ voor. Geen geld hebben word je onmogelijk gemaakt door de uiterst linkse overheden in het land en in den Haag. Wat overblijft, is het gevoel dat je leeft en dat lijkt alleen in de virtuele wereld te vinden. En als je zelf niets bent en niets kan, dan blijft er niets anders over dan dit gevoel te bereiken door middel van een ander. Niet positief zijn, of constructief, want dan ben je een zwever of opportunist of gewoon niet boeiend.
De virtuele wereld is steeds meer het speelterrein van zieke geesten. Hier uiten zij zich in het simpele vermoeden dat ze niet getraceerd kunnen worden. Hier uiten zij wat ze in de echte wereld nooit zouden durven en waar ze ook zeker niet mee weg zouden komen. Hier durven ze, hier begaan ze nodeloze misdaden tegen hun medemens alsof het een Amsterdammertje is waar je tegenaan kunt schoppen. Hier, in de virtuele wereld zijn zij helden voor een dag bij een volk dat sneller degenereert dan welk levend schepsel ook op deze aarde. Zonder last te hebben van enig geweten of moraal mobiliseren zij via openbare forums hun trouwe soldaten. Ze steken hun slachtoffers na, nadat die zijn gevallen op hun slagveld. Alleen de dood als alternatief. En denkt u dat ik overdrijf? Lees dan het artikel in de Telegraaf van 23 mei 2009. ‘O ja, de Telegraaf’, zult u wellicht denken. Dan heb ik maar één antwoord. Al zou de helft maar waar zijn, dan is en blijft het nog een onmenselijke misdaad gepleegd door verveelde huisvrouwen.
