In je blootje op het internet (2)
Kinderen zijn kwetsbaar. Ze moeten te allen tijde beschermd worden. Zeker in een online wereld, waar een wereldwijde wildgroei van kinderporno bestaat. Wie eenmaal verstrikt is in de stugge struiken van de industrie, voelt in het latere leven opnieuw die doorns prikken in de naakte huid. Het tuig dat het aangenaam vindt om dit onontwikkelde mensen aan te doen, moet met bos schaamhaar en al platgebrand worden. Maar de politie kan slechts plaatselijk een vuurtje blussen.Kinderporno was vroeger nog op te sporen in groezelige appartementjes, door in internationale postzakken te snuffelen naar videobanden en dvd’s en door verdachte chauffeurs bij de grens aan te houden om gezamenlijk in de kofferbak te duiken. Nu gaat de online handel zo snel, dat Geile Govert vanachter zijn pc rustig bestandjes stuurt naar zijn maatjes van pedopartijen over de gehele wereld. Er is geen enkel zicht op peer to peer verspreiding van materiaal waarin kleine kinderen dingen moeten doen waarvan ze nooit wilden weten dat hun lichaam daartoe in staat was.
‘Porn police! Hands up!’ De Nederlandse politie zou maar wat graag een peeskamertje instappen. Maar er zijn weinig mogelijkheden. Op dit moment trekt de politie bij een melding de dader na, zoekt het slachtoffer en maakt het materiaal offline, al dan niet in samenwerking met buitenlandse autoriteiten. In landen die niet meewerken, zoals Oekraïne en Wit-Rusland, wordt een filter toegepast, zodat Nederlandse internetproviders deze site niet meer zichtbaar kunnen maken. Zo wordt het Nederlands publiek afgeschermd zodat jij en ik niet toevallig kinderporno aantreffen, maar feitelijk is dit illegaal. Volgens de Nederlandse wet is er namelijk geen regeling dat de politie filters mag toepassen of op een andere manier online mag ingrijpen. Internet is een gebied om bewijzen te verzamelen, maar niet om deze ontoegankelijk te maken voor anderen. Dat de politie in beide gevallen door de regering wordt geboeid, is wel duidelijk. Of de wet wordt overtreden, of kinderporno is oogluikend toestaan.
Hoewel de politie in Nederland officieel geen websites mag filteren, bestaat er toch een black list van sites die kinderporno bevatten. Tenminste, dat lijkt de definitie van die zwarte lijst. Uit onderzoek blijkt dat het ernstig verouderd is. Het is geen taak van de politie om deze bij te houden en er is veel te weinig tijd voor. Het lijkt er verdomd veel op dat slachtoffers van kinderporno in hun hemd blijven staan.
Geile Govert ziet dan ook veel mogelijkheden. Nadat hij zijn lul heeft schoongeveegd aan het handdoekje met zijn initialen, hoeft hij het filmpje alleen maar naar zijn vrienden te sturen. De wetgeving op het internet is vaag en de internationale samenwerking gaat traag. Door het bestand ‘stadsrit2.avi’ te noemen en er eventueel nog een slimme sleutel aan te koppelen om het bestand te beveiligen, komt hij er makkelijk mee weg. Zolang hij het maar niet op een openbare website plaatst, kan hij de kinderen nog in de schuur blijven bewaren in Oostenrijk, België, of welk land hij maar wil.
Het is ronduit belachelijk dat de Nederlandse regering nog geen duidelijke regels heeft om kinderporno te weren van het internet. De overheid neemt het surfparadijs met al zijn haken en ogen nog lang niet serieus. Rouvoet, Balkenende en al die andere kuise hoofden pleiten braaf over de hoekstenen van de samenleving, maar ze hebben geen benul van de digitale wereld, omdat ze er zelf nog niet thuis in zijn. Omdat ze het niet zien. Ze moeten lef tonen en hun ogen openen. Wie echt wil dat kinderen beschermd moeten worden, gaat hiervoor internationaal de strijd aan en zorgt dat de politie bevoegdheden krijgt om online in te grijpen. De online wereld is ook onze beleefwereld. En in geen van beide werelden is kinderporno getolereerd. Dus laat kinderen niet in hun blootje op het internet staan.
