Maxime Verhagen: Een Twitterende rioolontstopper
Maxime Verhagen gaat met zijn tijd mee. Dat zeg ik verkeerd, want zijn tijd is rond 1950. Maxime Verhagen gaat met onze tijd mee. Je zou dus kunnen zeggen dat hij zijn tijd ver vooruit is, maar dat komt heel ongeloofwaardig over. Hij is een modern mens al ziet hij daar niet naar uit, want CDA'er. Het moderne zit hem dan ook in wat hij doet. Qua uiterlijk is hij net zo grijs als de uitstraling van zijn partij en ook zijn naam doet je niet direkt een flitsend persoon vermoeden. Maxime doet je meteen denken aan Limburg. En hoe aardig de mensen daar ook zijn, hoe prettig het daar ook vertoeven is, Limburg staat niet gelijk aan vernieuwing, vooruitgang of modern. Het is er gemoedelijk, ook niet echt een term die vooruitstrevendheid doet vermoeden. Daar is zeker niets mis mee, maar je blijft op die manier, in elk geval in naam, wel het pispaaltje van Nederland.
Maxime Verhagen denkt dat hij modern is want hij Twittert. Twitter is simpel gezegd een internetverzamelplaats, waar iedereen die daar op aangesloten is een berichtje of foto kan plaatsen van wat hij of zij op dat moment aan het doen is. En andere mensen kunnen dat dan weer lezen. Eén zo'n berichtje heet een Tweet. Logischer zou zijn een Twit, immers de service heet Twitter. Een twit in het Engels is echter een sufferd, een sukkel, en ik kan me voorstellen dat de gebruikers niet onder die naam bekend willen staan. Ook al noemen ze het dan anders, het maakt het overigens niet minder waar.
Waarom Twittert Verhagen? Omdat hij het leuk vindt. Daar is op zich niets mis mee. Ik denk dat de wereld er op vooruit zou gaan als iedereen zou doen wat hij of zij leuk vindt. Ik denk alleen niet dat Twitter en het plaatsen van berichtjes daarop een begin van deze verbetering is. Maar mocht het iedereen van het voeren van oorlog afhouden dan juich ik het alsnog van harte toe.
Wanneer Twittert Verhagen? Voornamelijk op de verkeerde momenten. Zo is hij in februari al eens door Jan-Peter Balkenende aangesproken op het feit dat hij een foto had getweet van een vergadering van de ministerraad, één van de heilige achterkamertjes. Schande werd er geroepen. De ministerraad is geheim, en dat moet vooral zo blijven. Alsof wij niet weten wie er in de ministerraad zitten. Alsof wij niet weten dat er volop gekonkeld wordt. Wat zou je überhaupt zien op zo'n foto? Zit Balkenende daar met zijn broek op het vreethaakje vanwege een net genoten copieuze lunch uit te buiken? Staat één van de ministers er geregeld met zijn broek op zijn enkels op de vergadertafels te dansen vanwege een iets te snel gedronken glaasje rode wijn op een nuchtere maag? Zie je hoe André Rouvoet een van de koffiedames neemt omdat dat thuis niet mag en het toch geheim is? Ik denk het niet. Ik denk dat zo'n ministerraad net zo saai, nutteloos en tijdverspillend is als een vergadering van willekeurig wat voor bedrijf dan ook in Nederland. Het enige verschil is dat er meer mensen tegelijk genaaid worden door wat er besloten wordt.
Afgelopen dinsdag bij de Afghanistan top Twitterde Maxime Verhagen weer. Hij stond op de blauwe loper te wachtten tot de heer Karzai, de president van Afghanistan, zou arriveren. En daar maakte hij een Tweetje van. Hoe fijn. Een berichtje dat hij stond te wachten. Niets meer. Niet wat hij misschien dacht, iets in de trant van "Ja hoor, ik zie hem al, met zijn oversized badhanddoek omgeslagen. Ik durf te wedden dat hij daar vele handdoeken van diverse hotels onder verstopt heeft. Hij mag dan wel president zijn, het blijft een mens natuurlijk."
In eerste instantie klinkt dat natuurlijk heel interessant, "ik sta op de blauwe loper te wachtten op Karzai", maar het betekent helemaal niets. Het is niets meer dan "kijk mij eens belangrijk zijn". Importance by name dropping. Omgekeerd zie ik het Karzai namelijk niet zo snel doen, wat interesseert hem die Verhagen nou? Uiteindelijk is het niets meer dan Dick de Boer die bij een willekeurig rioolontstoppingsbedrijf werkt en Tweet: "ik sta nu bij de waterkoeler in de gang met die dikke teef van de boekhouding en die kale van de planning". En wie is er geinteresseerd in wat Dick de Boer doet? Niemand! Zelfs zijn eigen familie niet. Het feit dat iets mogelijk is, wil nog niet zeggen dat je het dan ook meteen maar moet doen. Mag ons een techniek die het mogelijk maakt dat iedereen zijn gedachten rechtstreeks op het internet kan plaatsen bespaard blijven?
Feitelijk zit Maxime Verhagen tijdens zijn werk gewoon privé-dingen te doen, en ook nog eens met de telefoon van de zaak. En die zaak is de BV Nederland. Daar zijn wij allemaal aandeelhouders van. Hij zit dus van ons geld een beetje te spelen tijdens zijn werk. Er zijn er voor minder ontslagen. Niet in de politiek overigens. Bij Pauw en Witteman meldde hij dat Hilary Clinton het ook deed. Hij las haar wel, hij vermoedde dat zij hem niet las, want hij schreef dan ook in het Nederlands. Ik weet zeker dat dat de reden niet is dat ze niet leest wat hij aan het doen is. Het feit alleen al dat Hilary Clinton ook Twittert lijkt mij reden genoeg om het zelf niet te gaan doen. Ik ben benieuwd hoe Maxime Verhagen reageert als zijn vrouw blijkt te zijn uitgewoond door de man die het riool kwam ontstoppen met als excuus, "als jij doet wat mevrouw Clinton doet dan doe ik wat meneer Clinton deed."
Volgens Verhagen brengt het gebruik van Twitter de politiek dichter bij de mensen. Want dat is de kritiek die er voortdurend en terecht komt vanuit de samenleving: de politiek staat te ver van de burgers af. Als hij denkt dat dit helpt, dan heeft hij het echt helemaal niet begrepen. Zeggen dat je staat te wachtten op deze of gene hoogwaardigheidsbekleder is niet de politiek dichter bij de mensen brengen, althans niet op een niveau waar de mensen wat aan hebben. Dat is alleen maar vertellen dat de ene collega op de andere staat te wachtten. Dat is van een SBS Shownieuws-niveau waar elke scheet breed uitgemeten wordt zonder dat het ook maar één seconde ergens over gaat.
De politiek dichter bij de mensen brengen betekent dat er geluisterd wordt naar wat de mensen te vertellen hebben, naar wat ze dwars zit. En dat er dan wat gedaan wordt met wat er gezegd is, en niet in plaats van de overlast de klager aanpakken. En mocht onverhoopt het probleem niet direkt aangepakt kunnen worden dat je dan aan dezelfde burgers uitlegt WAAROM dat is en niet simpel weg het probleem in de samenleving laten dooretteren. Wat de politiek dichter naar de burgers brengt is nu eindelijk eens uitleggen waarom we zo nodig mee moesten doen met de inval in Irak, uitleggen waarom Nederland na 2010 toch gewoon door blijft gaan met de Afghanistan missie of waarom die JSF nou eigenlijk echt nodig is. Maar ik ben bang dat dit soort vormen van de politek dichter naar de burgers brengen beperkt zullen blijven tot het vrijgeven van een extract van de gebeurtenissen en bewijzen die geleid hebben tot het nemen van de besluiten, zo'n 25 jaar of langer na dato. Als het mee zit.
