Het verval van links
Column door AriusSEGeboren in 1982 en opgegroeid in het tolerante Nederland. Op 19-jarige leeftijd ben ik mijn edele delen achterna gegaan en in Zweden beland. Ik ben dus al een tijdje weg. Door toch nog een link met het kikkerlandje te houden ben ik hier op FOK! en andere nieuwssites beland. Wat me opvalt, is dat in de korte tijd dat ik weg ben er enorm veel veranderd is. En daar wil ik het even over hebben.
Het is niet ongewoon dat politieke kleuren veranderen en dat de politiek de maatschappij volgt. De ontevredenheid met linkse denkbeelden en de problemen met een groep 'nieuwe Nederlanders', wat ik zie als de primaire oorzaken, heeft tot gevolg dat er nu een hele discussie ontstaat tussen enerzijds mensen die verandering willen en mensen die vasthouden aan een socialistische maatschappij. Ikzelf zit er een beetje tussen in moet ik zeggen. Aan de ene kant begrijp ik zeker de onvrede, aan de andere kant vraag ik me af wat het gevolg zal zijn.
Ik wil toch wat gedachtevoer geven. Door mijn studie heb ik een deel politicologie gehad en hoewel de stof nogal droog is, is het zeker interessant. Naar wat voor maatschappij gaan we toe? De tolerantie waar Nederland tijdens mijn jeugd toch redelijk bekend om stond, wordt getest. Ik ontken ook zeker niet de problemen, maar stel jezelf de volgende vragen:
Wat is het percentage van allochtonen dat werkelijk in de problemen komt? We zien een overrepresentatie in gevangenissen, geweldpleging, en werkeloosheid, maar hoe representatief is dit voor de gehele groep? Praten we hier over een probleem met bevolkingsgroepen of praten we over een minderheid van deze groepen?
Wat zijn de alternatieven? Mijns inziens zijn er twee stromingen: de zachte en harde aanpak, waarin het debat sterk gepolariseerd is. De meeste zullen het erover eens zijn dat het knuffelbeleid zijn langste dagen heeft gehad, maar de harde aanpak, waar velen nu voor vallen is net zo naief. Ik zal dit uitleggen: Nederland is verbonden niet alleen aan de eigen wet, maar ook aan de VN-resoluties, en EU regels. In het kort KUN je mensen niet uitzetten zodra ze een verblijfvergunning hebben gekregen en Nederland kan niet zomaar de regels veranderen zonder bepaalde resoluties en mensenrechten te schenden. Je kan het er natuurlijk niet mee eens zijn, maar de regels voor asiel (wat een kleine groep is in vergelijking tot bijvoorbeeld familiehereniging) zijn erg duidelijk. Je kan immigratie ook niet tegenhouden. Kijk bijvoorbeeld naar de immigratie van Mexicanen in Amerika. Als zelfs illigaliteit een aantrekkelijk genoeg alternatief is, dan gaat dit door, regels of niet.
Ik heb het partijcongres van de PvdA gevolgd en weer dezelfde problemen; het klinkt te hard, we moeten het omformuleren. Semantische vraagstukken om enerzijds de achterban niet te verliezen, en aan de andere kant niet te veel zetels aan rechts te verliezen. Dan zie ik Geert die het heeft over uitzetting (wat niet kan), boeken verbieden ('vrijheid' jaja) opvoedingskampen, het leger inzetten... Ik schud bij beide mijn hoofd.
Ik zal nog even wat over mezelf zeggen. Je zou denken dat Zweden en Nederland dicht bij elkaar liggen, een ongeveer gelijk gedachtegoed hebben, beide socialistisch in de geschiedenis. Je zou daarin ook wel gelijk hebben, maar het vergt redelijk wat aanpassingsvermogen. Ik heb de taal geleerd, vakken gedaan om naar de universiteit te kunnen, en bijna mijn studie daar ook afgerond. Ik heb in klassen gezeten met asielzoekers, immigranten uit allerlei culturen, en het geeft een bepaald inzicht. Ik stel mezelf veelal de vraag 'hoe aangepast ben ik?', en eerlijk gezegd ben ik dat nauwelijks. Ik ben nog steeds zeer Nederlands in denken en doen, wat weleens tot conflicten leidt. Ik pas me niet erg aan in de Zweedse cultuur en het enige waar het mij om gaat is dat ik voor mezelf kan zorgen. Dus wat kan ik verwachten van 'integratie' behalve dat andere mensen zichzelf financieel onderhouden. En aan de wet houden natuurlijk (al heb ik nog wel wat jointjes gerookt in Zweden).
Dus, om het allemaal maar even samen te vatten. Ik begrijp de test van de maatschappij, ik begrijp ook immigranten. Ik begrijp ook dat mensen reageren op de problemen die ze veroorzaken. Maar wat is nou de oplossing en mijn these? Het linkse gedachtegoed is veel groter dan alleen de integratievraag. Ik ben opgegroeid met een tolerantie, maar ook een natuurlijke empathie, en dit is denk ik de kern voor het socialisme. Met de huidige crisis zien we veel slachtoffers vallen, mensen die banen verliezen, economisch liberalisme wat enorm misbruikt is, en de gevolgen daarvan gaan we nog wel merken. Als je arbeidsloos wordt, als je ouder wordt, als je kinderen krijgt (voor veel FOK!kers denk ik nog een abstracte gedachte), dan wil je dat er goede voorzieningen zijn. Je mag daarentegen ook verwachten dat mensen zelf initiatief nemen om hun problemen op te lossen.
Links zal dus enigszins moeten veranderen, het moet niet bang zijn om mensen aan te spreken op hun eigen gedrag. Degenen die niet meewerken mogen wat mij betreft daarop afgerekend worden. Criminele jongeren moeten flink aangepakt worden. Voor mijn part registreer je de etnische afkomst. MAAR, de tekortkomingen van links zijn voor mij niet genoeg om het gedachtegoed af te vallen. Ik wil veel liever een maatschappij die wel een uitgebreide sociale voorziening heeft dan een Amerikaanse indivualistische maatschappij. En ja, daartoe ben ik ook bereid belasting te betalen. En wat is nou het alternatief van rechts? Ik begrijp de aantrekkelijke gedachte en de reactie op de maatschappij, maar concrete oplossingen hoor ik niet, veelal omdat ik wat inzicht heb in de procedures wat betreft asiel en immigratie. De oplossing ligt voor mij in een combinatie van het hard aanpakken van problemen, maar voorzieningen behouden. Kijk zeer goed naar de geschiedenis waar elke immigratiegroep het slecht doet, totdat je ze aan het werk helpt. Dat is een investering, maar wel de enige genuanceerde oplossing.
Nu ben ik ook natuurlijk aan het polariseren, al probeer ik wel een nuance aan te brengen. Willen we een partij die moralistisch is en een betuttelbeleid voert, willen we een blonde rechtse naieveling, of willen we een impotente linkerhand? Of willen we misschien een partij die nog gelooft dat de aarde 7000 jaar oud is? Of toch maar kapitalisten, die het afgelopen jaar hun waarde bepaald hebben? Of een trotse Moses die recht door zee haar partij de grond in boort?
Ik vind het een moeilijke keuze, dus ga ik terug naar wat ik geleerd heb in politicologie. Wat voor een samenleving willen we nou eigenlijk in theorie? Wat zijn nou echt de oplossingen die werken? Ik kom voor mezelf uit op een partij die niet bestaat. Ik wil een centrum partij die niet gelovig is, die wel problemen benoemt en aanpakt wat een meer rechts gedachtegoed is, mensen niet betutteld zoals moralistische partijen doen, wat dus eigenlijk weer een politisch liberalistisch trekje is. Een partij die eerlijk en socialistisch is, wat links is, en niet economisch kapitalistisch zoals de VVD.
Ik hoop dat degenen die dit lezen ook bij zichzelf te rade gaan over wat ze nu eigenlijk willen. Ik zie veel te vaak Bos (kotssmiley) of Wilders (hitlersmiley) en waar het op neer komt is helemaal niet op de persoon, maar wel het gedachtegoed er achter ligt. De keuze van een partij hoort te liggen in je eigen overtuiging en niet wie er het tijdelijke gezicht voor is of wie het hardste schreeuwt. Mensen aanvallen op hun overtuiging is ook niet nodig, maar discussie is gezond.
Scientia non habet inimicum nisp ignorantem
