Penisnijd
Al bijna twintig jaar poog ik om me staande te houden in een mannengezin. Dat vraagt het nodige van mijn aanpassingsvermogen. Eén tegen vier is een verloren zaak en dus omhels ik al jaren het motto 'If you can't beat them, join them'. Het heeft me interessante wijsheden opgeleverd zoals het begrip van buitenspelval (ja, serieus!) en de functie van een carburateur (of was ik dat alweer vergeten?). In ieder geval is het manvolk in mijn gezin met zo'n grote overmacht aanwezig dat ik meer dan gemiddeld op de hoogte ben van onderwerpen als voetbal, bier, playstation, auto's en lekkere wijven. Ik weet ook dat de afstandsbediening niet van mij is, maar dat die slechts, als blijk van liefde, aan mij uitgeleend wordt op dinsdag- en vrijdagavond. Maar blije mannen zijn fijne mannen en als ik ze lief aankijk, schilderen ze deuren en wassen ze auto's. Voor wat hoort wat en ik ben toch al niet zo'n Goede Tijden, Slechte Tijden-type, dus dat loopt allemaal wel lekker. Totdat de heren zich unaniem sterk maakten voor een urinoir in de nieuwe badkamer in plaats van een conventioneel toilet. Daar heb ik even een stokje voor gestoken.
Me staande houden tussen het manvolk betekent niet dat ik ook staande ga plassen. Dat is me een brug te ver. Met het gehannes in openbare toiletten in gedachten, wenste ik mijzelf in mijn eigen huis een zittend toiletbezoek. Terwijl ik me opmaakte voor een confrontatie met mijn schatten, was hun reactie des mans. ‘Niet aan gedacht. Sorry.’ En daarmee was de discussie af. Een stijlvol hangtoilet laat sindsdien de keuze: zitten of staan. Iedereen blij.
Noem het ouderwets, maar in mijn beleving moeten vrouwen zitten en mannen staan voor een plas. Stiekem benijd ik de heren om hun fijne uitrusting. En met mij veel vrouwen, weet ik toevallig. De uitvinder van de plastuit prijs ik om zijn inventiviteit, maar ik vind het niks. Nothing beats the real thing. Mijn mond viel dus ook open van verbazing toen een of ander babbelprogramma melding maakte van het feit dat toiletjuffrouwen en echtgenotes het manvolk liever zittend op de pot hebben. Ik was verbijsterd. Dat wij dames het zelf niet kunnen, is toch geen reden het de heren ook te verbieden?
Wat bezielde mijn geslachtgenoten? Je moet wel verdomde sterk in je schoenen staan, wil je de natuur op zijn vingers gaan tikken. Argumenten wilde ik en die vond ik ook. In de vorm van een pot die plas en poep gescheiden houdt en het daardoor mogelijk maakt schadelijke afvalstoffen, zoals medicijnresten, uit urine te filteren alvorens deze het riool bereikt. Maar staande mikken in het daarvoor bestemde gat is lastig en daarom zouden ook mannelijke plassers moeten gaan zitten. Prijzenswaardig initiatief. 1-0 voor het milieu, ware het niet dat het innovatieve stukje sanitair nergens te verkrijgen is. En zo pist Nederland naast de milieusparende pot.
Toch was de liefde voor Moeder Aarde niet de reden voor het geklaag van de dames. Ze zijn gewoonweg het gespetter zat en weigeren nog langer op hun knieën te gaan om het geknoei op te ruimen. Ik werd rood tot achter mijn oren. Is dat nu emancipatie in Nederland?
En toen werd mijn aandacht getrokken door een interview met een Belgische flirtcoach. In deze tijden, waarin niets vanzelf lijkt te gaan, verdient deze man een dikke boterham door mannen wegwijs te maken in de doolhof die leidt naar het veroveren van een vrouwenhart. Maar ging dat van nature niet zo’n beetje vanzelf? Waar zijn onze oerdriften gebleven? Zijn theorie is dat man en vrouw teveel naar elkaar toe gegroeid zijn, onder anderen door dezelfde plashouding aan te nemen, waardoor de aantrekkingskracht wegvalt. Aan hem de taak om mannen hun mannelijkheid te laten hervinden of de menselijke soort zal aan zijn eigen beschaving ten onder gaan.
Als zulk soort elementaire dingen als de aantrekkingskracht tussen man en vrouw in het gedrang komen, beginnen bij mij de alarmbellen te rinkelen. Maar ik hou het graag simpel, als het enigszins kan. Het leven is op andere fronten al moeilijk genoeg. Dames, staakt toch uw kruistocht. Gun die mannen toch hun mannelijkheid en hun privilege om staande te plassen. Vinden wij vrouwen dat, ondanks dat tikkeltje penisnijd, niet stiekem woest aantrekkelijk? Kunnen we gelijk de Viagra uit de pillendoos bannen, hoeven we de resten ook niet meer uit het oppervlaktewater te filteren. Moeten we alleen die werkeloze flirtcoach nog om zien te scholen.
Wat mij betreft, heren: neem je heft in eigen handen. Sta op en plas. En voor de echtgenotes en toiletjuffrouwen heb ik nog een tip. In de betere feestwinkel zijn nepvliegen te koop, die het in de toiletpot prima doen als doelwit. Maakt van iedere man geheid een scherpschutter.
