Februari 2009: angst en hoop
De recessie houdt aan, het broeikaseffect zit in een stroomversnelling, vliegtuigen vliegen om je oren en God valt door de deur in huis.
Zoek dekking! We zitten midden in een economische malaise. Red ons!
Angstzaaiende berichten, zwetende politici, stotterende vakbondswoordvoerders; de afgelopen maand werd ik er misselijk van. Maar er is hoop!
De hoge werkloosheid, veroorzaakt door deze recessie is gemakkelijk op te lossen. Ja, inderdaad: gemakkelijk en uiteindelijk ook goedkoop. Je mag het antwoord zoeken in dijken en een stijgende waterspiegel: we verzwaren....... DE DIJKEN. “Eureka!” Daar kan de gemiddelde denktank nog een puntje aan zuigen.
Ik zal het kort toelichten: laat iedereen die zijn of haar baan verliest de handen uit de mouwen steken en de dijken verzwaren en/of ophogen. De helft van de werklozen komt toch uit de bouw, dus dat is mooi meegenomen. Bovendien wordt het lente en beter weer. Hartstikke gezellig. Onder luid gezang van Geuzenliederen bouwen aan de toekomst van ons kikkerlandje. Denk er eens over na Willem Alexander. Het zou een investering zijn die wél garanties biedt voor de toekomst. Tenzij je verliefd bent op Venetië en romantische kanotochtjes, zou ik de schep maar vast uit de schuur halen. Want wie worstelt die komt boven.
Evolutie of schepping? That’s the question. Misschien gewoon een combinatie van die twee? Waarom zo zwart-wit allemaal? De initiatiefnemer van de folder, die miljoenen mensen in de bus hebben gehad, is massaal gebombardeerd met haatbrieven. Zelfs doodsbedreigingen bleven niet achterwege. Ridicuul! Deze fanatieke, briefschrijvende Darwinisten zijn ver achtergebleven in de evolutie. Zij maken niet alleen zichzelf ongeloofwaardig, maar zetten ook Darwin voor lul. Maar Darwin was allang geen lul meer he? Nee! Hij was een geëvolueerd, redelijk mens die ruimte liet voor discussie. Jullie haatbriefschrijvende lulletjes doen dat niet. In de middeleeuwen had ik hier niet van opgekeken. Destijds verbrandden ze mensen met een andere mening. Als voorbeeld noem ik vrouwen die thuis een kopje brandnetelthee dronken met een zwarte kat op schoot of zoiets. "Jij denkt anders? De fik erin!" Voor deze briefschrijvers geldt helaas alleen de grondwet op de vrijheid van hún meningsuiting.
De vliegtuigramp bij Schiphol. Niemand kon eraan ontsnappen. Aan het leed dat het veroorzaakt heeft wil ik niets afdoen, maar heeft iedere gedupeerde een kans gehad om gehoord te worden? Nee! Ik heb het over die andere partij, die andere slachtoffers wiens leefomgeving voorgoed is verwoest en waar met geen woord over gerept is: de mollen. Mede-leden van het WNF zullen nu bevestigend met hun hoofd knikken.
Er zullen heel wat mollen raar op hun neus gekeken hebben toen dat vliegtuig in hun weiland boorde. Al konden ze hun neus niet zien, de schok was er niet minder om. Letterlijk en figuurlijk, want maar liefst drieëntwintig mollen hebben het leven gelaten tijdens de wanhopige poging het gevaarte te ontwijken. Ondergronds werd er luid geprotesteerd door met name de jongeren uit de mollengemeenschap. Spandoeken met daarop: VLIEG TUIG! ROT OP DE LUCHT IN!, verwoordden hun bittere emoties. Weten zij veel.. Maar ze werden niet gehoord.
Tot nu.
