200 kilo onder mijn kont
De mannen hadden voor mij wat geregeld, namelijk een proefrit, op de show. En die helm dan? Mijn schedel is altijd als te groot bestempeld voor een motorhelm, en zonder dat ding word je echt niet toegelaten bij de proefrit. Maar men had al maatregelen genomen. Een van de zonen had een joekel van een helm geregeld, een dag voor de les afgeleverd bij zoonlief. Kon ik tijdig passen. Ook zou een grote organisatie op motorgebied nog effe ons land afschuimen, want dat ritje moest wel doorgaan. De geritselde helm knelde danig, maar goed, een minuut of twintig zou het wel gaan.
Op school hadden mijn bouwvakkertjes trouwens ook nog een ongevraagd advies: een speciekuip met een riempie eraan kon het ook doen. Toen ik verontwaardigd brulde dat het een HELM moest zijn stopte de advisering heel abrupt. Klojo’s, geintjes maken over mijn problemen. Ik krijg steeds meer gelijk met mijn onderverdeling in type leerlingen. Tuig, gajes, schorem en geteisem. En als ik dat weer eens zeg in de klas wordt er ook nog instemmend geknikt. En gegrinnikt. Waar mottet heen met het onderwijs?
Goed, het werd zaterdag. We gingen samen wat andere maatjes ophalen in een naburig dorp. Een Fireblade, een VFR en een dikke Soes. Na de koffie naar Utereg, we zetten de auto’s op de Veemarkt en gingen verder met de bus. Prima regeling, voor 4 euri per auto ben je helemaal klaar. We waren toch echt niet de enigen die naar de beurs gingen, het stikte van de liefhebbers. Plezierig volk, lekker laagdrempelig, iedereen wil best over zijn motor ouwenelen. Of over het ten toon gestelde. En dat was heel wat, ook heel veel gebruikte motoren. Je had ze echt voor het uitzoeken. Van superzinvol tot volledig leip. Wat bijvoorbeeld te denken van een Boss Hoss. Kan alleen maar uit Texas komen. Giga fiets met een V8 van 5,7 liter en 385 pk. Je snapt niet dat het in een motorframe past. Kost een milletje of 46 maar dan heb je echt wat. Of een Honda Goldwing, een hele luxe auto met een 6-cylinder op twee wielen. En dan die Triumph met een drie-cylinder 2300 cc motor. Onaards.
Maar eerst de rit. In een tentje mocht ik een motorpak aantrekken en ze hadden ook een hele grote integraalhelm. Dachten ze. De meegebrachte helm werd afgedaan als een bromfietshelm. Moet je weten dat je echt niet harder gaat rijden dan 10 kilometer per uur. Maar goed, ik trok met enig geweld hun helm over mijn schedel. Knellen als de pest, maar goed, het moest maar. Buiten stonden een rijtje motoren, ondermeer een Harley 883. Omdat ik die nooit zou kopen als ik echt ga rijden, koos ik een Bandit uit. Ik wist nog hoe het met mijn Zundapp was, 40 jaar geleden en met het 100cc tweecylinder tweetakt Suzukietje van mijn broer. Het wegrijden lukte dus. Voetjes op de steunen, spelen met de koppeling om te zorgen dat de instructeur naast me niet te hard hoefde te rennen. Hij moest nog de hele dag mee en was ook de jongste niet meer. De versnelling gaf nog even hilariteit, want ik meende me te herinneren dat de 1 omhoog was, en de rest onder de vrijstand. Het bleek net andersom te zijn.
Maar goed, het ging best, zelfs de slalommetjes. Ik heb maar een keer het laatste pilonnetje geschampt. Alleen, je realiseert je bij het kijken naar motorrijden niet wat een gewicht je onder je achterste hebt. Het is zomaar 200 kilo, en dat telt dubbel mee als je stapvoets rijdt. Vriend Alex, die met de Fireblade had zijn Canon meegebracht en heeft als een gek staan afdrukken. Ik zal hem bellen, want die prentjes wil ik wel op mijn computer hebben. Volgens de kijkers was het best om aan te zien, en mijn tronie stond constant op brede grijns. Missie geslaagd dus.
Gramps, vertel nou eens over die motor van jou. Die jij wilt gaan aanschaffen. Nou, dat wordt dus iets heeeeel anders dan zonen en schoondochters willen. Die willen een platte fiets met stroomlijn en clip-ons en een gillende veelpitter eronder. Minstens 100 pk. Een paar kenmerken van de mijne? Breed stuur, geen kuip, laag, V-twin, cardan- of beltdrive. Kilometertje of tachtig, negentig is zat. Shadow, Intruder, zoiets. Misschien een klein scherrempie op het stuur. Paar dikke tassen opzij. Peekaatje of zestig is genoeg. Niet helemaal geluidloos om het netjes te zeggen, maar ook geen brulpijp. Alles in het nette zogezeid. Ik zag een nieuwe motor staan van het Koreaanse merk Hyosung. Dat vond ik nou een leuke fiets, al wordt ie het niet. De balans tussen voorrem en achterrem is niet fijn, en de voorrem doseert niet goed, aldus de test op internet. Maar het model stond me aan, dat dan weer wel.
ABS? Hele goeie uitvinding, maar voorlopig nog wat aan de dure kant. Wie weet, over een paar jaar, ik houd het in ieder geval goed in de smiezen. Het maakt motorrijden in extreme situaties zeker een heel stuk veiliger. In een auto kan een mens al niet meer zonder.
Alleen, mijn gezin mag er niks van merken. Tot dusverre had ik geen duurdere hobby’s dan af en toe een boek, regelmatig een kistje sigaren en een fatsoenlijk glas whisky. Een motor, hoe simpel ook gaat heel wat verder, en daarvoor was nooit de mogelijkheid aanwezig. Een groot gezin is de duurste hobby die er bestaat. Minimaal een ton per kind, maal acht dus, reken maar uit. Ik ga dus wat bijklussen. Het moet wel leuk blijven, maar verder sta ik open voor van alles. Lezingencircuit, wat goed betaalde cursussen of colleges geven, adviezen, vertalen, we zien wel.
En oma moet ook nog om, die dacht echt dat dit een eenmalige bevlieging was. Niet dus, ze heeft blijkbaar niet al te best geluisterd. En die helm dan? Kijk, dat bleek toch wat mee te vallen. Ik vond op de beurs een merk met een of twee modellen in maatje XXXL. Kost een schandalig pak munten, en passen deed het ook niet helemaal lekker, maar volgens zeggen wordt dat vanzelf beter, net als bij nieuwe schoenen. Dat hopen we dan maar. In ieder geval neem ik geen integraalhelm maar een potje, dat zit een stuk lekkerder en het scheelt ook wat in de poen. En voor die kouwe kin neem ik wel een sjaal.
Ik hoop ooit een vervolg te kunnen schrijven, bij voorkeur in onbeschadigde conditie.
