Enen en nullen

 Jokerface stuurde via de Columnsubmit de volgende column in:

Twitter, Hyves, Sugababes/Superdudes, Facebook, MSN Messenger, Google Latitude en ga zo maar door. Wat hebben deze sites c.q. programma’s met elkaar gemeen? Inderdaad, ze kunnen op elk moment van de dag, waar dan ook aangeven waar een bepaald persoon (dan wel zijn mobiele telefoon) zich bevindt. “Ongelofelijk, de technologie verbaast me iedere keer weer!”, “Hoe doen ze het toch?”, “Fascinerend!” zijn veel reacties die je hoort bij de zoveelste gadget of uitvinding op dit gebied.

Logisch. Want hoe verbijsterend is het wel niet, dat een “simpel” programma (door iedereen te installeren op computer en telefoon uit déze eeuw) kan aangeven waar een persoon zich precies bevindt, prachtig!

Hoeveel mensen doen tegenwoordig wel niet aan Twitteren? Een smsje sturen naar een bepaald nummer in de US of A, waarna op een algemene site, waar iedereen het kan zien, komt te staan wat jij aan het doen bent. “Eric zit op school” of “Debbie eet een appel” komt er dan te staan om maar eens wat willekeurigs te noemen. Grappig!

Ook als je rondkijkt op Hyves, wie doet er wel niet allemaal mee aan de WWW’s? De Wie, Wat en Waar functie van Hyves laat ons invullen wat wij waar op een bepaald moment van de dag aan het uitvoeren zijn. Super!

En dan als laatste, bij zeker iedereen welbekend en beroemd: MSN Messenger. Een lijst vol met mensen die je al dan niet goed kent met allemaal verschillende (scherm)namen. Joep(L)Nicole, Basssss! Concert van WT was te fucking heftigg! (H) of een naam waarin alleen maar Chinese of Japanse tekens staan, waar geen ruk uit op te maken is. Echt top, je kunt elkaar altijd en overal (mits een internetverbinding aanwezig is) aanspreken voor een praatje, flirt, de laatste roddels of natuurlijk voor het doorsturen van huiswerk.

Allemaal super. Ik kan niet ontkennen dat ik er zelf ook aan deelneem, op een aantal sites of programma’s na natuurlijk. Maar ergens maakt het mij toch enigszins ongerust. “Waarom?” zou je denken. Nou, eigenlijk vrij eenvoudig. Privacy. Zo’n klein woord en toch maakt dat vrij veel indruk bij mij. Want hoe vaak moeten we wel niet voor- en achternaam invullen als je ergens een account wilt aanmaken? Of je telefoonnummer en je adres? Grote bedrijven (Google, Hyves e.d.) slaan deze gegevens allemaal op en bewaren ze, maar kunnen het ten alle tijden inzien.

Geen probleem toch? Nee. In eerste instantie niet. Want als je het allemaal nakijkt e of navraagt bij deze bedrijven dan verzekeren ze je dat jouw gegevens veilig en wel, achter slot en grendel, achter bit en bite, opgeslagen zijn. Maar als ik dan het nieuws lees dat de OV-chipkaart of de elektrische verkeersborden langs de snelweg in Engeland zijn gehacked, dan ga ik mij zorgen maken. Want hoe goed zijn onze gegevens dan beveiligd als zelfs overheidsinstanties (de site van justitie die een paar jaar geleden exact nagemaakt en gehacked was) de klos worden van de hedendaagse computertechneuten?

Of Hyves. Ik vind het een zeer fijne site. Niet omdat op dit moment deze blog daadwerkelijk op Hyves staat, nee. Ik vind het een leuk ding omdat je je vrienden makkelijk kunt vinden, je kunt leuke of mooie foto’s plaatsen die bijna iedereen kan zien, je kunt blogs plaatsen (ja, het moest ertussen) en je kunt een stuk makkelijker contacten leggen met nieuwe mensen. Maar wat als je je profiel niet goed genoeg verbergt? Een aantal maanden geleden stond in de krant dat men hun (eventuele) Hyves beter moest afschermen, omdat bedrijven waar je solliciteert op Hyves gaan kijken wat voor persoon je bent. Een hoop mensen weten dan ook niet dat je je profiel kunt afschermen voor de buitenwereld. Mij maakt het niet uit, men accepteert me maar zoals ik ben, en zoniet, nou, dan niet.
Daarbij komt ook dat Hyves het nu mogelijk gaat maken dat je achternaam (en eventueel voornaam) gegoogled kan worden, zodat je makkelijker te vinden wordt. Dat wordt nauwelijks kenbaar gemaakt. Als ik geen doorstuurmail (waar ik over het algemeen een hekel aan heb) had gekregen, had ik het ook niet geweten. Gelukkig kan deze functie dan ook uitgeschakeld worden.

En, op kleinere schaal, hoe verontrustend vinden wij het eigenlijk wel niet als er in een schermnaam van msn staat: Joep, in plaats van Joep(L)Nicole ? Veelal ontstaat er stress omdat “het misschien wel uit is tussen deze twee, stel je voor!”. Vervolgens worden er roddels of leugens verspreid, terwijl uiteindelijk gewoon blijkt dat Joep toch meer het idee had dat het niet iedereen aan gaat dat hij wat met Nicole heeft.

Het is wel alsof de schermnaam aangeeft hoe jij je op dat moment voelt, hoe je gemoedstoestand en je liefdesleven is, wat je op dat moment doet en ga zo maar door. Dat is natuurlijk wel zo, maar men zou eens moeten nadenken of dit allemaal wel kan. Ik heb zelf liever een beetje privéruimte. Ik ga niet alles tentoonstellen op internet en mijn gemoedstoestanden kenbaar maken aan half Limburg. Blogs vind ik leuk. Om te schrijven en om te lezen. Om de dingen te schrijven die me ergeren, waar ik blij van wordt, waar ik me zorgen om maak. Dingen waar ik droevig van word of waar ik problemen mee heb (persoonlijk of liefdeslevengebonden), nee, daar heb ik geen schermnaam, Twitter, WWW, Google of wat dan ook voor nodig. Dit bespreek ik liever met mijn echte vrienden, en niet met enen en nullen.