Carnaval: neuken of zoenen?

Ut Menke mit dun Hamer, daat hêd ut aalt gedoan.
Dì blief ma iederes kier op òs bölke sloan.
En niemand, né niemand deen hêd um oeits gezeen.
Ma waat ie deut daat sliët geweldig in,
want elke slaag, dì ge 'smerges veuld,
Is wal vaan um, ma ziedde zelluf schuld.
Ut sloog wer aallus, gen rundje leette stoan.
Ut Menke mit dun Hamer daat hêd ut wer gedoan.

Het woord carnaval komt eigenlijk uit het Latijn. Carne Vale betekent “vaarwel aan het vlees”. Er zijn echter veel mensen die denken dat er juist veel vlees gewillig wordt aangeboden tijdens carnaval. Meestal zijn dat mensen van boven de rivieren die zelf nog nooit carnaval hebben gevierd. Ik behoorde ook tot hen.
Maar is die mening juist? En zijn andere vooroordelen wel juist? Wordt er bijvoorbeeld zoveel gezopen als men beweert? Een onderzoek.

Ik was vorig jaar op de zaterdagmiddag voordat het feest zou losbarsten gearriveerd in het Noord Limburgse plaatsje waar ik met Anouk, een msn vriendinnetje van me, had afgesproken om carnaval te gaan vieren.
Ik kende haar van een gedichtensite en maakte al een jaar lang muziek op haar gedichten. Ik neem het dan op met gitaar en zang en stuur het naar haar via msn.
We hadden niet lang daarvoor over carnaval gesproken omdat ik wist dat zij een echt feestbeest is en ik nam dus aan dat zij de verhalen die ik over carnaval had gehoord, wel zou bevestigen. Maar dat was niet zo. Integendeel. Volgens haar hadden we boven de rivieren een volkomen verkeerd beeld van carnaval. Wij denken dat we de hele avond kutliedjes van Frans Bauer en Johnny Hoes te horen krijgen, maar dat zijn niet de echte carnavalsliedjes. Die worden ter plaatse in dialect gemaakt en zijn in Noord-Limburg weer anders dan in het Zuiden en dat is logisch, want de limbo’s uit het Noorden verstaan het dialect van Zuid Limburg niet en andersom. Wij denken dat er in kroegen en op straat heel veel wordt gehost en gezopen en dat iedereen met iedereen neukt.
Maar volgens Anouk neukt helemaal niet iedereen met iedereen.
Vandaar mijn onderzoek. Ik beperkte me tot de drie dagen, waarop het echte feest bezig is, want het begint allemaal al veel eerder met de uitverkiezing van Prins Carnaval, het Prinsenbal en het bouwen van de praalwagens. Dat laatste begint al op de 11e van de 11e .

Die avond moest Anouk samen met anderen optreden op een liedjesavond. Het bleek een wedstrijd carnavalsliedjes. Een soort X-Factor, maar dan gelukkig zonder Gordon. Alle liedjes waren in dialect en ik kon er dan ook geen reet van verstaan. Uiteraard klapte ik het hardste voor Anouk en verder vermaakte ik me met het drinken van bier.
Met dat laatste had ik echter nog beter even kunnen wachten, want na afloop van het feest ging Anouk samen met wat meisjes en jongens op stap en ik was ook uitgenodigd. Om vier uur ’s nachts kwam ik half strompelend de kamer van mijn hotelletje binnen en kotste de wc vol. Het carnaval moest nog beginnen.

Met een spijker in mijn kop ging ik de volgende dag met mijn vriendin mee om naar de grote optocht te kijken. Zij zag er behoorlijk fris uit, terwijl ze ’s nachts toch nog meer had gezopen dan ik en ze net als ik alleen maar van de dansvloer af geweest was om te pissen en dat moest ik veel vaker dan zij.

Wat een lekker chaotische optocht was dat. Niks thema’s. Gewoon alles door elkaar. Ik zag een dikke kabouter met een grote kruiwagen, een Chinese tempel, een enorme auto met daarop een blaaskapel in middeleeuwse kostuums, Ernie en Bert en heel veel geweldige dansmarietjes. Ik heb altijd al graag in Limburg willen wonen, maar nu ik al die leuke, huppelende dansmarietjes had gezien wist ik het zeker. Ze waren stuk voor stuk van topkwaliteit.

Die avond was het eerst bij Anouk thuis indrinken. Ze was verkleed als zuster. Er waren nog meer meisjes en jongens. Allemaal verkleed. De een nog leuker dan de andere. Ik was verkleed als oude lul, want ik had niks meegenomen. Dat vonden de anderen wel jammer. Ik stelde dan maar voor om later in het café alles uit te doen en een amandel in mijn navel te stoppen zodat ik dan verkleed was als gevulde koek. Maar niemand had een amandel.
De straten waren al flink druk met feestvierders, die op weg waren naar de een of andere kroeg.
Ik vond dat er ondanks de waterkoude lucht een hele warme sfeer hing. Het was net of iedereen tot dezelfde familie behoorde, maar dan wel eentje met harmonische familiebanden. Iedereen groette elkaar, ook al kende men elkaar niet. Dat komt bij ons in het westen niet veel meer voor.

Het café waar wij ons zouden gaan bezatten was afgeladen. Er trad een dj op en iedereen hoste op de maat van de muziek. Je stond alleen zo dicht tegen elkaar aan, dat je alleen maar op en neer kon hoppen en als ik had gewild, dan had ik een paar vrouwen zwanger kunnen maken, zonder dat ze het in de gaten hadden. Zo druk was het. Als je regelmatig wat wilde drinken, dan moest je zorgen dat je een beetje in de buurt van de bar hopte. Toch was het supergezellig in die bar.
Later in de nacht zijn we nog naar een andere bar gegaan en daarna nog een en vervolgens nog eentje. Het bleef heel druk en gezellig op straat. In de Randstad zou er op dat tijdstip al beslist een groot aantal politiemensen op de been zijn geweest om de relletjes te bestrijden, maar hier kuste gewoon iedereen elkaar en sommigen gingen midden op straat een rondje met je dansen. Ik had van een van de vriendinnen van Anouk lipstick en oogschaduw op gekregen en ze hadden me een rood hoofddoekje om gedaan en dus was ik Roodkapje geworden. Een boze wolf was ik echter nog niet tegengekomen. Wel een grootmoeder die wat lekkers van me wilde, maar daar had ik geen zin in.

Het verhaal is verder snel verteld. Ik ben eigenlijk de volgende ochtend gewoon doorgegaan. Slapen had geen zin, want er was alweer een optocht in een ander plaatsje in de buurt. Ook daar weer dezelfde taferelen met praalwagens, dansmarietjes en nu ook hossende mensen. Die waren zeker ook doorgegaan na de nacht met waar ze de hele tijd al mee bezig waren geweest.
En die avond was het weer raak. Eerst indrinken en daarna kroegentocht. En weer diezelfde familiesfeer. Het was alsof jij iedereen kende en iedereen jou. Slechts eenmaal eerder had ik eenzelfde familiaire sfeer meegemaakt. Dat was tijdens een fietstocht in Portugal. Daar was een nachtfeest in Porto. Iedereen had een of meerdere plastic hamertjes en daarmee sloegen ze mensen die ze tegenkwamen zachtjes op het hoofd en dan zei het hamertje: “Piep.”
Ik gaf de voorkeuren aan de kussen die ik op dit carnavalsfeest kreeg, ook al was het in Porto wel lekker warm geweest en moest nu de alcohol je warm houden. Jong en oud kuste elkaar en knuffelde elkaar.
Ik snapte nu ook de opmerking van Anouk op msn. Toen ze me vertelde dat niet iedereen met iedereen neukt tijdens carnaval maar wel iedereen de anderen kust. Kussen gaat namelijk erg makkelijk met veertig biertjes op, maar neuken ...
Ik begreep ook het versje, dat ik aan het begin van deze column heb geplaatst toen ik in de trein naar huis zat, woensdagmorgen. Ik had drie nachten nauwelijks geslapen en had drie dagen letterlijk in een roes geleefd, maar het was niet te beschrijven zo gezellig geweest, dus ik beschrijf het ook maar niet verder. Dat kan niet. Je moet het meemaken.

Het onderzoek was geslaagd. De meeste vooroordelen van de Noorderlingen bleken niet te kloppen. Maar eentje wel. Er wordt beslist erg veel gezopen.
Bedankt Anouk.