Het einde van Koning Wimlex

Alle personages en gebeurtenissen in deze column - zelfs diegene, ogenschijnlijk gebaseerd op werkelijk bestaande personen, zijn volledig fictief; overlap met de daadwerkelijke wereld berust dus volledig op toeval. Klik hierrrr voor deel één en deel twee van het Wimlex-verhaal.

Hij klemde de pen vast tussen zijn mollige vingertjes. In de kantlijn schreef hij zijn zelfgefabriceerde 'supergeheime koningcode', die hij ter archivering gebruikte;

WMLX
16/2/10
TSPRK. “Hehehe”, gniffelde hij. “Met zonder klinkers.”
Beste landgenoten, hij keek op, “nee,” zei hij, “te burgerlijk.” Hij wierp het papier in het vuur en begon opnieuw. Geachte onderdanen, hij keek op, “te onderdanig”, weer papier in 't vuur, weer opnieuw. Hallo allemaal! “Bingo.”
-
--
-----FSTFRWRD---------

Koning Wimlex staat op het bordes, middenin Den Haag. Nerveus kijkt hij om zich heen. Alle media zijn er. En heel veel burgers. Max en de kids staan er vertwijfeld naast; ze weten nog van niets. Bea, Constie en de rest van de fam zitten in een rij onder het balkon met vragende gezichten. Balkie zit er, Woutert, Dré, de hele kliek. Wim drukt op het knopje van de microfoon. Een schelle fluittoon schiet door de speakers. “He-hem”, schraapt hij zijn keel, “Kunnen we beginnen?”

“Hallo allemaal! This is your captain speaking. Het leek me, zo een paar maanden nadat ik het baantje uitgeprobeerd heb, goed om eens flink te evalueren. Daar huur ik geen accountant voor in, of een bedrijfsadviseur, ik doe het helemaal zelf. Stukje reflectie op jezelf, anderen, het land. Ik weet dat m'n lieve moedertje te pas en te onpas speeches gaf om te laten weten dat ze nog leefde en zo. Met kerst, Prinsjesdag, noem maar op. En altijd van die vage taal waar niemand iets mee kan. Oppervlakkig gewauwel in de kantlijn. Het moet voor iedereen dragelijk zijn, hè, maar daar heb ik dus lak aan. Dit is directe shit, van mij, jullie koning, richting u, mijn volk. Ik zet het masker af. Geen gewauwel meer. Welcome to MTV All Access. Ter zake, nu.

Dit land is één van de weinige overgebleven monarchieën in de wereld, er zijn er geloof ik nog twaalf. Als ik aan een koning denk, denk ik aan een autocratische man met een scepter, een troon en een kroon op z'n kop. Koningen zijn overblijfsels uit een tijd van jonkvrouwen, hofdames, draken en kastelen. Dit land zelve werd nota bene gesticht als één van de eerste republieken – dat liberale hadden we altijd al in ons. Mijn familie stamt ver terug en is zeer adellijk, dat klopt. We hebben honderden jaren flinke vingers in de pap gehad op tal van zaken. We hebben meer onroerend goed en geld en aandelen dan wie dan ook bij elkaar verzameld. Maar altijd over de rug van het volk waar we heer en meester over waren. Uiteindelijk – met de opkomst van rationeel denken en democratie – werden we, koningen, uit onze macht ontheven. Nu rest slechts nog een serie ceremoniële taken en elk jaar een flinke zak geld.

De prestige is er ook wel af. Ik was al niet zo van “wacht maar af, totdat ik koning ben”, en dat is sinds ik feitelijk koning ben eigenlijk alleen maar verergerd. Overal waar je komt, hijgt de pers in je nek. Niets is meer privé. En al dat reizen en lintjes knippen en gedoe, wat moet je er mee. Het Britse koningshuis heeft het de afgelopen decennia een beetje verpest voor de rest, en ook bij ons zijn er nogal wat zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. Alleen door een soort aristocratische benepenheid weten we ons bestaan voort te zetten in deze voorbijrazende wereld. Ik vind dat niet kunnen, ik ben zo'n tiep ook heel niet. Van mij mag het open, transparant. Niet het verleden aan blijven houden uit sentiment, maar de toekomst tegemoet. Het afgelopen jaar is, laten we wel zijn, een kutjaar geweest voor Nederland. Je weet, met al die werklozen en de crisis en het koopkrachtverlies. Dan voel ik me als dikke koning die elke dag biefstuk blieft nogal schuldig, op het moment dat ik die biefstuk laat betalen door zo'n lijdend volkje.

En weet u, we hebben dat geld ook helemaal niet nodig. We hebben altijd slim geïnvesteerd en er staat heel wat in Zwitserland, wij slaan ons er ook zonder die tien mil per jaar wel doorheen. De moderne tijd vraagt om grootse maatregelen, en dit is er één van: vanaf morgen ben ik koning-af. Te lang hebben we op de pof geleefd, met als nationaal symbool een vorstenhuis dat op de pof leefde. Dat is over. Wij verkopen onze landgoederen, Shell-aandelen en andere parafernalia. Ik heb een inventaris laten maken, en we komen op een bedrag waarmee we bijna geheel Aruba kunnen opkopen. Dat is dan ook het plan. We zetten er een tof pretpark neer, eigen vliegveld en beach-resorts, karten, steengrillen – we noemen het Willemland. Het is een prachtig plan, u zou Hennie van der Most erover moeten horen praten. Hij heeft fancy maquettes en vanwege de crisis spotgoedkope deals geregeld. Ik zet de kroon af, en geef de macht terug aan het volk. Alstublieft!

Elke burger krijgt de komende week een code toegestuurd in een envelop, verzegeld met een holografische zegelsticker van m'n hoofd. Op een crappy speciale overheidssite kunnen de mensen met die code stemmen tot eind volgende week. Het voorstel: de constitutionele monarchie wordt vervangen voor een constitutionele republiek. Het systeem blijft daarbij grotendeels hetzelfde. Elke vier jaar verkiezingen, de lijsttrekker van de grootste partij levert de premier, die als president functioneert, en de gekozen regering representeert. Daarbij hanteren we een kiesdrempel van 15 zetels – het is genoeg met die versnippering. De kostenbesparing voor de burger is groot – 1 man en zijn gezin beveiligen is goedkoper dan het onderhouden van een hele sloot vage blauwbloedjes met een huis in Lech en bridge-avonden met de BP-directie.

Een aantal van onze panden in diverse steden laten we ombouwen tot Bea's Ballenwinkels, waar ik mijn lieve moedertje haar pensioen zal laten verdienen met haar overheerlijke ballen. Die geven we dan voor bijna niks weg aan de honderdduizenden werklozen, er komt een heel distributiesysteem, vraag het Hennie van der Most maar. Het waren twee fantastische dagen, zal ik maar zeggen – ik hoop dat het volk kiest voor de republiek, en terugkeert naar haar originele principes. Ik wens jullie alle goeds toe, en hoop dat de Republiek Nederland nog millennia zal bestaan. Adieu and goodbye. Bedankt voor 195 jaar subsidie en support, en wellicht tot ooit.” Willem stak de a-viertjes in zijn borstzakje, liet zijn blik over het beduusde volk gaan en glimlachte. 'Fuck koning zijn', dacht hij. 'En lang leve de lol.' 

André van Duin - De balletjes van de koningin (2009)