Breaking News op z'n hondjes
Met een benzineslurper waar je in Nederland nooit een parkeerplek voor zult vinden haast Chief Investigator Max Mixson zich naar een stacaravan ten miles buiten Houston. Er is een melding binnengekomen waar de Chief naar toe moet. Vanuit de helikopter volgen we de tocht over de brede Amerikaanse highway naar de caravan. Aangekomen zien we een veldje met rommel en een verlaten caravan. We zien ook een politiewagen, met zwaailichten. We krijgen een rondleiding in de caravan. Er is al tijden niet gepoetst. De aanwezige buren klagen over stank en vertellen de investigators dat ze de bewoner al een tijdje niet gezien hebben. Een moord?
Sinds enkele maanden heb ik Animal Planet onder een knop op mijn afstandsbediening staan. Ik kijk er graag naar. Typisch Amerikaanse programma’s komen daarop. Zo is er ‘The Planet’s Funniest Videos’, waar je homevideo’s ziet van parkieten die headbangen, honden die een schommel tegen hun kop krijgen, goudvissen met de slappe lach en wandelende takken die tijdens een steeplechase wedstrijd in de waterbak vallen. De filmpjes worden aan elkaar gepraat door een koekwaus met de humor van Bob Saget, maar dan nog flauwer. Ik wist niet dat dat kon. Bob Saget zonder de scherpe kantjes, dat is een perfecte cirkel. Flauwer dan een soep getrokken van ongekruide Tofu.
Animal Planet bestaat omdat TimeLife bestaat. TimeLife is de hoofdsponsor. Drie keer per uur reclames over oorlogsdocumentairedvd-boxen, Sternstunden der Volksmusik, Schlagerfestival en cd’s met Sky Radio muziek. En als je binnen tien minuten belt krijg je tien euro korting, maar dat ben je vervolgens wel weer kwijt aan verzendkosten. TimeLife, drie keer per uur. Het is zo erg dat als ik een nummer op de radio hoor dat ook in de reclame voorbij komt, ik automatisch het volgende nummer uit de reclame ga zingen.
Het leukste op de zender vind ik de realityshows over de dierenpolitie. Cops voor dieren. Als er ergens in Amerika een poedel met gekreukte krullen in paniek raakt, er een kanarie klemzit in een vleugel of een strontvlieg diaree heeft, dan komt Charles Jantzen, Max Mixson of Barbera Christianson met een 4x4 plus trailer naar de plaats des onheil. De mier met migraine, varken met aambeien, neusaap met verkoudheid of vuurvlieg met brandwond wordt dan meegenomen naar een gigantisch dierenziekenhuis (helikopterview) waar een team van chirurgen vecht voor het leven van het beest. We volgen de aan chlamydia lijdende slak of de koe met melkallergie bij een gedragstherapeut en we zien zelfs het gezin dat de van de ziekte van Caisson genezen paling geadopteerd heeft. Want Blub verdient toch een tweede kans? In deze programma’s krijgen de dieren geen spuitjes. Althans, dat zien we niet. We zien wel het indrukwekkende wagenpark van de Houston SPCA, één van de organisaties die gevolgd worden. Een Hummergarage is er niks bij. En op het moment dat de van een vliegangst genezen killerbee een adoptiegezin gevonden heeft – de littekens van de hersenoperatie zijn nog zichtbaar – vertelt de man die je wel hoort, maar niet ziet, dat de SPCA afhankelijk is van giften. Dankzij die giften kunnen ze een sprinkhaan met voetbalknie nog een aangenaam leven geven. Dan kan een mishandelde wesp een angelprothese krijgen. Nu zien we de benzineslurpers uiteraard niet. Ik denk: wil je nog meer dieren redden, haal dan de teckel met buikkrampen op in een Smartje, of met een bakfiets. Waarom meteen zo’n monstertruck?
Ach, lekker Amerikaans overdreven. Ik hou er toch wel van. I’m loving it. Ook hoe ze zo de nadruk op de rit naar het plaatsdelict leggen. Een helikopter wordt ingehuurd om plaatjes te schieten van de bak op de snelweg. Plaatsdelict, want dieren verwaarlozen is een misdaad daar waar je zomaar een flinke tijd zeeprapen terwijl een ontspoorde basketballer met de bijnaam Giant de vleermuizen in je grot platdrukt opgelegd kan krijgen. Het gebeurt niet zelden dat het baasje geboeid wordt afgevoerd, ook al is er geen enkele sprake van verzet. Altijd komt dat liedje van Inner Circle op in mijn hoofd. Bad boys, bad boys…
Sowieso ben ik wel fan van Amerikaanse televisie. Mijn favoriete programma is Breaking News op CNN. Het liefste tijdens The Situation Room. Als Wolf Blitzer met verheven stem uitlegt dat Obama bij de voorverkiezing in, noem eens een staat, Utah, de meeste stemmen heeft binnengehaald onder vrouwen tussen de twintig en dertig jaar met drie kinderen, een blauwe Chevy, een deurmat met ‘Welcome’ en een DVD van Oprah in de kast. Hun mannen net uit de kast. Utaaaahhhh, uit de spierwit bebaarde mond van Wolf. Wolf Blitzer,dat klinkt toch een stuk sexier dan Sacha de Boer (hoe knap ze ook is) of Ronald Koopman. Of ken je die andere koekwaus: Richard Quest? Wat een naam.
Chief Investigator – oh maak me gek - Charles Jantzen is heading for a call in Houston. A pitbull might have an injury on his ear…eeeeaaaaawwwwrrrhhhh... In a world… zo’n stem. Ik begin te zingen:
Bad boys, bad boys
Whatcha gonna do, whatcha gonna do
When they come for you
