Grrristenen
Kijk hier heb ik dus absoluut geen zin in. Je bent net ontwaakt uit een heerlijk diepe slaap, doezelt nog een beetje na en plots gaat de deurbel. Zondagochtend vroeg. Snel je badjas aan -waar had ik mijn pantoffels ook al weer - dus op de bekende blote voeten op het koude zeil naar beneden, voordeur open en... Kijk ik over een klein kind heen recht in het gezicht van twee blijkbaar heel blije volwassenen. Lange regenjassen aan, zij veel te veel knipjes in het haar, geruite rok tot over de knieën en, hoe kan het ook anders, zwarte kousen. Hij een gebreide trui met daaronder een knaloranje overhemd waarvan het bovenste knoopje dicht zit. Beiden dragen ze een leren tas over de schouder en hebben wat lectuur in de hand. Het kind, ik schat een jaar of acht oud, mag het woord doen en vraagt of ik iets te lezen wil voor deze donkere dagen. Hoezo donkere dagen, licht zat en hoezo of ik iets te lezen wil. Heb ik me in een onbewaakt ogenblik aangemeld bij de Leesportefeuille? Ze hebben bovendien geen idee wat er nog aan leesvoorraad bij deze ex-boekhandelaar ligt te wachten om verslonden te worden.
Maar je wilt niet bot doen tegen een kind dus ik bedank vriendelijk voor het aanbod doch voor ik de deur heb kunnen sluiten doen die twee breed grijnzende discipelen een stap naar voren in een poging een gesprek aan te knopen. Over de Here Jezus en het Koninkrijk Gods die ze vervolgens Grrristus noemen. Nu gun ik iedereen zijn geloof, ongeacht de stroming waarvoor men kiest, kortom Christenen, Moslims of welke religie dan ook, ik vind het allemaal prima. Zelf heb ik er echter helemaal niets mee. Maar ik grrruwel van mensen die, nota bene op zondagochtend bij mij aan de deur, het over Grrristus hebben of die zich zelf Grrristenen noemen. En om daar dan nog van dat lieve onschuldige grrrut voor te gebruiken vind ik helemaal verwerpelijk. Laat Geert Wilders daar maar eens een film over maken in plaats van zich op te winden over gewijzigde uitzendtijden van Sesamstraat. Zolang er 's ochtends nog steeds geen moslims aan mijn deur staan om over De Profeet te praten zul je mij niet over onze islamitische medemens horen.
Het is goed dat Marco Borsato een film heeft gemaakt over kindsoldaten in Afrika want dit schandelijke fenomeen verdient veel aandacht en moet met alle middelen worden bestreden. Maar misschien kan hij daarna eens een film maken, dichter bij huis, over kindsoldaten in dienst van Grrristus.
De Grrroeten.
