Doutzen krijgt een beurt

Goede voornemens zijn optische illusies die spontaan verdwijnen op het moment dat de uitvoerdatum nabij is. Her en der ploppen ze op als zwarte presidentskandidaten in de Verenigde Staten, maar degenen die daadwerkelijk president zijn geworden zijn schaarser dan de beloften die de PVV na kan komen.

Toch bestaan er rasechte idealisten. Ik heb het nu niet over de Femke Halsema’s in de samenleving, de Sonja Bakkers die elke pond meer of minder net zo hard in Londen weer uitgeven. Ik heb het ook niet over de mensen die hun laatste peuk op 1 januari hebben gedoofd, meer tijd aan oma willen besteden of eens aardig willen zijn tegen callcenters. Nee, de held van deze column is de sexy Doutzen uit Friesland. Zij is inmiddels aangereden, uitgekleed en met veel liefde weer aan het werk gezet, maar Doutzen laat zich niet van de wijs brengen. Zij is het instrument van het idealisme. Net als de drie linkerhanden die haar berijden, natuurlijk.

Drie gewone Friese jongens hadden een droom. Henk, Minne en Mukkes hebben de droom om samen de wereld te verbeteren. De droom om de realiteit van roerig Afrika te zien, te ervaren en waar nodig te helpen door de handen uit de mouwen te steken. Een droom, waarin zij voorlichting geven in Afrika, maar ook Nederland op de hoogte brengen van de situatie. En natuurlijk is het een echte jongensdroom, met de begerenswaardige Doutzen in een hoofdrol. Doutzen Cruiser, de oldtimer camper.

Met ThreeLeftHands beleeft zij veel wilde avonturen. Om de beurt berijden zij haar, heel de weg van Leeuwarden naar Zuid-Afrika. Als een waar fotomodel poseert en acteert Doutzen op de voor- en achtergrond, om het thuisfront op de hoogte te brengen van de vorderingen om de wereld een stukje mooier te maken. Het viertal is sinds september 2008 onderweg. Zelf klussen zij bij, door Hollandse gehaktballen te verkopen op een Griekse markt, waar helaas geen enkele Griek een gehaktbal kocht. Maar wie ballen heeft, die eet ze ook. Na een lichte diarree en een streng dieet kon de reis toch vervolgd worden. Naar Turkije bijvoorbeeld, waar zij als olijfplukkers te werk gingen, naar Israël, waar zij een appartement van een oude vrouw schilderden. Alles voor het goede doel.

Natuurlijk leggen de jongens ook hun ervaringen vast. In Egypte bestaat vooral de vraag waarom Amerika niets doet aan de situatie in het Midden-Oosten. Amerika, wel te verstaan. Europa wordt slechts gezien als een land dat zich afzijdig houdt, tenzij er in de VS actie wordt ondernomen. Slechts één Egyptenaar voelde zich beledigd door Doutzen. Ze vergat met haar koplampen te knipogen naar een Arabier achter het stuur, waarop hij haar spontaan aanreed. Maar echte idealisten geven de hoop niet op: zij gaan door naar Kenia om les te geven, zoeken sponsors om dit structureel te ondersteunen en gaan geheel op Afrikaans planningsgevoel door naar hun eindbestemming: Zuid-Afrika.

Sommige dromen komen uit. Sommige optische illusies blijken meerdere lagen te hebben en wie goed kijkt, kan zijn voornemen achter zich laten door het te verwezenlijken. En terwijl de één na diep wroeten in de neus een mooi ideaal bedenkt, laten de drie linkerhanden hun jongensdroom uitkomen. Zij spannen zich in voor een goed doel, terwijl zij Doutzen Cruiser een beurt geven in de Afrikaanse zon.