Vliegen is gevaarlijk!
Dit is de eerste column van mona-schrijft-terug. Ze zal op de maandagmiddag met Gramps afwisselen.
Vliegen is gevaarlijk!
Ik ga op vakantie. Ik bedoel, echt op vakantie. Niet een weekendje weg, geen weekje Terschelling, maar echt in een vliegtuig naar Griekenland. Vliegen dus. Je moet op de piloot vertrouwen. Dat zijn deskundigen die er heel lang voor geleerd hebben. Een geruststellende gedachte.
Helaas kijk ik veel Discovery en NGC en dat verandert je kijk op veilig vliegen drastisch, kan ik wel zeggen. Seconds from Disaster en Planecrash en dat soort programma's onthullen de bloedstollende feiten. Een kleine opsomming.
Ten eerste is het vliegtuig gemaakt van een soort surfplankmateriaal, althans zo ziet het er wel uit. En het wordt bijmekaar gehouden met klinknageltjes. Een paar miljoen, dat wel, maar die nageltjes die kunnen dus lostrillen. Dat kan. En de motoren kunnen uitvallen. De vleugels kunnen afbreken.
Sterker nog, de piloot kan uit het raam waaien. Waar gebeurd! Het raam vloog uit de cockpit en de copiloot kon de gezagvoerder nog net bij zijn voeten grijpen. Ik zweer dat het waar is. De man klapperde nog 25 minuten lang met zijn hoofd tegen de zijkant van het toestel voor ze het aan de grond wisten te zetten.
Je zal dat zien, vanuit je stoel op 16 E. DE PILOOT IS UIT HET RAAM GEWAAID EN KLAPPERT MET ZIJN KOP TEGEN DE ZIJKANT VAN HET VLIEGTUIG. Mijn god.
Nog meer pilootrisico's. Ze kunnen dronken zijn en denken dat ze met een Boeing 747 best een looping kunnen maken. Of ze laten hun zoontje even achter het stuur. Of ze zetten het onderling op een matten in de cockpit. Of ze stijgen zonder toestemming op omdat ze haast hebben en jagen 500 mensen daarmee de dood in omdat er nog een vliegtuig op de landingsbaan staat. Lijkt me les 1 op de Pilotenschool: je vraagt toestemming aan de Luchtverkeersleiding. Maar ja, het lijkt mij ook erg logisch dat je controleert of er nog niet ergens een deur openstaat voor je vertrekt.
Want dan kan het dak er namelijk afscheuren en je stoel kan met jou er in er dan uitvliegen op 12 kilometer hoogte, terwijl de stewardessen horizontaal aan een trapleuning wapperen.
Moet je je dat eens voorstellen. Ik denk dat ik ter plekke al een hartaanval krijg. Als je pech hebt, overleef je het en stort je neer in het Andesgebergte en moet je bevroren lijken eten. En daar maken ze later dan weer een film van.
Of je knalt rechtstreeks met stoel en al de motor in. En daarna moeten ze je identificeren.
Of noodlandingen. Ook zoiets. De stewardessen staan je glimlachend uit te beelden hoe je met je armen over elkaar op de glijbaan moet springen in geval van een waternoodlanding. En of je je hakken even uit wil doen. Ooit beelden gezien van een noodlanding op het water? [red.: deze column was van vóór het Hudson-rivier-incident] Geloof me, je hakken zijn je laatste probleem.
Gelukkig gaat het meestal goed. Ik ga er ook dit keer maar weer vanuit dat het goed gaat. Zo niet, dan wil ik graag ergens een memorialsteen en dat iemand namens mij een brief op poten naar de klachtencommissie van de KLM stuurt.
Ik wens mezelf een prettige vlucht!
