Geen Dijk van een vent
Doodsbedreigingen hebben FOK! al eens in de problemen gebracht. Die zielige DriekOplopers, die een sarcastisch stukje schreef over Femke (waar ik persoonlijk erg hard om kon lachen), werd in huize Halsema niet heul leuk ontvangen. We hebben Driek allemaal op televisie gezien, maar dat gaat mij niet gebeuren. Hoewel semi-limbo presentator Twan ‘ga-toch-naar’ Huys nog liever met z’n schoonouders aan tafel had gezeten dan met Driek (de stekige slotzin “Bedankt voor je poging tot uitleg”), had Driek het er maar lastig mee alle zeilen bij te zetten. Dus ik zal me inhouden.Maar dat gaat lastig worden. Want van binnen, voor zover dat kan, kook ik van woede. Zelfs een lavaberg is qua temperatuur de Noordpool vergeleken bij mijn huidige staat. Ik erger me groen, geel, paars, rood en blauw aan een zielige linkse hufter die over het humorniveau van mijn overleden betovergrootmoeder beschikt. Een zielige linkse hufter die sinds kort al zijn gal mag spuien in Matthijs’ De Autocue Draait Door. Nico Dijkshoorn. Nico fucking Dijkshoorn. En nu komt het punt dat ik voorzichtig moet zijn. Omdat a) Nico fucking Dijkshoorn aan de wieg van FOK! heeft gestaan en b) omdat ik van Driek heb gehoord dat de stoeltjes van NOVA niet fijn zijn om op te zitten en de koffie er niet te zuipen is. Dus ik zal mijn uiterste (uhu) best doen om Nico fucking Dijkshoorn enigszins te sparen. Maar hij roept mijn woede op zich af.
De situatie is als volgt: sinds enkele maanden mag Nico fucking Dijkshoorn elke woensdag opdraven bij zijn linkse vriendjes van de VARA, om in De Autocue Draait Door zogenaamd ‘leuke en korte gedichten’ voor te dragen. Begin oktober werd radiolegende Frits Spits gevraagd om voor een boekenbon en een spa’tje naar de afdeling autocue in Amsterdam te komen. Om over zijn boek te praten. Yeah right, bij Matthijs aan tafel kun je ’t shaken. Matthijs lult enkel over z’n eigen boeiende issues, punten die alleen hij interessant vindt. En daar hoort het boek van Frits niet bij. Volgende dag doet Frits zielig in de media, hij laat er een paar traantjes om. De eerstvolgende woensdag. Nico fucking Dijkshoorn kruipt achter zijn veredeld schooltafeltje, ergens weggemoffeld tussen het publiek (en terecht). Hij maakt een grap over Fritsie. Was wel komisch. Ik moest lachen.
Minder leuk werd het toen die vieze, lelijke, oude linksluller elke opvolgende week terugviel in zijn zielige patroon om Frits even een dolk te steken, bij voorkeur op een plaats waar de zon niet schijnt. En die dolk gaat elke week dieper. Toen hij het woensdagavond weer niet kon laten de Spitsmeister tot tweemaal toe bij zijn poepert te pakken, knapte er iets in me. Waar is dat voor nodig? Waarom die zielige, oude man nog oneindig natrappen? En Matthijs maar lachen. Ha ha ha. En met Matthijs natuurlijk de voltallige linkse redactie, die elke week op uw belastingcenten Nico fucking Dijkshoorn op laten draven voor een paar honderd euro. Ja, die vonden allemaal boven machtelijk geestig.
Het enige dat ik ooit geestig aan Nico fucking Dijkshoorn zal vinden zijn zijn zes eikenhouten planken. Maar dit is geen bedreiging. Ik herhaal: geen bedreiging. Want Twan is al onderweg naar Huys. Nico fucking Dijkshoorn, fasten your seatbelts.
