De bekeerde homo

FASE 1 Het Intakegesprek

Het adres dat ik door de telefoon had opgekregen, bleek een grachtenpand te zijn. De trekbel bevond zich naast de enorme eikenhouten deur. Ik trok er zo hard aan dat men wel moest denken dat er brand was. Ik was dan ook aardig opgewonden over de stap die ik ging zetten.
Een man van middelbare leeftijd deed open. Hij maakte geen prettige indruk op mij. Hij had borstelige wenkbrauwen, een grote neus, waaruit haren groeiden en hij droeg een antracietkleurig pak en een overhemd met daaroverheen een slordige geknoopte das, die glom van de vettigheid.
“Goedemiddag”, zei hij, “precies op tijd, u bent zeker mijnheer Bakoenin?” Ik knikte.
De man gaf me een slap handje en stelde zich voor. Hij zou die middag het intakegesprek met mij voeren en ging me voor naar een kamer waarin alleen een groot, oud bureau, een kast en een paar stoelen aanwezig waren. De man maakte een gebaar naar een stoel die voor het bureau stond. “Neemt u plaats”, zei hij en ging zelf achter het bureau zitten, pakte een pen en stak meteen van wal.
“Waarschijnlijk hebt u het programma van deze cursus al gelezen, maar ik leg het toch nog maar even uit. Dit intakegesprek is nodig zodat wij een beeld krijgen van uw soort homosexualiteit. Dat is belangrijk voor de fasen hierna. In die fasen zullen uw kenmerken in groepsgesprekken en met een individuele begeleidster worden besproken en op die manier zullen we dan proberen samen met u het gewetensconflict dat u als homosexuele christen hebt, op te lossen. Daarom is belangrijk dat u nu wat over uzelf vertelt. Bent u bijvoorbeeld vanaf uw geboorte al homosexueel of heeft u dat later pas ontdekt? Maar misschien wilt u eerst een kopje koffie?”
De koffie sloeg ik af, want ik wilde zo snel mogelijk weer weg. Helaas kwam ik niet onder dit gesprek uit, anders zou ik de rest van het programma niet mee kunnen maken. Dus ik begon maar snel mijn verhaaltje.
“Ik ben heel blij dat u mij misschien van mijn gewetensprobleem af kunt helpen, want het is de laatste tijd bijna ondraaglijk. Ik slaap bijna niet en eet steeds minder. Sinds ik voor de ChristenUnie als politieke partij heb gekozen, wordt ik geteisterd door tweestrijd. Ik ben weliswaar nog geen lid, maar voel me steeds meer aangetrokken tot de partij waar uw stichting mee verbonden is, omdat ik denk dat die partij me dichter bij de Heer zal brengen. Maar juist daarom krijg ik steeds meer problemen met mijn geaardheid.
Ik denk niet dat ik al vanaf mijn geboorte homo ben, want ik weet nog goed dat ik best een stijve piemel kreeg toen ik zes jaar was en regelmatig met mijn zus van veertien in bad ging.” De man begon meteen in een groot schrijfblok van Albert Heyn te pennen.
“Het is later begonnen”, vervolgde ik mijn verhaal.
“Ik was destijds nog katholiek en zong in het jongenskoor. Na afloop van de repetities dronken we altijd nog een glaasje limonade met de pastoor samen en dan zag ik hem heel lang en indringend naar me kijken en op een dag vroeg hij me om nog even te blijven toen de anderen weg gingen. Ik kreeg nog een glas limonade en een krakeling er bij maar de pastoor kwam steeds dichter bij me zitten en op een gegeven moment legde hij zijn hand op mijn been en hij begon over meisjes en jongens en seks te praten en ondertussen schoof zijn hand steeds verder omhoog en voor ik het wist had hij mijn piemel uit mijn broek gehaald en trok me af. Dat laatste wist ik trouwens nog niet, maar het voelde wel lekker. Nou, u begrijpt zeker wel wat er later allemaal nog meer is gebeurd? Het deed eerst wel wat zeer hoor, die grote piemel in mijn bips, maar dat ging snel over. En ik moest het ook bij hem doen en ook aan zijn piemel zuigen.”
De man was al opgehouden met schrijven en had een enorm rood hoofd nu.
“Maar mijnheer Bakoenin!” Hebt u later geen aangifte gedaan dan? Dat is toch schandalig!” Van opwinding kwamen er belletjes schuim om zijn mondhoeken.
“Nee, ik heb geen aangifte gedaan. Waarom zou ik? Ik vond het heerlijk. Maar later ben ik uit de katholieke kerk gegaan omdat ik me veel meer aangetrokken voelde tot de ChristenUnie als politieke partij en de laatste tijd ben ik steeds meer gaan nadenken over mijn geaardheid. Mede door de standpunten van de partij over homosexualiteit.”
De man begreep het. Het gesprek ging nog even door, maar in feite was hij om. Ik zou de “cursus” mogen volgen.

FASE 2 De Groepsfase

Godverdegodver, gingen ze eerst een tijdje om vergeving bidden voor de aanwezigen.
Maar ja, dat vervelende gedoe zou later dubbel en dwars worden goedgemaakt als uitkwam wat ik in gedachten had.
Daarna kwam het groepsgesprek. Steeds werd van een van de aanwezigen het intakegesprek als uitgangspunt genomen om te behandelen. Iedereen kreeg veel begrijpende aandacht en de problemen die de deelnemers hadden, werden diepgaand besproken.
En toen waren ze bij mij gekomen.
Angelique, de begeleidster had al een kleurtje toen ze het verslag van de man met de borstelwenkbrauwen voorlas. Het was trouwens een lekker ding, Angelique.
Ik had begrepen dat zij me in de derde fase persoonlijk zou begeleiden en dus had ik haar extra goed bekeken. Mooie ogen, een zachte uitdrukking in haar gezicht, een heerlijk pijpmondje met volle lippen, een mooie, slanke hals, goedgevormde borsten, niet te klein maar ook niet van die enorme siliconetieten, een slanke taille en vooral heerlijke geile benen. Kortom, echt een type om eens een diepgaande begeleiding naar hetero mee te hebben.
De andere deelnemers aan het groepsgesprek keken me ontsteld aan nadat Angelique mijn “verleden” openbaar had gemaakt.
Ik bleek ook de enige die later homo is geworden. Die mannen en vrouwen bleken allemaal al zondig te zijn geboren. Want zondig is het om homo te zijn.
De Stichting gaat er van uit dat de oorzaak van de problematiek via drie modellen onderzocht moet worden, die ieder vanuit een eigen invalshoek het probleem benaderen en elkaar daarom goed kunnen aanvullen. Vanuit het model pastoraat was de invalshoek: De zonde. Vanuit de psychologie was het de invalshoek: Scheefgroei en vanuit de psychiatrie was de invalshoek: gevoelsstoornis.
Nou als ik naar Angelique keek, dan werden mijn gedachten pas echt zondig en voelde ik beslist geen scheefgroei, maar groeide er iets juist kaarsrecht en dat was beslist geen gevoelsstoornis maar juist een gevoelsgenot.
Maar voorlopig moest ik het spel natuurlijk meespelen. Dus knuffelde ik mee met iedereen die me kwam troosten en ging ik in het midden van de groep zitten om mijn aangrijpende verhaal nog eens in geuren en kleuren te doen en daarna allerlei onzinnige oplossingen aan te horen. Daarbij viel het me op dat Angelique erg begrijpend en vol medelijden naar me keek. En dat was nou net de bedoeling.
Het verbaasde me dan ook niet dat ze me tegenhield toen de anderen naar huis gingen.   
“Je verhaal heeft me erg aangegrepen Bakoenin”, zei ze zachtjes en vol mededogen.
“Ik zou graag meteen een afspraak maken voor een stuk begeleiding, want ik denk dat jij al veel eerder open zal staan voor de bekering dan de anderen omdat zij allemaal al zondig waren en dat vergt nu eenmaal meer tijd. Maar jij bent zondig gemaakt en dat geeft mij goede hoop dat ik je met behulp van de Heer ook weer sneller tot het rechte pad naar Zijn genade kan brengen. Want wat de mens zondig maakt, kan God genezen.”
Het klonk als muziek in mijn oren.

FASE 3 De bekering

Ze had echt van alles geprobeerd de schat. Eerst samen bidden, maar dat hielp niet. Daarna wilde ze dat ik iedere dag tot God zou bidden om vergeving en om hulp, maar ik vertelde haar dat ik al zolang tot God had gebeden maar tot nu toe zonder resultaat. Daarna hadden we diepzinnige gesprekken over de schepping van man en vrouw en dat al het leven in de natuur ook op een samengaan van het mannelijke en vrouwelijke vanwege de voortplanting is gebaseerd en weet ik wat ze er allemaal bij sleepte. Maar uiteindelijk, nadat ik huilend tegen haar schouder had gelegen en haar snikkend had verteld dat ik het leven op deze manier niet meer zag zitten, was het dan zover.
Haar lichaam was nog mooier dan ik al had vermoed met kleren aan en voor een christenvrouw was ze aardig bedreven in de liefde moet ik zeggen. Maar waarom zouden christenvrouwen ook niet bedreven in de liefde zijn? Als je dan toch moet neuken voor de voortplanting dan kun je er ook wel iets aangenaams van maken natuurlijk. Per slot van rekening eet je je vlees en aardappelen ook niet rauw.
Ik moest natuurlijk wel oppassen, want ze dacht echt dat ze de eerste vrouw was voor me, dus ik kon niet meteen alle registers opentrekken natuurlijk. Maar ik bleek wel een snelle leerling. En na enige tijd kronkelde ze onder me als een slang in het paradijs.
En na een lange en hevige neukpartij kwam de climax. Op het hoogtepunt schreeuwde ik het uit.  “O God, o God, ik ben bekeerd!” en kwam verschrikkelijk klaar. Angelique lag er ook heel tevreden bij. Haar missie was volbracht.