Competitief
Afgelopen week kwam ik tijdens het opruimen mijn CV tegen. Opzich niet erg bijzonder, ware het niet dat mijn oog viel op het woordje 'competitief'. Zo had ik mezelf ooit omschreven en daar zal ik destijds wel een goede reden voor hebben gehad.Het deed me denken aan een leuke anekdote die een goede vriend van mij, Dennis genaamd, kort geleden vertelde. Dennis was hoofd van een automatiseringsafdeling en zocht voor de uitbreiding van zijn afdeling een applicatieontwikkelaar. Na het plaatsen van de vacature kwamen er verschillende CV's binnen, waaronder een CV van een man die zichzelf had omschreven alszijnde 'competitief'. De man werd uitgenodigd en kwam een dag later op gesprek. 'Competitief', zei Dennis. 'Dus je bent een winnaar?' De sollicitant had zich niet goed voorbereid. 'Nou, ja. Ik denk het wel.' Dennis formuleerde de vraag anders. 'Als je meedoet aan de Olympische Spelen, ga je dan voor goud?' De sollicitant zei: 'Maar meedoen aan de Olympische Spelen is toch op zichzelf al een hele prestatie?'
Dennis en ik hebben gelachen. Kort na het gesprek met Dennis had ik een date. Opzich niet erg bijzonder, ware het niet dat het een blinddate was. Met het fenomeen blinddating heb ik weinig ervaring. We hadden afgesproken in een restaurant in de stad Groningen, want daar woon ik. Binnen een relatief korte tijd waren de standaard onderwerpen van tafel, om plaats te maken voor de Caesar salad die ik had besteld. 'Je bent toch geen vegetariër?', vroeg ze nog. Het was een gezellige avond. Het was een visionair meisje, ze was ambitieus en vertelde met grote liefde over haar passies. Bovendien vond ik haar knap. Verzorgd. Sensationeel. En zo zou ik nog wel een aantal alinea's verder kunnen schrijven met niets dan positieve woorden over haar verschijning.
Toen de klok vier uur sloeg besloten we gezamenlijk dat we er een eind aan moesten breien. Het was laat en ze wilde slapen. Ik fietste met haar mee naar huis. Vlak voordat we bij haar huis aankwamen, raakten we allebei uitgepraat en ontstond er een ongemakkelijke stilte. Om de situatie niet gecompliceerder te maken besloot ik degelijk en beleefd afscheid te nemen. 'Ik vond het heel gezellig, we spreken snel weer wat af.' Ik gaf haar nog een bescheiden kus op haar wang. Op de terugweg probeerde ik mezelf wijs te maken dat het een verstandige beslissing was om dingen niet te overhaasten. Want haast is immers een slechte raadgever. Ik ging naar bed met een ontevreden gevoel.
De volgende ochtend werd ik laat wakker. Ik had één nieuw bericht op mijn telefoon. Het was een uitnodiging van haar, of ik zin had om vanavond bij haar een glas wijn te drinken. Zodoende zat ik 's avonds bij haar op de bank. Het was wederom erg gezellig. Verschillende onderwerpen passeerden de revue en zo kwamen we erachter dat we best veel dingen gemeen hadden. Ik vroeg me af hoe het zou zijn om vannacht naast haar te liggen. Om morgen naast haar wakker te worden. Ik keek op mijn horloge en verslikte me. Het was inmiddels half drie 's nachts en de wijzers van de klok bewogen sneller dan de wieken van een helikopter. Ik keek naar buiten, het was droog. Ik hoopte op een regenbui. 'Het is laat', zei ze. Buiten bleef het droog. Ik zocht naar een andere reden om te kunnen blijven slapen, maar kon niets verzinnen. We namen afscheid. Toen ik haar straat uitfietste begon het te regenen.
Diezelfde maand spraken we nog een aantal keren af. In mijn buik ontpopten rupsen zich tot vlinders. Ik was verliefd geworden. Tegen mijn beste vriend kon ik het niet laten om te vertellen hoe geweldig ik haar vond. 'Leuk', zei mijn vriend. 'Heb je al meer gedaan dan alleen zoenen?' Zoenen. Nee, zelfs daar was nog geen sprake van geweest. Ik vond het niet erg. 'Dat zo'n meisje met mij afspreekt, dat is toch al meer dan goed genoeg?'
Verzonken in gedachten werd ik wakker in de realiteit. Mijn CV had ik nog steeds in mijn handen. 'Competitief' stond er. Ik heb het weggestreept. Ik ben geen winnaar.
