Interessante casus: de importbruid
Vorig jaar rond deze tijd heb ik me enorm opgewonden over een Turkse jongen die bij mij kwam klagen over het feit dat de dokter hem niet de juiste zorg gaf. Althans, in de ogen van deze jongen zelf werd hij verwaarloosd. Hij kampte met een vorm van bloedarmoede en koesterde de gedachte dat een enkele pil al zijn klachten voor eeuwig kon verhelpen. De jongen vroeg aan mij of ik een brief wilde schrijven aan de medische tuchtraad, daar hij - geboren en getogen in Nederland - niet in staat was om zelf een foutloos geschreven brief samen te stellen. Toen ik informeerde naar de herkomst van zijn klachten, werd hij opeens minder spraakzaam.
De volgende dag hoorde ik na wat rondvraag dat de ouders van de jongen volle nicht en neef zijn van elkaar. De fysieke klachten van het kind zijn het uitvloeisel van de bloedverwantheid van zijn ouders. In bepaalde Turkse en Marokkaanse kringen is het vrij normaal dat mensen met een nicht of neef trouwen. Dat deze zogenaamde familiehuwelijken voor verschillende genetische afwijkingen kunnen zorgen, zowel fysiek als psychisch, wordt door velen op de koop toe genomen. Het is onverantwoordelijk gedrag van een paar zieke geesten. Het zijn mensen die willens en wetens kinderen ter wereld brengen die grote gezondheidsrisico’s lopen.
Het wetenschappelijk instituut van het CDA is eindelijk wakker geworden en kwam deze week met een rapport om de importbruid aan banden te leggen. In 2007 trouwden ruim 26.000 allochtonen, van wie ongeveer een kwart afkomstig was uit Turkije en Marokko. Bij meer dan 80 procent van de Turken en Marokkanen die getrouwd zijn, had de partner dezelfde herkomst. Slechts 9 procent van hen trouwde met een autochtoon. Vorig jaar verscheen ook een rapport van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu waaruit bleek dat een vijfde van de Marokkanen en zelfs een kwart van de Turken met een familielid was getrouwd. Dat zijn cijfers die er niet om liegen.
Het CDA wil nu huwelijksmigranten alleen accepteren in Nederland als zij een vakdiploma hebben, Nederlands of Engels spreken en financieel ‘op eigen benen’ kunnen staan. Daarenboven moet het verplichte inburgeringexamen met succes zijn afgelegd. Familiehuwelijken wil men helemaal verbieden. Het is een nobel streven van de Christen Democraten en het plan zou door iedereen gesteund moeten worden, maar als de maatregelen worden uitgevoerd op een zelfde wijze als de meeste dingen in dit land, dan zullen zij tot geen verbetering leiden.
Veel immigranten nestelen zich eerst in een EU-lidstaat met minder strenge regels om eenvoudig aan een verblijfsvergunning te komen. Daarna zoeken ze alsnog de weg naar Nederland om te trouwen met de neef of nicht die gereserveerd was. Nederland moet paal en perk stellen en alle mensen, ondanks hun paspoort, straffen voor het aangaan van een familiehuwelijk. Ik zou bijna geheel in de lijn van de PVV willen suggereren om van deze mensen het paspoort af te pakken en hen terug te sturen naar waar zij vandaan komen. Maar die suggestie klinkt bizar als zij komt van iemand met donker haar. De kosten van de patiëntenzorg voor deze mensen zijn enorm. Zij zouden hier zelf volledig voor moeten opdraaien, het liefst in hun eigen land.
Daarbij moeten de eisen die gesteld worden aan de immigrant ook daadwerkelijk worden nageleefd. Het is eigenlijk te zot voor woorden dat de regels zo eenvoudig omzeilbaar zijn. De huidige inburgeringcursus is een farce. Stel desnoods een opsporingsinstantie op, die zich louter gaat bezighouden met het screenen en toetsen van alle aspirant-echtparen waarbij de schijn van overtreding aanwezig is. Misschien is het ook geen vreemd idee om deze mensen maar bewust te maken van de risico’s die hun toekomstige kinderen lopen. Want ik heb nu niet het idee dat iedereen daar even goed van op de hoogte is.
Die gedachte werd door de jongen van de brief beklemtoond op diezelfde dag dat ik hem sprak. Hij vertelde namelijk dat zijn ouders een meisje voor hem hadden geregeld en dat hij nu officieel verloofd was. In de zomer zou hij in het dorp van zijn ouders trouwen met dat meisje, en hij was nu bezig met de papieren om haar eind 2009 naar Nederland te halen. Toen ik hem vroeg of hij het meisje wel gezien had en of hij haar überhaupt wel kende, zette hij een guitige glimlach op. Of hij het meisje kende! Zijn toekomstige vrouw was de dochter van zijn tante. Ja, die kende hij wel.
