Test: Jorans Thaise Afhaalhoertjes

Ik houd er als Consumentenmens niet van dat iedereen extra zijn best doet omdat ze weten dat ik het ben. Ik opereer daarom meestal undercover. Toen het tijd werd om de Thaise afhaalhoertjes van Joran Van der Sloot te testen, nam ik dus eerst een vals MSN-account. Suikeroompje, noemde ik mezelf. Ik typte heel vaak LOL, dat betekent namelijk Laughing Out Loud. Dat zeg ik er even bij, want dat weten veel mensen niet. En ik maakte expres spelfouten, want zo gaat dat in de snelle wereld van MSN-ende vrouwenhandelaartjes. Zo won ik langzaam het vertrouwen van Joran.

Eindelijk was het dan zover. Samen met een medewerker checkten we in in een heel duur hotel in Bangkok. De kamer hingen we vol met camera's. Daarna keken we even tv; we keken onze ogen uit naar het interne kanaal. Maar telkens als het spannend dreigde te worden, stond er in beeld dat het vanaf nu 25.000 Bath koste om verder te kijken, dus dan zapten we snel door naar het Thaise nieuws. Er was van alles aan de hand in het land, dat werd me snel duidelijk. Maar de details ontgingen me een beetje, want mijn kennis van het Thai gaat niet verder dan Tom plad prik (nummer 32) en Sawadee.

Toen werd er aangeklopt. Joran en Luke kwamen binnen met het beloofde lekkers.
- Sommigen hebben zelfs een kut! riep hij enthousiast. -En voor driehonderd euro gaan ze op hun knieën zitten.
Ik vroeg me zenuwachtig af wat het vervolg dan zou kosten. Stel, ze had jeuk aan haar hoofd en ze zou even moeten krabben, dat zou dan toch ook al snel een honderdje zijn. En wat zou het openmaken van mijn overhemd doen, per knoopje? Al zou het maar een geeltje per knoopje zijn, dan nog zou het een aardige aanslag op mijn declaratiebudget zijn. FOK! is best een rijke site, maar of ze dit goed zouden gaan vinden...

- Dit zijn de lekkerste die ik zou gauw kon vinden, maar ik zeg je conjo, ik ga er nog veel lekkerdere voor je vinden. Veel mooiere wijven.
Mijn medewerker en ik probeerden een gesprekje aan te knopen met de lichtekooien. Dat ging makkelijker dan ik dacht, want de een bleek wetenschappelijk hoofddocent te zijn aan het Instituut voor Niet Aziatische Sociologie, en de ander werkte aan haar PhD aan de universiteit van Boston. Iets met warmtekracht regeneratie of zo.

Joran kwam snel tussenbeide. Kennelijk was het niet de bedoeling over de wetenschap te gaan praten. You go work in Holland? Dancing in bars?
Hij deed het voor; zijn corpulente lijf om een denkbeeldige paal kronkelend, intussen aan een denkbeeldig lichaamsdeel sabbelend, stond hij uitdagend met zijn brede kont te schudden.
- From five in the evening till five in the morning, zei hij. -I fix the papers.

De temeiers keken hem aan alsof ze het in Ko Samui hoorde donderen. Daarna barstten ze in lachen uit.
- Dance for twelve hours long? proestten ze. De promovendus liep giechelend naar de minibar en pakte een fles Moët en Chandon. Ik maakte snel een mentale notitie: Jorans hoertjes hadden in elk geval een ontwikkelde smaak.
- Zijn ze schoon? vroeg mijn medewerker kritisch. Zo heb ik mijn medewerkers graag: alert, proactief en kritisch.
- Dat kan ik niet garandereren natuurlijk, antwoordde Joran eerlijk. Maar er is hier een bad...

Daar zag ik wel wat in; samen met de wetenschappelijke prostituées in bad. Dan kon je tenminste even checken of ze niet per ongeluk een piemel hadden, zoals in Thailand gebruikelijk is onder vrouwen. Dat zou zeker puntenaftrek opleveren! Ik vind, een goede hoer tovert niet opeens een piemel te voorschijn. Call me oldfashioned, maar zo zie ik dat.

- Shall we take a bath? stelde ik voor aan de lekkerste.
- Oh no! I never undress on a first date!
Het meisje keek echt geschokt.
Joran ook.
- Ik kan je nog veel lekkerder sturen, gilde hij toen. -Nog veel mooiere! Nog veel meer lekkere mooie! Ah conjo! De lekkerste en mooiste wijven die je maar... 
Er kwam schuim op zijn lippen te staan.
- Het geeft niet, probeerde ik hem te kalmeren. - Ik ben eigenlijk helemaal geen klant. Ik ben de Consumentenmens en ik wilde je hoertjes testen.
Joran staarde me met open mond aan.
- Wat ben je ook een vies gemeen mannetje! riep hij toen.

Wat? Ik, die een kast vol Emmy's heeft, een Nipkov-schijf aan de muur en een Televizierring om mijn ringvinger, ik een vies en gemeen mannetje? Dat ging me toch wel net even te ver.
- We gaan, snauwde ik tegen mijn medewerker. -Ik hoef me hier niet te laten beledigen. Goodbye ladies! It's not your fault. And oh, just for my report, do you have a cock? A penis?
Ze schudden van nee.
- Good. Then you will get a 'very good' in my report. Nice to have met you. And be careful with this guy, he's worse than Hans Klok. Women disappear magically wherever he sets foot.

Dus, concluderend, hoewel Jorans hoertjes uitstekend scoorden op opleidingsniveau en goede smaak, is Joran zelf wel afgetest. Op slechte manieren voornamelijk.

Over twee weken mijn laatste rapport. De FOK!-columnisten zullen dan aan een meedogenloze test worden onderworpen. Tot dan en onthoud het motto: an educated consumer is the best customer!