De positieve zwerver en ik
Een hele tijd geleden besloot iemand aangereden te worden door een trein tussen Overvecht en Bilthoven. Er was geen enkele andere trein naar huis, dus moest ik wachten tot de resten van de oh-zo-zielige-persoon-die-mij-een-vertraging-van-1,5u-heeft-bezorgd bij elkaar geraapt werden. Wat een walgelijke en egoïstische gedachte was dat van mij. Ik werd kwaad op mezelf, omdat ik dat durfde te denken, maar ik werd ook kwaad omdat ik gewoon vertraging had en dolgraag in m'n warme bed wilde kruipen.
Mijn eerste ingeving was om naar een conducteur te lopen en m'n frustraties te uiten hierover. En dat deed ik. Ik heb een betoog van zeker een kwartier gehouden waarom ik zelfmoord met behulp van een trein zo asociaal vind, vanwege het feit dat je zoveel mensen achterlaat met pijn en verdriet, verder gaf ik aan dat ik vind dat de NS thee en koffie zou moeten geven aan wachtende reizigers die staan te bevriezen. Een ieder ander zou denken loop lekker naar de grote hal en wacht daar. Nee. Dat doe ik niet. Het is daar even koud en er vliegen net zoveel duiven rond als buiten. Overal in Utrecht is het koud. En ik als Limburgse ben nog steeds niet gewend geraakt aan de ijzige wind die deze prachtige provincie te bieden heeft. (Nee, na 3 jaar nog steeds niet, nee)
De reactie van de best knappe man was dat hij het ook asociaal vond, want hij moest naar Baarn en kon daar dus ook niet komen, en daarbij vertelde hij mij dat de NS geen thee of koffie vergoedt. "Maar meneer...Alles valt toch te regelen? Het moet wel kunnen..En ik ga uitpuzzelen hoe. Want ik wil koffie en ik heb geen geld meer". En nee, ik had echt geen 1,90 meer, want ik had zojuist 80 euro uitgegeven aan lingerie. Het is maar waar je prioriteiten liggen als vrouw zijnde. De beste man vroeg mij of ik even met hem mee wilde lopen. Als een kip zonder kop liep ik achter hem aan, zonder te denken wat mama altijd zei ("Sabina, ga nooit met vreemden mee"). "Zeg, meneer de conducteur, waar eh...lopen we eigenlijk naartoe?" Tot mijn grote verrassing liepen we naar een kiosk. "Jongedame, hoe drink jij je koffie?". Ik kon het niet geloven. Had mijn betoog gewerkt? Of was het gewoon de volle zak van Hunkemöller die al het werk deed? Hoe dan ook, ik kreeg mijn koffie.
Nadat ik de conducteur vriendelijk bedankt had, liep ik weer terug naar m'n perron. Ik ging zitten, pakte een sigaret en ging m'n longen verkrachten. Uit het niets kwam een rare man aanlopen. Begrijp me totaal niet verkeerd, ik zeg niet snel zulke dingen, maar deze man was écht raar. Ik kon het al zien aankomen, gelijk toen ik hem zag. Ik was de gelukkige persoon die zijn levensverhalen mocht aanhoren. Hij kwam naast me zitten. Hij had een korte broek aan, terwijl het sneeuwde, hij had langere nagels dan ik en ze waren bewerkt met een metallic wit kleurtje. Gaaf, dacht ik. Ook had hij veel snot uit z'n neus lopen, maar daar keek ik niet van op, het sneeuwt tenslotte. Hij nam een slok van z'n milkshake. Het eerste wat ik me afvroeg was waarom hij nou een milkshake gekocht had en niet even een lange warme broek had gehaald bij het Leger des Heils. Hij pakte z'n pakje sigaretten. Ik vroeg me weer hetzelfde af. Ik wilde hem vragen waarom hij niet gewoon een broek kocht. Was dat wel mijn zaak? Nee, dat was het niet.
Ik zag het al aankomen, net zoals ik al meteen wist dat hij naast mij zou komen zitten. Hij begon te praten. Hij vertelde dat alle leuzen die op sigarettenpakjes staan grove leugens zijn. "Je gaat niet dood van roken, je gaat nergens dood van. Zolang jij positief rookt, positief drinkt, ga je niet dood!". Wat moest ik hierop antwoorden? Ergens gaf ik hem gelijk. En dat zei ik ook. Positiviteit is natuurlijk belangrijk in het leven. Ik had ooit een stukje gelezen over de menselijke geest en hoe sterk wij werkelijk zijn, en dat het belangrijk is om positief te zijn, omdat negativiteit je helemaal kan breken. Op elk vlak zelfs. Weer vroeg ik me af waar dat vandaan kwam. Op de een of andere manier dacht ik dat de man gedachten kon lezen. Ik was namelijk net tijdens mijn one-on-one moment met m'n sigaret mijn humeur aan het analyseren en hoe neerslachtig ik me voelde vanwege een stomme vertraging.
Ik vroeg hem: "Meneer, was u ook zo positief gestemt over het weer dat u dacht 'hey ik trek lekker een korte broek aan'"? En hij zei: "Ja, ik heb het niet koud". "Waarom heeft u dan kippenvel?"...
Ik denk dat zijn positiviteit een flinke verkhoudheid zal achterlaten. Het is gewoon een illusie, zelfs de positiviteit van de beste zwerver-man.
