Ik ben Ceriel, Practical Grappenmaker
Voortaan ga ik RTL Boulevard volgen om op de hoogte te blijven van de actualiteiten. En dan vooral als Albert Verlinde zijn scherpe analyses erop loslaat. Want Albert weet hoe het zit. Met een symphatieke blik naar zijn medepresentatoren weet hij net dat beetje extra objectiviteit te geven.En ik kan het weten, want ik was in het nieuws de afgelopen dagen. Ik zou ene Otto zijn: een terminale kankerpatient die nog tien uur te leven zou hebben. Iets met een liedje aanvragen op 3FM en dan een spuitje. Zoiets.
Het zou gaan om een grappenmaker. En dan kom je al snel bij mij uit, want ik ben me er eentje. Omdat ik een jaar geleden een telefoongrap uithaalde over het vermeende Python-incident, deze op Youtube plaatste en omdat ik niet misselijk ben van een Coldplay-nummer, wezen alle vingers in één richting: 'practical grappenmaker' Ceriel.
Ik moet toegeven dat ook ik in mijn richting zou denken. Misschien zat Otto wel in de Python vorig jaar juli en wil hij me nu een hak zetten. Dat zou ik een grappige stunt vinden, maar ik denk toch dat het een samenkomst is van toevalligheden.
Achteraf gezien, had ik maar beter een stille tocht kunnen organiseren voor de pretparkgangers op de desbetreffende dag. Met veel lieve kaarsjes. Waar maakt men dat nou mee: een stille tocht met de slachtoffers er zonder kleerscheuren in levende lijve bij. Inclusief een souveniertje van Pardoes in hun hand.
Dat zou ook weer z'n nadelen hebben. Zit je thuis met je bord op schoot, even twee minuten stil te zijn op 4 mei, word je ineens gebeld met de vraag waar je blijft: omdat je ook dodenherdenking 'zo leuk had kunnen organiseren.'
Ik weet het, ik heb dat Python-filmpje gemaakt en dan kun je zoiets vroeg of laat verwachten. Moet je ook niet gaan huilen als er zoiets gebeurt. Wat me wel verbaast, is de schaarste aan mogelijke verdachten. Zijn er dan helemaal geen andere mensen die een 'geintje' opnemen? Iemand neemt 3FM in de maling en hup. Ik ben gelijk de dader. Ik voel me ineens de nieuwe geestelijk vader van de telefoongrap. Misschien moet ik er maar patent op aanvragen. Jack Spijkerman belde me via m'n ouders al op. Hij was blij dat hij het stokje eindelijk kon overdragen.
Het is dus klaarblijkelijk niet extreem moeilijk om in de media te komen. Je moet gewoon het toeval aan je kant hebben. Ga de straat op, maak een filmpje waarin je zegt tegen pittoreske lantaarnpalen te zijn, ben je een jaar later ineens verantwoordelijk voor een auto-ongeluk omdat door stroomuitval in hartje Parijs de straatverlichting het niet meer deed. Dat idee.
RTL Boulevard weet de hele affaire als geen ander te omschrijven. En dan vooral Albert Verlinde. Hij pretendeert in vurige overtuiging dat het mijn vader was die me heeft aangegeven. En dat deze ook echt heel boos op me is. Host Winston maakt het af: "Dat is toch wel iets, hè? Dat zijn vader verkiest deze 'grap' aan te geven boven zijn eigen zoon te beschermen."
Daar zat ik dan, bij mijn ouders, met zijn allen kijken naar Boulevard. Ik heb weleens verbaasde blikken gezien in mijn leven, maar dit sloeg alles, inclusief mijn eigen gezicht.
De enige waarheid is dat mijn vader doodongerust bij me aanbelde, omdat hij een telefoontje kreeg van iemand die het had over euthanasie plegen, 3FM, Viva La Vida en dat ik daar wat mee te maken zou hebben. De telefoongids met daarin vaste nummers blijkt nog steeds effectief te werken om iemand te bereiken.
Het is bekend dat RTL Boulevard de televisieversie is van bladen als Privé, Weekend en Story. Men zit bovenop dit soort dingetjes. Toch liet ik me met ze in. Ene I. gaf me de ruimte om mijn verhaal te doen voor hun camera's. Wel onder voorwaarde dat ik niet met andere media mocht spreken, want zo zou ik een bereik van 1,1 miljoen kijkers krijgen om mijn onschuld te bewijzen.
Om 16:30 werd ik geinterviewd in de binnenstad van Amersfoort. Het meisje dat het interview afnam, vertelde voor de camera (niet uitgezonden) dat ze een spraakherkenningsprogramma hebben losgelaten op het 3FM-gesprek en mijn Python-filmpje. Daar kwam uit dat ik het inderdaad niet ben. Scherp idee van Albert om dan na mijn twee suggestief geknipte zinnen in het programma een telefoonfilter over mijn stem te halen en deze te gaan vergelijken met Otto. Peter R. de Vries, de enige die oprecht neutraal blijft in deze pietluttige case komt met heldere argumenten: "Die jongen kan toch gewoon met telefoonrekeningen op de proppen komen. Er zijn genoeg wegen om zijn onschuld te bewijzen." Albert's reactie is dat 3FM het telefoonnummer niet wilt vrijgeven van de echte dader. Daarmee zegt hij dus dat ik het niet ben. De conclusie daaruit hoef ik hier niet neer te zetten.
Al met al blijft het apart om uit het niets ineens vol in de media te staan. En ik moet zeggen dat die adrenaline-rush ook goed voelde. Ik kwam net terug van een vakantie in New York. Denk je terug te komen van de drukte, krijg je dit. Een bijzonder verhaal.
