Waarom politici de waan van de dag moeten negeren
Bewoners van verpleegtehuizen worden alleen gereanimeerd indien ze dat zelf hebben aangegeven. Dit was een van de onderwerpen die het politieke debat van de afgelopen twee maanden heeft beheerst. In tegenstelling tot de huidige financiële crisis en de Amerikaanse verkiezingen, zal vrijwel niemand ooit met deze zaak te maken krijgen. Waarom tijd en geld verspillen?
Het Nederlandse parlement heeft een controlerende functie over de regering, die het beleid bepaalt. Zo presenteert de minister van financiën op Prinsjesdag de begroting voor het komende jaar en worden nieuwe wetten eerst door de Tweede Kamer gehaald. Het volk heeft het parlement verkozen om te discussiëren over zaken die dat volk aangaan. Niet om te praten over de mooie blauwe lucht, of dat de herfst toch wel erg vroeg begonnen is dit jaar. Daar betalen we ze niet voor.
Op de vraag van het Brabants Dagblad ‘Hoe vaak worden in uw instelling mensen gereanimeerd?’ antwoordde het verpleegtehuis: "Misschien twee, drie keer in zo'n zeven of acht jaar." Men kan zich voorstellen dat degenen die schade hebben ondervonden van de financiële crisis talrijker zijn. Toch zijn er zeventien kamervragen gesteld over de reanimatiestop, tegenover twee over de kredietcrisis en de overname van Fortis, vijf over pensioenfondsen en vijf over short-selling. Misschien vinden de Tweede Kamerleden dat de regering het in dit geval wel goed doet.
Maar ook al is het niet zo belangrijk, die reanimatiestop, waarom mogen er dan geen vragen over gesteld worden? Het leeft toch onder de mensen? In de eerste plaats omdat een Kamervraag vier jaar geleden 1750 euro kostte. Gezien dat geld straks veel minder waard is, zal dat bedrag de pan uitrijzen. En daar is een tweede punt. De financiële crisis die iedereen in zijn ban houdt, is eigenlijk best een redelijk groot probleem. Als ik morgen naar de bakker ga en een opa is niet gereanimeerd, dan kan ik waarschijnlijk nog steeds contant uit. Als pensioenfondsen in de lucht zijn opgegaan… Tja.
Of er nu een paar banken vallen of niet, toch weet ik waarop wordt gescoord in de verkiezingen over twee jaar. Dat is niet het uitgekiende financiële beleid van de PVV, noch de economische toekomstplannen van Rita Verdonk. Je kunt het nu al zien bij de Amerikaanse verkiezingen. Het is dat de wereld op de rand van de afgrond staat, maar anders konden die paar kernzinnen bij het televisiedebat er echt niet af. Ook komisch om te zien is dat het reddingsplan van de Republikeinen haaks staat op het beleid waar ze jarenlang de verkiezingen mee gewonnen (zouden moeten!) hebben.
Ze winnen weer.
