Gelukkig niet gelukkig
Twee jaar geleden besloot één of andere mode-nazi dat witte sokken bij mannen niet meer konden. Elke man met witte sokken werd uit zijn hol gerookt en gedwongen zijn witte stukjes stof af te staan. Onderhand staan witte sokken bij de man in de top drie van afknappers bij de vrouw. Mijn witte sokken heb ik per direct weg gedaan toen een dame mij uitlachte, omdat ze een luttele vier seconden mijn sokken had gezien en vervolgens uitmaakte voor modekneus. Je ziet die dingen bijna niet en het is één van de meest onbenullige stukjes stof in de garderobe van de mens, maar ze mogen in ieder geval niet wit zijn. Sindsdien zijn al mijn sokken dan ook zwart. Met witte sokken kan je immers niet gelukkig zijn.Wij laten ons de laatste jaren flink gek maken door mensen die het zogenaamd beter weten. Trendwatchers, marketeers en opinieleiders bepalen wat wij willen en wat ons gelukkig maakt. Als werktuig gebruiken zij het creëren of wegnemen van een behoefte. Of we vervolgens in staat zijn deze behoefte in te vullen bepaalt weer ons geluk. Om een lang verhaal kort te houden: We moeten consumeren en opgaan in het grote geheel om gelukkig te zijn. Ik hoor nu al enkelen van jullie schreeuwen: ‘Het is niet waar! Ik hoef er niet perse bij te horen!’. Mag ik je dan even wijzen op die mobiel in je broekzak? Had je die zes jaar geleden echt nodig? Heb je hem nu eigenlijk wel echt nodig? Troost je maar met het feit dat ook ik er een heb, want ik kan echt niet zonder!
In Nederland zijn op het moment zo’n 2,2 miljoen mensen single. Op zich niet vreemd, omdat onze levenstijlen steeds haastiger worden, maar echt gewaardeerd wordt het nog niet. Mensen die alleen zijn zijn zielig en hebben geen leven. Daarom schrijven alle singles zich maar even bij zo’n datingsite in. Het kost zo’n twintig euro in de maand, maar dan heb je ook wat. Ik ben al een paar keer gematched aan een ‘leuke’ dame, die dan vervolgens met mij uit wilde. Tijdens de date merk je het eigenlijk al. Je zegt beide dingen als: ‘Ik merk wel wat er op mijn pad komt’ en ‘Het hoeft niet echt voor mij, maar eh…. Ja alleen is ook maar alleen’. Toch alsof je gedwongen wordt door een of andere ‘lifestyle-trend’ eindig je met elkaar in bed. En zit je uiteindelijk aan elkaar vast. Niet omdat je die ene persoon nou zo leuk vindt, maar omdat je dan in ieder geval niet alleen bent en gezellig mee kan doen met de andere stelletjes. Bij gebrek aan beter noemen ze zo iets. Vreemd? Of klinkt het je eng genoeg toch wel een beetje bekend in de oren? Ach, zo worden op het moment honderden stelletjes geboren. Alleen kun je immers niet gelukkig zijn.
Je zou toch hopen dat het ergens wel een keer ophoudt en dat geluk meer dan een product is. Toch blijven we consumeren als een stel lemmingen in de veronderstelling dat als we ons meten aan een bepaalde lifestyle of product we dan eindelijk het geluk zullen vinden.
Misschien moeten we er maar een trend van maken om wat vaker stil te staan en te kijken, zonder schaamte of angst om buiten de boot te vallen, waar jij nou gelukkig van wordt. Zoek echter niet te lang en let op de kleine dingen. Je zult het zien: Geluk kun je niet kopen.
Geluk is een gevoel. Een onbeschrijfbare gemoedstoestand, die voor iedereen anders is. Voor mij bijvoorbeeld is geluk Queen Live at Wembly waar Freddy Mercury ‘Who wants to live forever’ zingt. Voor mij is geluk ronddolen door Budapest en één worden met de historie en de mensen aldaar. Voor mij is geluk zeiknat in de regen worden tijdens een flinke onweersbui en ik verzeker je: Ik geniet van elke druppel.
De kans is groot dat jij deze dingen niet onder geluk verstaat of niet eens snapt hoe ik op deze manier ooit gelukkig kan zijn. Hoeft ook niet zolang je maar weet, dat geluk zich niet laat dwingen. Jij hoeft mij niet te kennen. Jij hoeft geen tijd verplicht met mij door te brengen. Jij hoeft gelukkig niet met mij gelukkig te zijn en daar ben ik heel gelukkig mee.
