Kostprijs 50 cent, verkoop 100 euro

Kijk, dat was leuk, de reacties op mijn eerste stukkie. Lekkere lappen tekst, ik lijk hier en daar wat te hebben losgewoeld. Dus woel ik rap verder. Natuurlijk ben ik niet de enige, zelfs een organisatie als TROS is nu en dan doende om wat bedjes op te schudden. En dan vallen meteen een paar dingen sterk op. De belangrijkste is de enorme macht die bepaalde spelers op de medische markt hebben, en de ver-strekkende gevolgen daarvan voor ons als consumenten. Ik doel hier op de farmaceutische industrie. Een eye-opener was de prijslijst die werd getoond en waaruit bleek dat bepaalde afnemers tot 99% korting genieten. Een product waarvoor ons 100 euro in rekening wordt gebracht, wordt dus voor 1 euro ingekocht. Dat is natuurlijk niet de kostprijs, die is nog lager, zeg maar 50 cent. Ik snap heel goed dat de minister daar zijn tengels achter wil krijgen, want deze marges zijn niet exorbitant, ze zijn een gotspe. Totaal onverdedigbaar.

De TROS besprak ook het verschijnsel dat medici lippendienst bewijzen aan de industrie. Het werd op tv niet gezegd, maar als het echt zo is noemen wij dat hoererij. Hoe kun je zo’n medicus nog je gezondheid toevertrouwen?  Een chirurg die mij opereert en daarbij bepaalde medicatie voorschrijft omdat hij belangen heeft bij de producent roept op zijn minst vraagtekens op. Ik hoop dat het daarbij blijft, maar de werkelijkheid zal wel wat rauwer zijn.

In dat verband nog even terug naar mijn vorige verhaal, over de 16% van de mensen die een recept verwachten en de 53% die er daadwerkelijk een krijgen. Al die medicijnen worden natuurlijk betaald, maar je zou eens moeten zien hoeveel er terug wordt gebracht bij de apotheek. Deels overbodig, een ander deel ook onwil om in te nemen. Mensen kunnen lezen en bijsluiters zijn verplicht. Als je dan geregeld meemaakt dat men medicijnen krijgt om de ongewenste effecten van andere medicijnen af te zwakken, dan denk je wel twee keer na voordat je iets slikt.

Enkel decennia geleden was het heel gewoon om in een gezin met kinderen een setje breedspectrum-antibiotica mee te nemen op vakantie. Als leek wist je niet beter, en de arts destijds klaarblijkelijk ook niet, want je werd ermee doodgegooid. Inmiddels komt men er wel achter dat bij vele mensen in echte noodgevallen naar paardenmiddelen moet worden gegrepen om een ramp te voorkomen. Ik ben daardoor net niet mijn vrouw verloren, nog wel in een academisch ziekenhuis. Ik lees steeds vaker over candida, schimmel in de ingewanden, waarvan het bestaan voor een voornaam deel wordt toegeschreven aan overmatig gebruik van antibiotica. Het wordt door sommige artsen weggewuifd of afgedaan als kletspraat. Ik weet het nog zo net niet en blijf me dus informeren. Leve het Internet.

Nu heb je weer dat verhaal over die vreselijk populaire pijnstillers, NSAID’s. Ik had ze ook in huis maar ik hoef ze niet meer. Vandaag een verhaal over een medicijn dat aan veel reumalijders wordt voorgeschreven, metothrexaat. Ik kan me voorstellen dat je dat middel graag laat staan, dan maar wat meer pijn. Temeer daar dit middel bij auto-immuunziekten net als vrijwel alle andere alleen de symptomen bestrijdt, aan de ziekte zelf is tot dusverre weinig te dokteren.

Kortom, aan medicijnen kleven vaak heel wat nadelen. En je hoort steeds vaker dat er belachelijk veel aan wordt verdiend. En dat de farmaceutische industrie door dat vele geld een enorme macht heeft. En juist dat baart me zorgen. Macht corrumpeert. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met onderzoeksresultaten die de industrie niet welgevallig zijn? En worden gunstige resultaten niet extra aangedikt? Is zo het beeld dat ons wordt voorgespiegeld nog wel realistisch? Wat gebeurt er met fouten? Onder het kleed geveegd en pas in het uiterste geval deels toegegeven?

Ik lees heel veel en wat ik lees klopt vaak niet. En naar wat ik wil lezen moet ik soms lang zoeken. Of het wordt enorm uit zijn verband getrokken door sensatiebeluste media. Gif in eieren, jaja, klopt als een bus. Alleen wanneer je kunt rekenen en zoeken kom je erachter dat je dagelijks twee miljoen eieren moet nuttigen voordat het echt schadelijk is. Je zou willen dat in een redactie altijd een medisch onderlegd persoon de schrijfsels nakijkt voordat ze den volke worden voorgelegd.

Ik ben bekend met onderzoek en met de conclusies na het onderzoek. Vooropgesteld dit en in aanmerking nemend dat, onder die en die omstandigheden, op voorwaarde zus en gegeven zo zou een bepaalde  tendens kunnen worden waargenomen. En dan praat je over afwijkingen van een paar procent. Altijd staat erbij dat voor meer gefundeerde uitspraken nog heel veel onderzoek noodzakelijk is. Moet je zien wat er een paar dagen later in de krant staat.

Aan mij verdient de medische industrie niet veel, en als ik iets moet slikken gaat dat pas gebeuren na beantwoording van een heel leger kritische vragen.
Want het is mijn lijf, en van polonaise houd ik niet.