CDA en respect verdragen elkaar slecht
Ze houden me nog immer bezig, de rechtschapen christenbroeders van het CDA. Kon ik om hun ietwat stijf-christelijke kruistocht tegen de paddestoelen nog lachen, nu beginnen de heren zich van een kant te laten zien waar volstrekt niet om te lachen valt. De macht is het CDA schijnbaar naar het hoofd gestegen.In niet mis te verstane bewoordingen bepleitte Sybrand van Haersma Buma, fractielid van het CDA, dat principiële bezwaren tegen de afname van DNA geen rol mogen spelen waar het moord, doodslag of verkrachting betreft. "Iedereen vindt het een burgerplicht, behalve de mensen die wat te verbergen hebben," voegt Syb daar aan toe, daarmee feitelijk een grote groep mensen - ondergetekende incluis – ervan beschuldigend dat zij iets te verbergen zouden hebben!
Maar het criminaliseren van burgers middels volstrekt ongepaste uitspraken als bovenstaande gaat schijnbaar nog niet ver genoeg. Het CDA zal bij minister Hirsch Ballin van Justitie - een al even gedreven christenfundamentalist als zijn collega-CDA'ers - aandringen op een hardere aanpak van mensen die weigeren DNA af te staan. Hierbij valt volgens de media te denken aan boetes, alsmede het in de gaten houden van hen die weigeren!
Het CDA stelt dat het "onverteerbaar" is dat moordenaars soms nog vrij rond kunnen lopen terwijl de laatste tijd is gebleken dat DNA-profielen kunnen helpen bij het oplossen van (langlopende) moordzaken, zoals de zaak Marianne Vaatstra.
Wat het CDA echter niet zoveel kan schelen, is de angst onder sommige burgers dat deze DNA-gegevens in verkeerde handen kunnen vallen. Immers, we hebben allemaal in ruime mate kunnen meegenieten van rondslingerende USB-sticks van Defensie, of zelfs hele computers die compleet met gevoelige informatie van Justitie rustig op straat worden gezet. Tevens hebben we bij het UWV kunnen zien dat grote IT-projecten uitermate duur zijn, maar ook uitermate risicovol, en is het zeer de vraag of men in staat zal zijn de DNA-databanken te beveiligen tegen kwaadwillenden uit binnen- of buitenland - nu, en in de toekomst.
Ook kun je je vraagtekens zetten bij de argumentatie van het CDA. Men is bereid een hele groep burgers te criminaliseren en grote risico's te nemen om moord- en verkrachtingszaken sneller op te kunnen lossen. Dat lijkt bijzonder nobel natuurlijk, ware het niet dat het CDA tegenspraak pareert met criminalisering en verdachtmaking. Dat heb ik eerder gezien, en meer dan eens zelfs. In Nederland is het mij echter nog vrij onbekend op deze ingrijpende schaal. Dat dit een uitermate ernstige zaak is, dat lijkt niemand overigens door te hebben.
Maar dat is niet het enige wat niet helemaal klopt aan de argumentatie van dit machtsgeile CDA. Laten we voor de grap eens kijken hoe medemenselijk en consequent het CDA nu daadwerkelijk is.
In 2007 werden in Nederland 147 moorden gepleegd. In datzelfde jaar overleden 152 mensen die op de wachtlijst stonden voor een donororgaan en werden nog eens 50 mensen van die wachtlijst afgehaald, omdat zij inmiddels waren opgegeven. Hun wachten op een donororgaan was vergeefs, omdat er te weinig orgaandonoren waren. Deze informatie is makkelijk te achterhalen via wat zoekwerk op internet.
Er zijn recentelijk diverse voorstellen gedaan om het aantal beschikbare orgaandonoren omhoog te krijgen. Voorbeeld hiervan is om iedereen automatisch orgaandonor te laten zijn, tenzij men expliciet aangeeft dit niet te willen. Dit Masterplan Orgaandonatie, opgesteld door een verscheidenheid aan medische specialisten, is door CDA Minister Ab Klink van Volksgezondheid afgewezen. Uiteraard niet op praktische gronden, want die zijn er niet. Rest ons dus een weigering om zieke mensen van de dood te redden, puur op (christelijke) principiële bezwaren.
In plaats van een nieuwe regeling, komt er een extra keuze te staan op het donorformulier, te weten dat men aangeeft donor te zijn mits de nabestaanden aangeven geen bezwaar te hebben. Wellicht dat men op deze wijze nog eens poogt te benadrukken dat het CDA waarde hecht aan de familie als hoeksteen van de samenleving?
De keiharde en inktzwarte conclusie is als volgt: wanneer onze zieken onnodig sterven wegens principiele bezwaren van individu en/of nabestaanden dan is alles koek en ei, en worden nuttige adviezen in de wind geslagen. Wanneer Nederlandse rechtsbeginselen, onze eigen grondrechten, echter met voeten getreden worden, dan heeft men het lef om feitelijke en praktische tegenwerpingen te negeren. Erger nog: wie tegen is, is meteen verdacht, en aan die kwalijke gedachte wil men via Justitie zo snel mogelijk praktisch gevolg geven.
Het CDA zou zich diep moeten schamen. Mocht het Nederlands electoraat dergelijke machtswellustelingen niet afstraffen, dan is het voor ondergetekende wellicht een signaal. Een signaal dat Nederland voorgoed haar leidende positie kwijt is in de wereld, en dat we teruggaan naar de donkere dagen waarin de pastoor wist wat goed voor u en mij is.
