De Consumentenmens (2): Roemenen en Bulgaren
Zoals altijd natuurlijk eerst de mailbox. Weer een wagonlading mailtjes, maar de meeste waren van een zeventienjarig meisje en gingen over zelfbevredigingstechnieken, alsof daar iets aan te testen valt! Maar er waren ook enkele serieuze kwesties. Zo viel een FOK!ker het bericht op, dat Prins Charles zijn oldtimerpark geschikt had gemaakt voor het rijden op frituurolie. "Lekker is dat! Ben je aan het werk op de Koninklijke Domeinen, begint het opeens naar Fish & Chips te ruiken! Denk je net dat je eten gebracht wordt door je vrouw, is het je baas die in zijn oldtimer van zes jaarsalarissen voorbij komt tuffen, vriendelijk wuivend naar zijn gedienstigen. En om zijn milieuvriendelijkheid te onderstrepen, laat hij al het personeel zich op de fiets verplaatsen. Maar zelf rijdt hij op frituurolie, in oldtimers die 1 op 3 zuipen!"Goed punt. Ik zal er wat aan doen. De raderen draaien traag als het gaat om royalty; zeker internationaal. Maar heeft iemand de ophef over de bonnetjes van Beatrix gevolgd? Dacht toch wel dat het hielp soms hè, de interventies van De Consumentenmens. Dus beste e-mailer, wees ervan overtuigd dat ook Prins Charles zich binnenkort fietsend verplaatst, en dat de frituurolie wordt gebruikt in koekjes die naar de derde wereld zullen worden getransporteerd. Per roeiboot.
Maar nu snel door met het thema van deze week: de Nationale Oostblokker Test. Mijn eigen optrekje kon prima als testomgeving dienen, zo besloot ik een jaar geleden. Immers, ik had mijn taak als man een tijdje verzaakt en de lijst met klusjes in en om het huis was flink gegroeid. De partner wilde pas terugkomen van haar moeder als alles pico bello gefixt was.
De eerste Oostblokkers die ik testte, heetten Darek en Huub. Huub praatte goed Nederlands, maar met een Almeloos accent. Het viel me daarentegen tijdens de intake al snel op, dat Huub Darek maar slecht begreep. Misschien kwam Huub uit een heel andere streek van Polen dan Darek? Omdat de heren nogal stonken, gaf ik hen een uitdagende klus: pimp de badkamer eens flink op. Ik belde met Grohe en Badkamerland, vertelde over mijn plannen om binnenkort op RTL 4 om half negen de Consumentenmensshow te beginnen, en hoppa, een dag later kwam een grote vrachtwagen voorrijden met allerlei spullen erin.
Maar.
Huub en Darek waren nergens te bekennen. Wie moest nu de spullen naar de badkamer slepen? Ik belde snel een neefje die een grote camera had, en liep op de truckchauffeurs af. "Jullie uitpakken, ik filmen," zei ik. "Voor tv-programma. Goede PR. Good PR. Gute PR." De chauffeurs keken me aan alsof ik Barack Obama in een Disneypyjama was. Pas toen ik voor ieder een vijfeurobiljet uit mijn zak viste, begrepen ze opeens wat de bedoeling was.
Uren later arriveerden Huub en Darek. Huub wilde eerst mijn sofi-nummer weten, en schreef dat toen over op een smoezelig papiertje, boven Dareks naam. Darek pakte een fles wodka uit mijn drankkast, en klokte die leeg. "Fruhstück," glimlachte hij. Toen gingen ze aan de slag. Ze waren nog geen vijf minuten bezig, of Huub kwam om een voorschot vragen. Hij wilde naar de Gamma.
- Gamma? Ik ben toch niet van de straat? Ik heb een vrachtwagen vol spullen laten komen, je doet het er maar mee hoor. Designer-cement, iets anders komt er bij mij niet in!
- Ja maar, Darek heeft per ongeluk een gat in de muur gemaakt. We hebb'n Geelband nodig. Heeft u een credit card? Of een pinpas? Wat is de code?
Zuchtend gaf ik mijn gegevens. Behalve afschrijvingen van de Gamma, regende het de dagen erop ook pinbetalingen bij Boutique Pascal, Diamonds 4 Ever, De Lerenjassenconcurrent en De Mediamarkt. Graag zou ik al die spullen getest hebben, maar Huub en Darek kwamen nooit meer terug; zelfs de zak geelband heb ik nooit meer gezien. Na een paar weken gaf ik de hoop op, blokkeerde mijn pin-pas en ging op zoek naar een Roemeen of Bulgaar.
Op het prikbord van de Supermarkt vond ik wat ik zocht. Woman (21) from Bulgaria for all your wishes. En een 06-nummer. Toen ik dat draaide, kreeg ik een boze man aan de lijn.
- Wat wilt u?
- Goedenmorgen, u spreekt met De Consumentenmens.
- Donker of blond?
- O, dat maakt niet uit hoor, zolang ze maar kan stuken. Er zit een gat in mijn...
- Adres?
Ik gaf mijn adres en even later werd er aangebeld door een jonge Bulgaarse op hoge hakken. Ik vroeg me af of ze daarmee goed uit de weg zou kunnen; ik had voor haar een grote beurt in gedachten van de slaapkamer. Ook daarover had de partner mij immers flink aan de kop gezeurd.
Op de slaapkamer bleek dat ze zelf kennelijk ook wel inzag dat deze kleding voor het betere klussen niet erg geschikt was, want ze begon zich onverwijld om te kleden. Terwijl ik mij discreet omkeerde, vroeg ik me wel af waar de werkkleren dan vandaan zouden moeten komen; zou het in Bulgarije de gewoonte zijn dat de opdrachtgever die verschaft?
Plotseling voelde ik haar armen rond mijn nek. De Bulgaarse vlijde zich tegen mij aan en likte aan mijn oorlel. Geschrokken maakte ik mij los uit haar omhelzing. Ik draaide me om en wilde haar een standje geven; toen ik zag dat ze butt-naked was, wendde ik mij snel weer af.
- Tanya not good? Mister disappointed? hoorde ik haar pruilen.
- You are here for a job!
- Aha! Tanya understand!
Wat er toen gebeurde tartte elke beschrijving. Maar het schokkendst was nog wel haar uurtarief; toen ze na een half uur wegging, vroeg ze vijftig euro. Honderd euro per uur, daar huur je tegenwoordig een tekstschrijver voor! (Ik weet er nog wel eentje trouwens.) Bulgarije: duur, vriendelijke in de omgang, werk wordt echter niet geleverd, noteerde ik op mijn scoreformulier.
Over de Roemenen kan ik kort zijn. Ze organiseerden wilde dansfeesten in mijn achtertuin, kwamen en gingen op de meest vreemde tijdstippen, gebruikten mijn douche, toilet, slaapkamer, kast met sadomasochistische attributen... wat niet? Het duurde een half jaar voor ik de laatste Roemeen onder dreiging van een doorgeladen riot gun van mijn erf had gejaagd. Nou verdien ik als Consumentenmens best een paar Balkenendetjes, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik na afloop van het Roemeens avontuur er financieel gezien flink doorheen zat.
Wie Paypal gebruikt, kan het volledige rapport van de Oostblokkertest bestellen voor een tientje: consumentenmens@fok.nl. Maar de korte samenvatting geef ik hier graag gratis cadeau: ze zijn beter in het Songfestival dan in badkamers betegelen.
Volgende week meld ik me hier op dinsdagochtend weer, mits de mailbox vol blijft stromen natuurlijk. Zonder klachten is De Consumentenmens immers nergens.
