Trots Op Nederland, mijn hol!
Ik kan mij enorm opwinden over Rita Verdonk. Hoe is het toch in godsnaam mogelijk dat een vrouw met zo weinig charisma zoveel mensen aanspreekt? Dan moet hetgeen zij te vertellen heeft wel heel goed zijn, zou je denken. Niets is echter minder waar. Ze heeft helemaal niets te vertellen. Het electoraat heeft het volgens Rita namelijk te vertellen. Willen haar aanhangers de doodstraf invoeren, dan is Rita voor de doodstraf. Dit soort vergevorderde democratie werkt wellicht op kleine schaal, maar in onze parlementaire democratie raakt het kant nog wal. Men moet lieden die zich doorgaans meer bekommeren om wat Patty Brard bij Shownieuws te vertellen heeft over het druivendieet van Victoria Beckham dan over de vraag of Servië in de Europese Unie moet worden opgenomen, niet teveel belasten met politieke kwesties. Dat er überhaupt weer gediscussieerd wordt over de doodstraf is ernstig. Ik zal uiteenzetten waarom. Het is niet voor niets dat er in landen waar de doodstraf nog steeds van kracht is nog nooit een Nederlands gezin met sleurhut en koelbox gezien is geweest. Het schort in deze landen namelijk aan belangrijke waarden, zoals vrijheid van meningsuiting, vrijheid van vereniging, enige vorm van democratie, ja het ontbreekt er zelfs aan menselijkheid. De doodstraf zal criminaliteit niet doen laten dalen. De doodstraf is inhumaan. Wanneer een rechter namens het volk oordeelt dat iemand ter dood moet worden veroordeeld, dan is dat gehele volk geen haar beter dan de veroordeelde. De doodstraf geeft enkel gehoor aan wraakgevoelens, hetgeen in bepaalde zaken een zeer begrijpelijke emotie is, maar emotie moet niet de boventoon voeren in rechtspraak en politiek. Met emotie moet men rekening houden, maar in rechtspraak en politiek moet de rede de boventoon voeren.
Bij Rita voert echter emotie de boventoon. Daarom neemt zij ook geen standpunten in over politieke kwesties. De emotie van het volk bepaalt haar programma. Dat staat garant voor een groot aantal zetels, maar zal het politieke klimaat niet ten goede komen. Rita heeft namelijk een te groot vertrouwen in het electoraat. Dat kan een politicus natuurlijk niet zeggen, omdat dat politieke zelfmoord zou zijn. Ik als columnist kan echter wel zeggen dat een groot deel van het electoraat dom en bovenal politiek ongeïnteresseerd is.
Neem nu bijvoorbeeld de kwestie Europa. Hier wordt Rita door haar kiezers gedwongen een verdere Europese integratie tegen te gaan of deze zelfs terug te draaien. Dat de Europese integratie verder gaat is onvermijdelijk en het daarvan terugdraaien is dan ook te ridicuul voor woorden. Wie zich verdiept in Europa kan een verdere samenwerking enkel toejuichen. Dit zou namelijk beteken dat Europa naast een economische vuist, eindelijk een politieke vuist kan maken. Grappig dat het merendeel van Rita´s kiezers iets aan het milieu wil doen, terwijl het probleem van het milieu juist internationaal moet worden opgelost wil er enig resultaat geboekt worden. Kortom: er moet hier een Europees beleid worden gevoerd. Datzelfde geldt voor Rita´s stokpaardje veiligheid. Terrorisme kan toch echt het beste op Europees niveau worden aangepakt. Terroristen opereren immers ook internationaal. Ook om te kunnen concurreren met de grootmachten van de toekomst in Azië (China en India) zal Europa meer als een politiek machtsblok moeten gaan fungeren. Rita denkt toch niet dat een in zichzelf gekeerd Nederland een effectief milieubeleid of buitenlands beleid kan voeren zonder Europa.
De populist heeft het maar moeilijk. Haar kiezers willen zich distantiëren van Europa (emotie), terwijl voor een effectief beleid op allerlei gebieden die haar keizers als belangrijk bestempelen, zoals milieu en veiligheid, een verdere samenwerking met Europa vereist is (rede). Het zou toch verrektes handig zijn om over een partijprogramma te beschikken waarin voorkomen wordt dat standpunten elkaar niet ondermijnen. Is het dan misschien toch beter om over een partijprogramma te beschikken dat is samengesteld door mensen die daarvoor hebben doorgeleerd en verstand van politiek hebben?
Er moet zeer zeker rekening worden gehouden met de emotie van het electoraat, maar hier je politiek op baseren gaat veel te ver. Op deze manier kan Rita, ondanks het hoge democratische gehalte van haar partij, haar politiek nooit of te nimmer omzetten in daden. Immers, het raadplegen van haar kiezers bij iedere besluitvorming, zal daadkrachtig optreden niet ten goede komen. Het goede aan onze parlementaire democratie is nu juist dat men op competente politica kan stemmen die voor het electoraat politiek bedrijven. Je stemt op het partijprogramma waar je je het beste in kunt vinden. Hiermee geef je die partij jouw mandaat om politiek te bedrijven. Rita kan met haar partij nu in de peilingen op een hoog aantal zetels uitkomen, zij gaat jammerlijk voorbij aan de zwakte van democratie: het electoraat zelf.
Het overgrote deel van het elecotoraat is niet in staat om een politieke mening te onderbouwen, deze berust voor het grootste deel op emotie. Dat men op een vrouw wil stemmen die als Tweede Kamerlid amper in de Tweede kamer te vinden is, onderschrijft dat Rita juist dit deel van de bevolking aanspreekt. Dat een groot deel van het elecotoraat het IQ van de deelnemers van ´Dames in de Dop´ niet overtreft en/of ongeïnteresseerd is in politiek is jammergenoeg een gegeven. Maar laat de politiek alsjeblieft over aan gekozen competente politici. Politiek is keuzes maken en compromissen sluiten is daarbij onoverkomelijk. Twee zaken waar Ijzeren Rita vooralsnog geen uitblinker in is gebleken.
