Roze Koninginnenacht

Om alvast in de stemming te komen voor Koninginnedag besloot ik Koninginnenacht eens goed te vieren. Ik had wat vrienden uitgenodigd om met mij kneiterpasta te eten alvorens de stad in te gaan. Kneiterpasta is de Nederlandse variant van macaroni met oranje saus, waarvan de prijs zo laag mogelijk is teneinde meer geld te kunnen uitgeven aan alcoholische versnaperingen. Om het oranjegevoel extra te benadrukken, had ik zelfs een verse wortel door de macaroni gedaan. Uiteraard werd de macaroni weggespoeld met Heineken-bier, dit terwijl de Jupiler in de bonus was. Het is geoorloofd om tegen 30 april als een chauvinist door het leven te gaan.

Na de maaltijd begaven wij ons naar het Koningsplein alwaar de avond opgeleukt werd door een festival waarbij het de bedoeling was om liedjes mee te zingen en bier in je hoofd te stompen. Al snel sloeg mijn stemming om, toen ik twee halfnaakte nichten met felroze broek achter de tap zag staan. Begrijp me niet verkeerd, dat mensen van hetzelfde geslacht het plesant vinden elkanders gaten op te vullen, moeten zij zelf weten, maar houd mij er lekker buiten. Dat iemand homoseksueel is, me hol, maar het lijkt me toch niet nodig om zo te koop te lopen met je seksuele geaardheid terwijl het je taak is mensen van bier te voorzien. Daarbij is de kleur oranje ook een stuk geschikter voor de avond, dan het nichtenroze dat nu de bar sierde.

“Zo jongens, hebben jullie je in de dag vergist, het is Koninginnenacht hè, geen Roze Maandag,” zei ik tegen één van de natnekken. “Nee, schat, het is voor ons altijd Roze Maandag,” was zijn verwijfde respons. Ik wilde niet in discussie met Garfunkel, dus ik bestelde snel een halve meter. “Ja prima ouwe, doe mij maar een halve meter dan.” “Nou zo groot is die van mij niet hoor, schat,” zei de nicht op een zelfvoldaan toontje. Op dat moment was ik het beu. In een paar seconde was ik de bar over om mijzelf van bier te voorzien, maar toen ging Simon zich ermee bemoeien. “Heej joh gekkie, wat doe je nu,” stamelde deze halfnaakte vrolijke vriend uit. “Nou dat zie je toch! Zou je ook eens moeten doen, bestellingen aannemen van mensen in plaats van je te gedragen alsof je op een Gayparade staat te feesten. Je bent toch godverdomme aan het werk, mafkees!” Hier hadden Simon en Garfunkel niet van terug en het schaamroze stond op hun kaken, toen hun leidinggevende, die alles van een afstandje had gadegeslagen, hen een oranje polo gaf.

Om verdere confrontatie te voorkomen met mij twee nieuwe vriendjes, werd voor de bar aan de overkant gekozen. Inmiddels werden ´Jan Klaassen,` ´Het land van Maas en Waal,´´Malle Babbe´ en anderen uit volle borst toezongen. Om de stembanden soepel te houden, werd er uiteraard genoeg gedronken. Ik raakte in gesprek met een goed uitziende jongedame, die naast een liefde voor bier ook nog eens over de nodige humor bleek te beschikken. Toen ik terugkwam van de bar met een nieuwe lading bier, viel alles op zijn plaats. Dit was ook te mooi om waar te zijn! Ze stond innig te tongworstelen met een andere, ook niet geheel onverdienstelijke, jongedame. Toch waren zij een stuk aantrekkelijker om te spotten dan Simon en Garfunkel. Maar laatstgenoemden delen dan ook niet mijn liefde voor bier en het vrouwelijk geslacht.