Opkomst en ondergang van een 'kritische' journalist
Gisterenavond zette ik zonder veel verwachting mijn tv aan. Ik weet niet wanneer ik voor het laatst vol verwachting mijn tv aanzette. Waarschijnlijk nooit, maar dat doet er nu niet toe. Op Nederland 3 zou De Wereld Draait Door beginnen. Ik kijk graag naar dat programma, want het is geestig om te zien hoe Matthijs van Nieuwkerk zich elke dag uitslooft op tv. Maar Matthijs had blijkbaar geen zin vanavond, want er zat een vervanger: Joost Karhof.Joost Karhof ken ik natuurlijk van Nova. Hij begon ooit als de man met de wapperende jaspanden die, staande voor een sfeervol verlichte Hofvijver, de toestand in Den Haag samenvatte. In die beginperiode was ik ook wel gecharmeerd van Joost. Hij bracht enthausiasme mee en was ik echt de enige die de constant blasé kijkende Ferry Mingelen moe was? Later mocht Joost naar binnen en werd hij presentator van Nova. Na een paar interviews van Joost te hebben gezien, werd ik een beetje verdrietig. Er zijn slechte interviewers, zoals Paul Witteman of De Jakhalzen, maar dit was erger dan slecht. Het was een blamage. Wel las ik een interview met Karhof. Dat interview herstelde mijn sympathie bepaald niet, maar gaf wel enige duidelijkheid in zijn falen als interviewer.
Journalisten die elkaar interviewen, dat moet je eigenlijk niet willen lezen. Niet omdat het slijmerige en onoprechte stukjes oplevert, maar omdat het vervelend is wanneer collega's gedwongen worden over elkaars vak te praten. Zo zegt Paul Witteman in een interview: 'Interviewen is een vak, je kunt het niet leren. Het vraagt ook veel van jezelf'. Als dit een poging was geweest om de lezers zand in de ogen te strooien, zou het een mislukte poging zijn geweest. Neem even nota, Paul: een vak laat zich nu juist aanleren, anders noemen we het een talent. Een talent dat Paul Witteman in ieder geval niet bezit, maar we mogen desondanks aannemen dat hij zichzelf als de uitvinder van de Nederlandse journalistiek ziet.
Joost Karhof bleek zichzelf in een interview met een vrouwenblad als een 'kritische' journalist te zien. Misschien is dat wel zijn grote manco. Een journalist kan kritisch zijn, maar dat is zeker niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat hij de juiste informatie uit zijn gasten trekt. Dat hij weet wanneer te zwijgen en wanneer niet. Daarvoor moet je psychologische kennis hebben. Dat heeft Joost Karhof duidelijk niet, want hij slaagt er niet eens in zichzelf te analyseren.
Het gaat er niet om hoe jij jezelf ziet, Joost. Het gaat ook niet om de 'kritische' vragen die je vooraf op een kaartje schrijft waardoor iedere spontaniteit uit het gesprek verdwijnt, maar om de antwoorden. Want wie kijkt er naar Nova om Joost Karhof kritische vragen te zien stellen aan Frits Bolkestein? We kijken naar Nova omdat Frits Bolkestein aan tafel zit en wellicht wat te melden heeft. En als ene Joost Karhof dan veelbetekend een stilte laat vallen na een zogenaamd kritische vraag, om de nadruk op die vraag nog eens te verstevigen, dan leidt dat alleen maar af.
Denkt u overigens niet dat ik geen vertrouwen heb in de Nederlandse journalistiek. Ik noemde aan het begin Matthijs van Nieuwkerk. Hij slooft zich uit, maar hij kan interviewen. Dat blijkt wel in DWDD, maar vooral in Holland Sport. Alles aan dat programma vind ik even prachtig. Maar wanneer u weer eens een interview van een 'kritische' journalist volgt, neemt u dat dan vooral niet al te serieus.
FOK!columnisten schrijven op vaste dagen volgens volgend schema:
zo: SunChaser – Danny ma: superworm – Submit di: tijl – Gramps/MarkVerver wo: Arnohari/kassameisje – binsmeister do: bazbo – Submit vr: DriekOplopers – drulovic/petertjeprik za: Francesca – Submit
