Ik schiet ze kapot!

De Kamer heeft minister Ernst Hirsch Ballin opgedragen onderzoek te doen naar de mogelijkheid om zeer gewelddadige games te verbieden. De invloed van gewelddadige games op mensen is de laatste jaren al veel onderzocht en heeft ook verschillende uitkomsten gehad. De ene keer zet het de mensen wel aan tot geweld, de andere keer weer niet en soms iets er tussen in. Een van de meest ‘recente’ onderzoeken uit 2007 vertelt ons dat gewelddadige games inderdaad van slechte invloed kunnen zijn. Echter niet op gewone mensen, maar op psychisch instabiele personen. Een onderzoek dat eigenlijk niets nieuws vertelt en precies om deze reden het meest betrouwbaar is.

Zelf speel ik al sinds mijn vijfde computerspelletjes. Ken je het nog? Zo’n oud barrel waarop floppies nog echt floppen waren. Je weet wel zo’n diskette. Laat maar, negentig procent van jullie weet waarschijnlijk niet eens waar ik het over heb. Op jonge leeftijd speelde ik al gewelddadige spellen als Duke Nukem, Carmageddon en Grand Theft Auto. In Carmageddon kreeg je punten voor het overrijden van mensen, in Duke Nukem kon je lekker om je heen knallen met een groot geweer en in Grand Theft Auto moest je auto’s jatten en ook mensen afknallen. Als kind was dat soort spellen voor mij geweldig en eigenlijk speel ik ze soms nog steeds. Nu willen ze dat soort spelletjes verbieden, omdat het aan zou zetten tot geweld.

Heel raar, want media in het algemeen zijn altijd al een inspiratiebron geweest voor geweld. Wie kent er geen verhalen over muzieknummers, films of boeken, die voor moordenaars als bron van inspiratie hebben gediend. Een paar jaar geleden waren muziekartiesten als Eminem en Marilyn Manson regelmatig in opspraak, omdat ze aan zouden zetten tot geweld. De horrorfilm Scream was in Amerika precies om dezelfde reden in opspraak. Tegenwoordig hoor je er niemand over.
’Je vergeet boeken!’: hoor ik jullie nu denken. Boeken die aanzetten tot geweld? Nou dan kunnen we het oude testament en de Koran er wel weer even bij halen. Beide behoren deze stukjes tekst tot de oudste in de wereld en hebben in het verleden, maar ook in het heden aangezet tot geweld.

Ik mag mij een mentaal stabiel persoon noemen, want ondanks het feit dat ik al op jonge leeftijd gewelddadige spelletjes speelde heb ik nooit met het idee gespeeld iemand te vermoorden. Het gaat echter om de mensen die mentaal instabiel zijn en door spelletjes geweld gaan plegen. Deze mensen zijn echter van hetzelfde soort dat zelfmoordaanslagen pleegt vanwege iets dat ze gelezen hebben in een boek. Daar komt bij, dat de personen die daadwerkelijk geweld gaan plegen door wat ze zien of horen, maar een heel klein onderdeel zijn van een belachelijk grote groep. Het komt dus voor dat media aanzetten tot geweld, maar het is nooit een reden geweest tot een verbod. Als je een medium gaat verbieden moet je eigenlijk ook andere media gaan verbieden die aan kunnen zetten tot geweld, maar dan klink je als politicus misschien iets teveel als Wilders. Daarnaast is er een kans dat wanneer je computerspelletjes verbiedt mensen alsnog moordzuchtig kunnen worden door contact met een ander medium. Bijvoorbeeld een Koran of een cd van Eminem.

Het probleem betreft eigenlijk voornamelijk de oudere generatie, die te weinig weet over het fenomeen ‘games’. Vroeger wist zo’n zelfde soort generatie ook te weinig van films en muziek en de ‘goede’ invloed van deze media werden ook ooit in twijfel getrokken. Het probleem is dat deze oudere generatie, waar ook onze politici onder vallen, geen flauw benul heeft welke invloed deze spelletjes hebben en er ook geen controle over kunnen hebben of krijgen. Mensen zijn vaak bang voor het onbekende en dus ook onze politici. Deze angst is de werkelijke reden waarom zij een verbod willen. Een verbod om deze reden is bizar en ongegrond. Het echte probleem is dus eigenlijk een doodgewone generatiekloof.