Franse mensen zorgen voor kutzooi

Column door partyyboyy

Verdun, een plaats in Frankrijk ter grootte van Eindhoven. Het is historisch bekend vanwege de bloedige veldslagen uit de Eerste Wereldoorlog. De hele dag hadden we vertoefd bij bezienswaardigheden. Nu was het diep in de nacht en stond ik, zichtbaar aangeschoten, met twee vrienden voor een café met de naam ‘Chatte de Déchets’. Een groepje jongeren kwam voorbij lopen.

‘Hello, how late is it?’ vroeg ik met een dubbele tong in gebrekkig Engels.
Een jongen met een groot litteken in z’n gezicht antwoordde. ‘Je speak no english!’
Ik wees naar het horloge aan zijn pols, waarop hij me liet zien dat de kleine wijzer de drie al had gepasseerd.
‘Thank you! Do you live here?’ vroeg ik met de gedachte om meer te weten te komen over het inheemse volk.
‘No dans Sedan. Ce soir was soccer and won!’
Blijkbaar was het iemand van de harde kern van de voetbalclub Sedan. Het litteken zag er in ieder geval gevaarlijk uit.
‘Tu sleep in hotel?’ vroeg de Fransoos terwijl hij aan zijn litteken krabde.
Het mooie is dat als je gedronken hebt, je denkt dat je alle talen vloeiend spreekt.
‘Oui, dans en hotel,’ zei ik al starend naar zijn litteken. Maar dit antwoord viel niet goed bij mijn gesprekspartner. Zijn ogen werden kleiner en er verschenen rimpels boven z’n wenkbrauwen.
‘No danser dans hotel! Je no gay,’ schreeuwde de Fransoos.
‘Ik weet het niet zeker,’ zei ik tegen mijn vrienden, ‘maar volgens mij denkt Scarface dat we homo zijn en met hem willen dansen in ons hotel.’
Helaas was ik vergeten dat Scarface in Frankrijk ook bekend was. Het leek wel of Hitler weer door de straten van Verdun schreeuwde. Voor ik het zag aankomen had ik een klap te pakken in m’n gezicht. ‘kutzooi!’, riep ik.

Het was beter dat we elders naar toe gingen. Met een hand op mijn gloeiende wang liep ik met mijn twee vrienden verder door de straten van Verdun, terwijl ik Scarface nog Hitler hoorde imiteren op de achtergrond. In de verte was een café te zien waar nog mensen binnen waren.
‘Zullen we even dat café binnen gaan?’ vroeg een vriend, ‘dan kun jij even je gezicht koelen met wat ijs.’ Dit leek me een goed idee. Het hotel was immers nog ver lopen.

We zaten nog geen minuut aan de bar of er kwam een dame naar mij toegelopen.
‘You wanna dance with me?’
‘No I’m sorry. I need some ice.’
‘We can go to my place. I have ice and maybe if you are getting cold, I can make you hot,’ fluisterde ze zacht in m’n oor.
Het was een bloedmooie vrouw, dus dit aanbod klonk erg goed.
‘Vrienden, ik denk dat ik even weg ben. Hier is de hotelsleutel en jullie zien me wel verschijnen.’

Het was een kleine vijf minuten lopen tot we bij haar appartement aankwamen. De huiskamer was erg rommelig ingericht.
‘You can sit there’, zei ze wijzend naar de bank. ‘I will get some ice for you.’
Ik ging op de bank zitten, maar had niet in de gaten dat de afstandsbediening hier ook op lag. Plots ging de televisie aan en een buitenaards wezen verscheen in beeld. Het was E.T.! Alleen deze E.T. had een vreemde Franse stem. ‘Telephone de maison,’ klonk het uit z’n mond. Snel drukte ik de televisie weer uit.

Daar verscheen de dame weer, waarvan ik nog steeds de naam niet weet, met een zak ijs. ‘Here is the ice. Or maybe this will help,’ en ze begon me te zoenen. Achteraf gezien had het ijs toch beter geholpen. Nu had ik namelijk niet alleen een zwelling in mijn gezicht, maar ook in mijn broek. Voor ik het wist had ik een Franse kut in m’n mond. ‘Ooooo oui, oui aaahh,’ kreunde ze. ‘Dat zit wel goed,’ dacht ik. Maar niets bleek minder waar, want opeens spoot ze mijn hele gezicht onder. ‘Kutzooi!’ riep ik. De zwelling in mijn broek was meteen verholpen. In tegenstelling tot de opgezwolle wang, welke nog meer begon te gloeien door de prikkende sappen.

De volgende dag vertrok ik met mijn vrienden uit Frankrijk. ‘Mijn besluit staat vast!’ zei ik met een opgewolle ondergesquirte wang. ‘Zolang er in Frankrijk Fransen wonen ga ik nooit meer terug naar deze kutzooi!’