Ab Accountant vertrouwt het zaakje niet...
Ab Accountant klom uit de auto. Hij had een beetje hoofdpijn. De 150 kilometer file werden door de meneer van de file-info weliswaar weggezet als een rustige ochtendspits, maar zeker de helft ervan had op de A4 gestaan, en wel op Abs helft van de weg. Snel berekende Ab Accountant de schade voor de economie en het milieu op zijn instrument van Texas Instruments... Zo, die schade was aanzienlijk! Alle knoopjes op een hoopje nog aan toe!Maar er was nog iets. De meneer van de reclame had het op de radio gehad over 134 vormen van bedrijfsfraude. Pietjepatje, 134? Dat was nog eens iets anders dan kattenplas!
Ab Accountant nam zich voor deze mooie lentedag eens een memo te schrijven met daarin alle vormen van bedrijfsfraude die hij op kantoor wel eens had ontmaskerd. Het zou spannend zijn om te zien hoe ver hij zou komen!
Het was al bijna tijd voor de middagboterham, die Ab van zijn vrouw Abigail Accountant had meegekregen, in een vrolijk broodtrommeltje van Bob de Bouwer. Zet hem op Bob, had er ooit in mooie blauwe letters opgestaan, maar Abigail had met een zwarte Edding Marker de B en de o in een A veranderd. Ab vond het jammer, want nu rijmde het niet meer. Had ze er nu maar Zet je schrap, Ab! van gemaakt. Maar Abigail had het lief bedoeld, dat wel. Het was een schat, die Abigail van hem...
Ab zat nog steeds op zijn potlood te kauwen. Hij keek naar het plafond. Drie vormen van bedrijfsfraude had hij nu. Gé Itee had ooit eens een privémail gestuurd op de laptop van de baas. Dat had Ab afgedaan met een mondelinge vermaning. Gé Itee had beloofd dat het nooit meer zou voorkomen.
Rita van de Receptie had ooit eens met haar moeder zitten bellen op kosten van de zaak. Daar had Ab meer werk van gemaakt. Hij had Gé een lijst laten maken van alle uitgaande telefoontjes van mevrouw Van de Receptie, en de totale kosten van al dat privégeklets dubbel van haar loon afgetrokken. Oei! Die had haar lesje toen wel geleerd!
De derde vorm van bedrijfsfraude die Ab ooit had meegemaakt was het meenemen van kladblokken, pennen en muismatten door Chris Crimineel. Ab had al vanaf het begin een vreemd idee over deze Chris gehad. Doorlopende wenkbrauwen, een schichtige oogopslag en een vreemde voorkeur voor gestreepte truien – nee, Ab vertrouwde dit heerschap vanaf het begin al niet! Toen nog tijdens zijn proeftijd gebleken was, dat de heer Crimineel van alles en nog wat mee naar huis smokkelde in zijn bruinlederen aktetas, ja, toen was het klontjeklaar voor Ab. Hij schreef een kort memo aan Diederik Directeur, en Chris kon fluiten naar zijn dienstverband. Zeg maar dag met je diefachtige handje! Moet je maar van de spullen van de zaak afblijven, Chris! Zelfs een boze brief van Max Moskoviet kon daar geen ziertjepiertje aan veranderen!
Honderdvierendertig min drie... Snel toetste Ab de cijfers op zijn Texas Instruments instrument in. Potvoldubbeltjes! Dat was nog 131 vormen van bedrijfsfraude die hij nog niet ontmaskerd had! De verf van zijn potlood was al op, hij kwam nu bij het lekkerste stukje: het cederhout. Hoe kregen ze eigenlijk zo'n dun loodstiftje in een houten potlood? Zouden ze in de fabriek kleine gaatjes boren, en die vullen met vloeibaar lood? Maar als een potlood echt lood zou bevatten, waarom was het dan eigenlijk zo licht? Wat woog zo'n potloodje nou helemaal?
Hé! Wat doe je nou Ab? Laat je gedachten niet afdwalen! Je was met een belangrijke zaak bezig! Je vertrouwde het zaakje niet, weet je nog? Honderdeenendertig vormen van bedrijfsfraude nog te gaan, en jij gaat zitten dagdromen over potloodverkopers?
Zo sprak Ab zichzelf in gedachten streng toe. Het hielp. Hij kreeg meteen een plan; hij zou tijdens de middagpauze eens gaan snuffelen in de laatjes en aktetassen van alle medewerkers van het kantoor. Die middagboterham, die kwam dan na enen wel. Voor één keertje moest dat kunnen.
Zo gezegd, zo gedaan. Toen iedereen naar de grote tafel was om de middagboterham op te eten, snuffelde Ab in alle laatjes. Meestal viel het mee. De meeste mensen namen meer spulletjes van huis mee naar het werk, dan andersom; in geen van de tassen zaten tenminste bedrijfseigendommen. Wel lagen er vaak deo's, mondverfrissers en condooms in de bureauladen; maar Ab wist zeker, dat de collega's van het magazijn dergelijke waren niet verstrekten. Dus dat zaakje zat wel snor.
Maar bij het bureau van Piet Project was het raak. Op zijn computer stond een brief open waarin Piet een subsidie aanvroeg voor een groen-gas-installatie. Op zichzelf niks mis mee, maar wat had Piet daar voor rekeningnummer ingevuld? Aha! Snel raadpleegde Ab op het intranet de gegevens van Larissa Salaris, die voor de loonuitbetalingen zorgde. En ja hoor! Piet, je bent er gloeiend bij! Je eigen privérekening invoeren, jij dekselse rekel!
Snel maakte Ab een screendump, en mailde die vanaf Piets eigen mail naar Diederik Directeur, cc naar H.R.M. Peno van Personeelszaken. Het zou Ab niets verbazen, als Project diezelfde middag nog zijn laden mocht gaan uitruimen... Dag Piet Project! Tot nooit meer ziens!
Goed gedaan Ab! Je bent een kanjer!
Ken jij het lied van Ab Accountant al? Mooi zo, zing dan maar eens mee!
Refrein:
Ab Accountant kijkt het na
Ab Accountant kijkt het na
Rarara, wie kijkt het na?
Rarara, wie kijkt het na?
Dat is Ab Accountant ja!
Bonnen en facturen
De staat van alle uren
Creditnota en incassotermijn
Daarvoor moet je bij Appie zijn!
(Refr)
Declaratieformulieren
Indienen voor vieren
Directie, staf en in de lijn
Iedereen moet bij Appie zijn!!!
(Refr., refr.)
