Man zonder klok
Een e-mail met ‘Slecht nieuws’ als onderwerpregel. Afgelopen weekend kreeg ik er weer een. Dit was de tekst: ‘X. is afgelopen dinsdagavond overleden: aan een heel agressieve en plotseling opgetreden hersenvliesontsteking. Hij kwam ’s middags met hoofdpijn thuis van zijn werk, voelde zich ’s avonds zo slecht dat hij met de ambulance naar het ziekenhuis is gebracht en is daar enige uren later overleden. Ze konden niets meer voor hem doen.’Dan denk je als vanzelf terug aan de laatste keer dat je X. hebt gezien. In mijn geval een jaar of vijf geleden. Toen hebben we een beetje ruziegemaakt. Of laten we zeggen: kortstondig maar scherp gedebatteerd. Het ging over een horloge; de aanleiding was dat ik er een droeg.
X. maakte zich daar vrolijk over. Hij vond dat je moest leven bij de dag en je nooit mocht laten leiden door de klok. Mensen met een horloge om, dat waren slaven. Daarop zei ik dat een mens niet vaak genoeg op zijn klokje kan kijken; verder debiteerde ik de stelling dat iedereen die geen horloge draagt eerst eens moet ophouden met voortdurend anderen te vragen hoe laat het is. Ik geloof dat we die dag een beetje een hekel aan elkaar hadden.
Nu kan dat niet meer, nu is hij dood. Ik denk terug aan de discussie van destijds met de wetenschap van nu. Had hij toen gelijk? Enerzijds: ja, natuurlijk. We zijn allemaal passanten, dus doe iets leuks met je leven en geniet ervan zonder je druk te maken om hoe laat het is of wat er morgen moet gebeuren. Anderzijds: nee, natuurlijk niet. Ieders tijd is beperkt, dus verdoe ’m niet en wees efficiënt. Bepaal wat je wilt en ren erop af zonder onderweg te rusten.
Ik ontmoette ooit een getatoeëerde dame die aanhanger was van Anderzijds. Ze had een flinke dynamietstaaf op de arm laten zetten. Aan beide uiteinden brandde een lont. Bijschrift in kapitalen: ‘IT”S LATER THAN YOU THINK’. Dat vond ik mooi.
Dus: Een goed mens zijn. Gezond leven. Veilig vrijen. Hard werken. Een horloge om.
Of juist niet.
