Zo had François het niet gewild

Column door Ricky_

Vroeger keek ik nog opgetogen naar de televisie. Samen met de rest van Nederland was ik vol lof over de kwaliteit die van het scherm af droop. Het was een waar genot wanneer rond de klok van zeven een nieuwe aflevering van Lingo ons voorgeschoteld werd; een orgasme is er niks bij. Vol spanning wachtten wij op het moment dat François, of gewoon Frans, Boulangé het podium betrad en zijn kandidaten voorstelde. Een tsunami van educatief entertainment overspoelde Nederland keer op keer.

Zo anders is dat nu. Nu, beste kijkbuiskinderen, is het algemene niveau van televisieprogramma’s schrikbarend laag. Inhoudloze programma’s als Sterren Dansen Op Het IJs, 4 In Het Land, De Gouden Kooi en X-Factor bombarderen menig televisietoestel en lanceren de wansmaak van SBS-minnend Nederland richting een nieuwe dimensie. In feite weet het volk wel dat zij wanproducten van inspiratieloze stagiaires voorgeschoteld krijgen, maar bij gebrek aan beter materiaal wordt er toch naar gekeken. Massaal zelfs. Het is niet te geloven dat miljoenen mensen wekelijks naar een inmiddels uitgemolken concept kijken; op twéé zenders, nota bene. Wat is er nu eigenlijk interessant aan een verzameling B-artiesten die, bij gebrek aan betere tijdsbesteding, op een paar schaatsen hun amateurisme tonen? Dit is niet alleen een belediging jegens grootheden als Rintje Ritsma, de schaatssport in zijn geheel verliest dankzij RTL en SBS zijn emotionele waarde.

Een ander populair programma wat nog voor het produceren ervan de papierversnipperaar in had moeten gaan, is X-Factor. Waarschijnlijk hebben de producenten gedacht dat Idols 4 een beetje te veel van het goede zou zijn; zelfs bij het gros van het Nederlandse volk zou dit opvallen, en een programma waar niet naar gekeken wordt, brengt geen geld op. Wat doen deze jongens in zo’n geval; ze geven het programma gewoon een andere naam. Wederom is het Nederlandse volk ouderwets opgelicht door de media. De transformatie van Idols naar X-Factor is overigens niet geheel volgens plan verlopen; ze zijn vergeten een mollig jurylid achter te laten.

Niet alleen programma’s van vandaag de dag komen mijn strot uit. Integendeel. Ook oudjes als het eerdergenoemde Lingo heeft zijn klasse verloren door invloeden van de commercie. Want zeg nu zelf; het opkomen van François Boulangé bevredigt ons allemaal meer dan een presentatie van Lucille Werner. Het einde van Telekids is achteraf ook het einde van smaakvolle televisie gebleken; François zou zich omdraaien in z’n graf. Althans, als hij dood zou zijn. Gelukkig hebben we sinds jaar en dag een nieuw medium wat ons de laatste onthoofdingen, ontploffingen en ontmaagdingen toont; internet.