Freight trains
Zo, het Engels hebben we weer gehad, laten we ons nu weer tot onze fraaie, veel-verguisde taal beperken. Met af en toe een uitstapje richting westerburen, zonder dat gaat het gewoon niet meer. Ik word net als ieder ander helemaal platgekletst door alle milieufanaten met hun CO2-reductie. Maar schrijver dezes weet iets beter dan gemiddeld wat er echt aan de hand is. Een mens moet wat geduld en tijd hebben, maar de benodigde informatie is voor iedereen met een computer doodsimpel te vinden. Ik vraag me dan ook af hoe het komt dat niet iedereen zich scheel ergert aan al het geleuter, gezwam en gelieg, temeer daar het ons enorme scheppen geld kost. Ik zocht daarom naar een allegorie om de werkelijkheid wat dichterbij te krijgen. En kijk, daar is de Betuwelijn, ons meer recente voorbeeld van landschapsbederf, ons-geld-over-de-balk, foutieve informatie, en vooral waan van de dag.
Maar okee, over enige tijd gaan er echt vrachttreinen rijden. Laat ik de treinen zeg maar voor de eerste maand vullen en de soorten vracht van de wagons van commentaar voorzien. Het is allemaal troep die we willen afvoeren, want het is slecht voor ons geliefde milieu. Het warmt de aarde op, heeft men vastgesteld.
De eerste dagen wordt er vol-continu niets anders vervoerd dan waterdamp. Dat is het stofje dat als allereerste verantwoordelijk is voor het broeikaseffect. Echter, we kunnen er met onze minikrachtjes niets tegen doen. Productie en verwerking worden geheel verzorgd door mama Natuur.
Maar goed, we gaan weer wat treinen vullen. We gaan praktisch te werk en nemen de stof die als tweede verantwoordelijk is voor het broeikaseffect. Een hele rij treinen wordt dus gevuld met CO2? Nou nee, dat komt op drie. Er is een stof die ruim twintig maal zo schadelijk is, dus die komt eerst. Methaan is de boosdoener. Afgezien van de ontzagwekkende hoeveelheden dood methaan in de aardkorst produceert ieder levend wezen methaangas. Als een mug een poepie laat is dat voor een fiks deel methaan. Kunnen we daar daadwerkelijk iets tegen doen? Vergeet het maar, al was er een poosje geleden een behoorlijk maf kamerlid dat staalhard voorstelde om koeien een ander dieet te geven ter vermindering van de methaan-uitstoot. Nee, afvoeren die troep, want we zijn niet bij machte om hieraan ook maar iets te veranderen. Uh, die Betuwelijn loopt naar Duitsland, kunnen die wel wat met al dat gas dat wij niet willen? Natuurlijk niet, maar wij zijn het lekker kwijt.
Blijft nummer drie over. We vullen een hele lange trein met CO2, 300 wagons vol. In vergelijking met alle treinen die al weg zijn niet al te veel, maar toch, een hele lange trein vol. We produceren zelf een deel van dit gas door onze machines van allerlei aard, dus kunnen we er ook iets aan doen. Dat doen we dan ook, vraag is alleen hoeveel. Per slot komt in de natuur ook heel wat van dit gas vrij, en daar kunnen we niet aan komen zonder de boel onherstelbaar te vernielen. Het antwoord op deze vraag is nogal ontnuchterend. Kyoto gaat ons honderden miljarden kosten, gevolgd door nog veel meer poen na Bali. En wat bereiken we daarmee? Daarmee kunnen we hooguit wat CO2 uit de achterste wagon lossen. Meer niet. De rest komt van, u las het al, moeder Natuur. Afblijven dus.
Lust u nog peulen? Intussen gaan er dertigduizend kinderen per dag dood van ellende en honger. En zullen hele volksstammen – maar dan weer andere - nog tientallen jaren geen Nobelprijs afhalen door pure, zelf opgelegde achterlijkheid.
Daarom krijg ik kotsneigingen, iedere keer dat een of andere halve zool weer eens wat te melden denkt te hebben. En mij weer geld uit de zak klopt. Zonder enige zingeving. Lees eerst, en kijk en vergelijk. Gewoon Google, Wikepedia, encyclopedie, dagje werk en je houdt voorgoed je kop. Je wauwelt in ieder geval niet de grote goegemeente na die gewoon te bedonderd is om verder te kijken dan zijn neus lang is. Of te laf, dat kan natuurlijk ook.
Wat dan? Nou, er is al een fraai stuk denkwerk dat wel heel zinnig is. Het staat bekend als Cradle to Cradle. Lezen dat boek! En verder is er natuurlijk een heel goed effect uit een heel slecht vertrekpunt als CO2-reductie te behalen. Dat is de openlijk verkondigde noodzaak om zunnig om te gaan met alles. Het is volslagen bezopen om een auto 1 op 10 te laten lopen als 1 op 20 ook best te bereiken is. En we zouden categorisch kunnen weigeren om iets te kopen als de verpakking tien maal zo groot is als het product zelf.
Concluderend en badinerend, dat ook, over deze hype – de zoveelste - kunnen we stellen dat het mensdom aan een aantal heel vervelende kwaaltjes lijdt, zoals daar zijn: een heel kort geheugen dat ook nog eens heel selectief en feilbaar is, een luie geest, een nog luiere fysiek, vergeleken met de aardbol waarop we bivakkeren uiterst beperkte krachten, maar wel met een hele grote waffel en tot slot het vermogen om alle blunders óf grondig te verstoppen óf omstandig goed te lullen. Met als finale leugen de lamlendige dooddoener dat de geschiedenis zich herhaalt. Dus we kunnen er niks aan doen als het weer eens helemaal uit de klauwen giert. Toch? Nou, het is een ietsepietsie anders: wij herhalen de geschiedenis, en daarmee verschuift de verantwoordelijkheid op nogal ingrijpende wijze, zeer tot ons aller ongenoegen, dat spreekt.
Rest u nog de nobele taak om de verkondiger van dit slechte nieuws neer te schieten. Dat is een gewoonte die we nooit af zullen leren. Vreest
Gramps
