Regen en Viagra
Wat heeft dat nu weer met elkaar te maken? Nou, eigenlijk niets, maar beide hebben weer te maken met mijn heftige midlife-crisis. Het eerste gedeelte van dit logje mag gelezen worden door mannen in de midlife-crisis en door dames in de menopauze. Het tweede, langere gedeelte alleen door echte mannen met een sterk hart.Voor alles wat jonger is: dit stukje is totááál niet interessant.
Eerste gedeelte:
Nu verkeer ik - 53 jaar oud - sinds enige weken (of jaren) in een ernstige midlife-crisis. Dat uit zich in puberaal gedrag, dwarsigheid, het nalezen van motorblaadjes, ineens stil blijven staan voor de etalage van een tattoo-shop of een piercing-winkel, te laat naar bed gaan terwijl dat eigenlijk niet meer kan, en foute (te glimmende volgens mijn dochters) leren jasjes willen dragen. Het liefst zou ik trouwens een slangenleren jasje ergens op de kop tikken, maar dan kom ik thuis helemaal niet meer binnen.
Je haar dus bijna zwart laten verven, zoals ik afgelopen week dan heb gedaan, en op mijn werk zei bijna niemand er wat van, da's ook zo balen. Verder het idee hebben dat je nog ongelooflijk indruk kunt maken op een mooie meid van twintig of zo, en dat ze jou bijzonder grappig en gevat vinden.
Met ontbloot bovenlijf als een idioot door de kamer springen, tot afgrijzen van je kinderen, en denken dat je Anthony Kiedis (die is ook al niet meer de jongste, dus wat veiliger) van de Red Hot Chili Peppers bent en dan ontdekken dat de buren voor de ramen staan te kijken.
En, het aller-, allerbelangrijkste voor een man: denken dat je nog een godheid bent in bed.
En nu het tweede gedeelte.
De dames mogen hier niet verder lezen. Weg dus.
Mannen, vrienden, op een zwarte dag ontdek je (misschien wel tijdens het stiekum rukken voor de buis), dat het allemaal wat langer duurt, en toch wel erg vermoeiend is. En verdraaid, 't lijkt wel of-ie kleiner is!
Het moet dan maar gebeuren. Het taboe doorbroken. De coming out. Ik dus vanochtend vroeg de dokter opgebeld, vanaf mijn werk, nadat ik eerst even had gekeken of de kantoortjes links en rechts van mij wel leeg waren.
Kreeg ik een assistente aan de lijn! Gelijk de hoorn weer neergelegd. Mijn collega kwam weer binnen, net op tijd. Gelijk ging de telefoon.
"Had u net gebeld, meneer?" De assistente weer. "Waarmee kan ik u van dienst zijn?"
"Ja ik had even de dokter willen spreken."
"Waar gaat het over?"
"Eh... dat is wat lastig uit te leggen, zo op mijn leeftijd."
"Oh, u wilt Viagra?" (Men kent mij daar wel goed, en dollen kan dan wel.)
Maar goed, de dokter was ernstig meelevend. "Niet meer dan één op een dag!" Hij schatte mij blijkbaar nogal hoog in. Vanmiddag was dan het grote moment daar. Met kloppend hart en zwaar gemoed, want ook in die apotheek weer allemaal dames achter de toonbank. Ik kon toch moeilijk temidden van de aandachtig luisterende klandizie gaan vragen of de grootverpakking Viagra voor meneer B. ("Jah, ik ben het niet hoor! Het is mijn buurman!") al klaar lag. En buiten stortregende het; mijn volkomen doorweekte binnenkomst zou toch al opzien genoeg baren. Raar genoeg keek men mij inderdaad wat bevreemd aan, maar dat leg ik straks wel uit.
Weer buiten - het regende nog harder -, maar het doosje in discrete verpakking veilig in mijn zak. Opluchting alom. Snel naar huis door een nu werkelijk grijs gordijn van regen.
Druipend, het doosje weggeborgen, trad ik de kamer binnen, waar mijn dochters mij dezelfde vreemde blikken toewierpen als de dames in de apotheek.
"Pap, wat ziet je gezicht eruit! Je lijkt wel een zombie!" gevolgd door gillend gelach.. Ik keek ontredderd in de spiegel: mijn zwarte haarverf was ernstig uitgelopen over mijn gezicht...
Tot slot nog even over die Viagra, mannen. Die bijsluiter is heel eng. Je kunt er blind van worden, en ja wat is dan het laatste wat je ziet? Een langdurige en pijnlijke erectie van vier uur of meer, bijvoorbeeld. Bloeddoorlopen ogen, dat kun je je partner ook al niet aan doen. Alsof ze met Frankenstein himself daar ligt te knarren. En je kunt dood neervallen. Mocht u niets meer van mij horen na het schrijven van dit stukje, ja, nou, dan weet u wel hoe laat het is.
En nu moet ik stoppen, want dat ding begint te werken.
En dames, het valt me ernstig van jullie tegen dat jullie ook dit gedeelte gelezen hebben.
Update: The day after.
Alleen het idee al dat er zo'n doosje in mijn nachtkastje stond, bleek al voldoende te werken....
