Dilemma
Zo dagelijks kom je wel voor keuzes te staan. Draag ik vandaag mijn rode trui, of ga ik toch voor de blauwe? Kan zwart nog wel, of moet ik toch eens gaan uitzien naar een nieuwe jas? Is mijn jas wel lang genoeg, tegenwoordig lopen al die mutsen toch in jassen tot op de knie? Of doen ze dat alleen bij mij op de opleiding? Moet ik nou een nieuwe jas of niet? En als mijn jas tot de knie komt, kan ik dan wel een zwarte nemen of moet hij dan beige of rood zijn en moet er nou een bontkraag op om serieus genomen te worden of juist niet, en moet je dan kiezen voor echt bont vanwege de authenticiteit, of voor nepbont omdat die konijnen ook een kans moeten krijgen om gewoon te leven en een opleiding af te maken en een groot gezin te stichten en een dure stationwagen kunnen rijden...?Dat zijn dus dilemma's waar ik eigenlijk nooit mee zit. Neen, mijn dilemma's zijn veel groter en zullen het wel- en wee van de wereldbevolking beinvloeden. Je herkent de situatie vast wel. Je staat in de supermarkt - want eten is op, dus boodschappen doen - en je zorgtoeslag is net op je rekening gestort. Dus: geld uit te geven. Aangezien je honger hebt: aan eten. Al moet je natuurlijk nooit boodschappen doen als je honger hebt, want dan kom je met veel te veel thuis, maar daar wil ik verder niet over uitwijden. Met mijn 36 euro budget en mijn honger bevond ik mij in de rij met "zoutjes", oftewel "chips". "Zoutjes" vind ik persoonlijk de belachelijkste benaming ooit die is verzonnen voor chips sinds chips niet meer louter zout zijn. Beter zouden ze "zoutjes" gebruiken als verzamelnaam voor alle soorten zout, dus vlugzout, zeezout, tafelzout, zoutzout, zoute drop, zoute chips, etc. Maar goed, ik bevond mij dus bij de chips, want ik had trek in chips. Vroeger, toen ik nog klein was en er nog kuilen in de weg zaten in plaats van drempels, was het heel gemakkelijk om te kiezen welke chips je wilde. Je nam ofwel de rode, ofwel de blauwe. En dat was universeel: rode en blauwe chips waren overal hetzelfde. Nog nimmer heb ik paprikachips in een rode zak gezien, of naturelchips in een blauwe. Dat zou in strijd zijn met de wetten der chips, "die Kartoffelnwette". Op een gegeven moment kreeg je wat meer keuze, naast het eeuwige rood en blauw (en altijd een tekort aan blauw en een overschot aan rood) kwamen er ook groene chips, en niet veel later ook gele chips bij. Maar chips was nog altijd chips. Als ik nu voor dat verrekte schap sta weet ik gewoon niet meer wat ik moet kiezen! Ik kan kiezen uit rood, blauw, groen, zwart, paars, geel, groen met gele randjes, oranje, blauw geribbeld, rood geribbeld, blauw gedraaid, rood gedraaid, blauw gedraaid maar net wat anders dan die andere die blauw gedraaid is, rood gedraaid maar ook weer net wat anders, HUISMERK BLAUW, HUISMERK ROOD, chips in # vorm, chips in * vorm, chips in het vierkant, chips als ijshoorntje... aaah!
En dan zal je altijd zien, dan kom ik thuis met een zak chips... en dan had ik toch liever die andere gehad.
