Gaap!

Column door freud

Gááp...

Altijd fijn. Word je wakker, midden in een storm. Regen, hagel, honden, cavia's, losgeslagen ezels, echt alles waait langs. Met een kop vol mist vind ik voor 32% op de tast en 63% instinct de badkamer. Wat ijskoud water op m'n gezicht weet mijn tepels te promoveren tot kapstokhaakjes, en mijn bed lijkt gelijk nóg aantrekkelijker. Na een elektrisch orale reinigingsunit door mijn hoofd gehaald te hebben, daal ik verder af in de wondere wereld die mijn huis heet. De katten maken met een gecoördineerde tackelpoging duidelijk dat ze toch enige voeding vereisen deze dag.

Een verdieping lager aangekomen, weet ik toch feilloos de koelkast te vinden. Dan pas valt me op dat de lamp die al dagen dienst weigert in mijn woonkamer, als een zeker religieus hoofdpersoon weer opgestaan is uit de doden. De koelkast beloont mij met een heerlijk vorstenmaal van yoghurt met (volgens de verpakking) verse aardbeien. Het komt van de boerderij, dus is het goed! Vertel dat maar eens aan de mond- en klauwzeer experts.

De laatste te nemen horde is de lunch. Deze bestaat vandaag uit twee uit de diepvries gemigreerde plakken graanproduct met pindakaas. "Wie is er niet groot mee geworden?" was de slogan. "Ik dus", denk ik met een zucht, want de bovenste plank van het keukenkastje is zonder klimuitrusting nog steeds niet te bereiken voor me.

Ik loop langs de tafel, en wat verschijnt er op mijn netvlies? Een smsje! Juicht en jubelt! Ik heb vrienden! Op deze donkere en stormachtige vrijdag heeft iemand de moeite genomen om naar mij uit te reiken met het doel mijn lijden te verlichten! Een luttele 3 seconden later zie ik echter dat het een smsje uit het buitenland is... Mijn ouders die me vanuit Curaçao vertellen dat het duiken van die middag fantastisch is geweest.

Bedankt he!

Oh ja, die overige 5% is puur geluk...