Untitled - Notepad
Ik heb geen idee waar dit avontuur mij en u toe zal leiden. Of moet ik zeggen u en mij, omdat het niet netjes is met mezelf te beginnen. Ik ben nu begonnen middels een 'notepad' te openen om dan maar gewoon te beginnen met een verhaal waarvan ik in hemelsnaam niet weet waar het in hemelsnaam naartoe zal gaan. Vergeeft u mij al de herhalingen die in mijn vorige zin optraden. Ik schrijf dit na enige glazen wijn achter de kiezen. Als dit verhaal een prachtige wending gaat krijgen en ik dit tot een bevredigend einde weet te brengen zal ik deze herhalingen verwijderen. Mocht ik er niets meer in zien blijft het in zijn huidige vorm en krijgt niemand dit ooit te lezen want dan ga ik uberhaupt geen poging wagen het in de openbaarheid te brengen.
Ik ben dit nieuwe project gestart vanwege Pauw en Witteman's programma van maandag 5 november jongstleden. Het betrof de prijsuitreiking van de AKO literatuurprijs 2007. Fascinerend was het om te zien hoe de schrijvers reageerden terwijl het door hun supporters om hun boek ging.
Hoe Grunberg met een kind in de weer was, ook toen het over zijn eigen werk ging en nadat de winnaar bekend was; hoe A.F. Th. temidden van vrienden elders in de wereld aan het lachen was toen zijn ambassadeur vol lof vertelde over zijn eigen boek; hoe Zwagerman zich al winnaar voelde omdat hij de cover op een liedje van Spigt gebracht door Spigt een eer vond; hoe een Vlaamse schrijver zichzelf net zo goed als Duitser waande die in het Nederlands schreef; en de reacties van de andere genomineerden.
Ik zag in die show heel veel dikke boeken op tafel liggen waarvan de dikste won. Ik heb in mijn jeugd altijd gedacht het als onmogelijk te beschouwen zo'n dik boek zelf te kunnen schrijven. Dit boek wat u nu in uw handen heeft wordt ten tijde ik dit schrijf mijn nieuwe uitdaging. Mocht ik succes behalen leest u dit nu. Mocht het falen is mijn geheugen de enige gedenkenis aan dit nieuwe project omdat het opgeslagen notepad-bestand van de gefaalde poging bij gebrek aan netheid na verloop van tijd toch wel zal verdwijnen van mijn harde schijf.
Literatuur. De definitie ervan heb ik lange tijd niet geweten. Wanneer mag men iets als literatuur bestempelen en wanneer mag je zeggen dat het gewoon ordinaire lectuur is. Als kind op de middelbare school begin jaren 90 dacht ik dat literatuur te maken had met duur taalgebruik en met cryptische omschrijvingen. Dat als een zin uit ingewikkelde puzzels bestond dit dan per definitie literatuur was. Dat als je met "Het schervengericht heb je pas lief als je niet omziet en in transito Tirza volgt terwijl je met mevrouw Verona Ararat afdaalt" furore zou boeken. Maar als je schreef "Dit waren de nominaties van de AKO literatuurprijs 2007" je een triviale schrijver was. Da's een absurdistisch voorbeeld. Meer realistisch voorbeeld is dat als men schrijft "het was koud" je literair bent vanwege je eenvoud, maar als je schrijft "het was vreselijk koud besloot hij grimmig terwijl hij zijn wenkbrauwen fronstte" je per definitie triviaal bezig bent. Of dat als je schrijft "De notoire clochard was grimmig omdat derden geen stuiver bijdroegen aan zijn legitieme manier van geld innen" je een grootser schrijver bent dan als je schrijft "De zwerver van om de hoek was verdrietig omdat hij vandaag niets had verdiend met het verkopen van zijn Straatkrant."
De definitie van literatuur volgens Wikipedia is: "een verzameling woorden die door de smaakmakende gemeenschap als waardevol wordt beschouwd en volgens die gemeenschap bijzondere kenmerken heeft." Dat opende voor mij sinds vanavond nieuwe deuren. Waarom dure woorden gebruiken als het ook makkelijk kan. En waarom makkelijke woorden gebruiken als het ook duurder kan als de situatie er naar staat. Het gaat om het moment volgens mij. Om het gevoel. Vandaar dat ik heb besloten te beginnen aan deze dikke pil. Ik zie wel waar het toe leidt zonder al teveel rekening te houden met regels die er toch niet zijn.
Het was een regenachtige nacht toen het allemaa
