Jan Wolkers leerde Nederland neuken
Het moest er een keer van komen natuurlijk en nog voor Sinterklaas en Kerst is Jan Wolkers naar de hemel gegaan. Nee, niet naar de hel zoals vele strenggelovigen wellicht hopen, maar naar de hemel. En terecht, want deze man bracht God juist dichter bij de mensheid. Is het niet vanwege het liefdebedrijven om het even netjes te zeggen, dan is het wel vanwege het dichterbij brengen van de natuur. Want ik weet niet hoe het met jou zit, ik had voor Wolkers ons meenam naar zijn achtertuin nog nooit een spuugbeestje gezien. Ja, wel het spuug, massa’s spuug soms in de bosjes, maar nooit het beestje zelf. En wat een mooi beestje is dat. Nouja, ik haat insecten, maar doordat Wolkers er zo enthousiast vertelde ging je eigenlijk meteen van dat beestje houden. Je wilde bijna zelf een spuugbeestje zijn in een volgend leven.
Wolkers: kunstenaar, schrijver, beeldhouwer, tuinman en seksuoloog. Seksuoloog? Ja, want Wolkers leerde Nederland neuken. Zijn 'Turks Fruit' is een ode aan de liefde in al zijn ruwe vormen. Twee mensen die van elkaar houden maar niet lief voor elkaar zijn. Die elkaar niet alleen beminnen maar ook gewoon neuken om de lust. Dat is wat Wolkers ons voorschotelde: je kon beide goed naast elkaar houden.
Ik heb de boeken van Wolkers nooit gelezen overigens. Ik heb weinig op met Nederlandse literatuur en ik las vroeger dan ook alleen de uittreksels op school. Het enige dat ik me kan herinneren is het boek over Mieke Maaike, maar dat is van collega Boon.
Wolkers ken ik van zijn films. Of beter gezegd, zijn boekverfilmingen. Als puber keek ik 'Turks Fruit', stiekem op een zwart-wit teeveetje op mijn slaapkamer. Supergeil vond ik het, je zag alles wat je in de Wehkampgids niet aantrof. Ook zag ik Brandende Liefde ooit op VHS, waarvan ik me alleen herinner dat Monique van de Ven een vinger in de kont van Peter Jan Rens ramde toen ze hem aftrok boven de gootsteen. Rens klonk overigens wel heel erg naar Kees – Jiskefet- Prins.
Van de film 'Terug naar Oegstgeest' herinner ik me alleen de scene waarin een puber onder een tent op het strand gluurt. En binnenkort kunnen we ‘Zomerhitte’ bekijken met een blote Sophie Hilbrand. Kortom, Wolkers was en is voor mij vooral seks. Niet de monumenten van glas, niet de boeken, niet zijn achtertuin maar lustopwekkende seks. Ik ben vooral fan van de zin die hij gebruikte om zijn vrouw te versieren. Ze kwam als jong meisje van een schoolkrant bij hem op bezoek. Wolkers was al een bekende kunstenaar. ‘Wat moeten al die meisjes toch met u’, had ze gevraagd. Hij antwoordde: ‘Doe je broekje naar uit, dan laat ik het zien.’ Duidelijker kan het toch niet?
Ook als bejaarde bleef Wolkers seks. Twee jaar geleden wist hij actrice Thekla Reuten in een dubbelinterview met nog te verleiden tot de uitspraak dat ze zich best vaak vingerde. Wolkers heeft Nederland leren neuken. En een hoop pubers leren masturberen. En van spuugbeestjes houden. Wolkers is dood maar niet zielig. Hij heeft 81 jaar geleefd en genoot tot op de laatste dag van seks. ‘Het helpt je de tijd doorkomen’, vond Wolkers. En zo is het ook. We gaan allemaal dood. Jij. Ik. Allemaal. Laten we dan op zijn minst lekker aan het neuken slaan. Voor onszelf én voor Wolkers. Al zal hij wel ergens 77 maagden hebben opgetrommeld. Het is hem gegund.
