Mijn realiteit
Beste onbekende internetbezoeker,hier weer een column speciaal voor u. Eigenlijk zou ik u graag eens willen ontmoeten. Welke simpele zielen zitten verborgen achter het beeldscherm dat mijn tekst uitzendt middels lichtgevende pixels? Welke schamele sociale contactenkring zal deze persoon hebben? Wat voor activiteiten voert deze persoon uit? Zal wel niet zoveel zijn, aangezien u hier dit nu zit te lezen. Ik vermaak u en beledig u, als water en vuur.
Maar ik ben niet van de laagste soort. Ik zal verder gaan dan het beledigen van u, maar waarmee weet ik niet. Misschien ben ik wel zo geniaal dat ik na het tikken van twee columns nu al een writersblock heb. Ligt dat aan mijn gebrekkige woordenschat, of het missen van de definities van deze woorden, of ben ik zo geniaal geweest dat ik in twee columns de essentie van alles heb kunnen pakken?
Ik denk persoonlijk het laatste. Dat zijn trouwens geen kapsones, maar een welbekende uitspraak van mij: dat is gewoon zelfkennis!
Nu we het er toch over hebben, ik vind mijzelf... geniaal. Zeg maar tegen het geloof aan, eigenlijk zou er een soort scientology-kerk met mijn gedachtegang moeten zijn. Alleen maar volgelingen die snappen, of doen alsof, wat ik bedoel en mijn werk ook in uitvoering brengen.
Geniaal zijn is een zege. Een zege die ik niemand toewens. Als geniaal persoon wordt je omringd door idioten. Ik zeg het vaak tegen mijn sociale kring, ga alsjeblieft gelijk werken, ga van school, onthou zo min mogelijk. Zo heb je het beste leven dat je kunt leiden. De wereld als een grote kauwgombal en de enige zorg die je hebt is dat je morgen de grote officieuze knikkerwedstrijd hebt. Geen gezeik, geen geouwehoer. Wat is het zwaar om geniaal te zijn. Zeker als niemand dat doorheeft, behalve ik. Net zoals dat niemand doorheeft dat mijn columns ultieme perfectie zijn, behalve ik.
Gezegend zijn de dommen, iedereen is gezegend, vooral u, geachte lezer. Iedereen is gezegend, behalve ik.
Met vriendelijke groet,
Lenny
P.S.: u bent wel mijn favoriete onbekende.
