Zondagochtendritueel

Column door Zephaniah

Het is zondag, de enige echte rustdag. Ik heb heerlijk uitgeslapen en heb besloten mijn vriendin te verwennen met een overheerlijk ontbijtje. Koffie, jus, afgebakken broodjes en natuurlijk een eitje. Als ik alles heb klaargezet loop ik naar boven om m'n vriendin liefdevol te wekken en gaan we gezellig samen ontbijten.

Maar dan... dan gaat plotseling tijdens ons ontbijt de bel. M'n vriendin grapt dat het vast Jehova's zijn. Ik doe de deur open en zie een man en een vrouw met een affiche voor de deur staan en de man zegt dat hij me wil uitnodigen en reikt me het affiche aan. Er staat met koeienletters Jezus Christus op en dan dringt tot me door dat het grapje van m'n vriendin werkelijkheid is geworden! Dan zeg ik nog vriendelijk tegen de mensen dat ik geen belangstelling heb.

Als ik weer bij m'n vriendin aan de tafel zit dringt het pas tot me door. Die mensen komen op zondagochtend bij je aanbellen om een poging te doen om je bij hun geloof aan te sluiten! Ik bel op hun verjaardag toch ook niet bij ze aan om ze eens even te feliciteren? Jehova's-getuigen vieren immers geen verjaardagen, omdat ze het zien als verering van de jarige!

En dan heb ik het nog niet eens gehad over dat meisje dat bij de groep liep, ik schat haar een jaar of 12. Verplicht meelopen op zondag in plaats van leuke dingen doen met je ouders, bij opa en oma op visite, spelletjes of tv kijken.

Ik vraag me af hoeveel mensen nou daadwerkelijk hun verhaal aanhoren? Ik kan me niet voorstellen dat veel mensen hierop zitten te wachten! Maar ik respecteer ze wel, iedereen mag van mij geloven wat ze zelf willen. Ik vind het echter te ver gaan als ze zich opdringen en je willen "bekeren". Beetje reclame maken is tot daar aan toe maar ik bel ook niet bij iedereen aan om maar te stoppen met hun geloof omdat we daar toch alleen maar oorlog van krijgen?