I don't need a man


De vrouw is, dat weten we allemaal, intelligenter dan de man. Ze heeft meer aantrekkingskracht, kan meerdere dingen tegelijk, en hoeft in een gemiddelde kroeg slechts te wachten tot mannen hun rituele paringsdans voor haar tentoonspreiden. In het dierenrijk eet de vrouwtjesspin de man op na de daad, jaagt de vrouwtjesleeuw de antilopes bij elkaar, en kunnen mensenapen slechts succesvol zijn in het vrij futiele bestaan als zij een vrouwtje aan de haak geslagen hebben, liefst zelfs meerdere.

Zo ook bij de homo sapiens. Al van oudsher is de vrouw degene die besluit of het mannetje haar mag dekken, zorgt het vrouwtje voor nageslacht en houdt zij de grot, respectievelijk huis, schoon en opgeruimd. De man is slechts de slaaf die voor het eten dient te zorgen, zijn vrouwelijke steun en toeverlaat zorgt voor het grootbrengen van de kinderen en neemt daarmee een zware educatieve taak op zich, die haar ver superieur maakt over het enigszins in zijn onderdanige rol betreurenswaardig te noemen mansfiguur.

Dit is altijd goed begrepen door de slightly less intelligent males, en heeft geresulteerd in een cultuur waarin duizenden jaren lang de vrouw als vuil werd behandeld. Zij had geen rechten, moest geregelde afranseling accepteren, kon de dood verwachten als zij een seksueel misstapje beging, kon niet scheiden en moest haar mond dichthouden, tot de verlichting daar verandering in bracht, en langzaam maar zeker dit oppressieve en totalitaire mannensysteem ten gronde zou richten.

De vrouw werd, in wet en praktijk, in de westerse hemisfeer gelijk aan de man gesteld. Na een jaar of honderdvijftig zijn we aanbeland in een maatschappij waarin de lonen nagenoeg gelijk aan elkaar zijn, waar 120.000 huwelijken per jaar stuk lopen, op 20 procent na allemaal op verzoek van de vrouw, waar 30.000 abortussen per jaar worden gepleegd en waarbij de Double-Dutch-supplies als warme broodjes over de toonbank vliegen.

De vrouw is uit haar schelp gekropen en laat, goedschiks danwel kwaadschiks, zo veel mogelijk de in die schelp verstopte parel blinken. Van sexy ondergoed tot rokjes die weinig aan de verbeelding overlaten: de vrouw weet wat zij in huis heeft. De mannen kunnen een zichzelf dusdanig etalerende en daarom dan ook zeer begeerde vrouw niet meer vanzelfsprekend toe-eigenen, het is nu de vrouw die haar partner verkiest uit het ruime aanbod van zich haar in de schoot werpende vrijgezellen.

Deze kentering is niet alleen op relationeel vlak te zien; in alle facetten van onze toch al zo veelkleurige samenleving toont zij zich. De huisman is geboren, Heleen van Royen en Cisca Dresselhuys schrijven respectievelijk boeken over het genot van bitchy zijn en gepentreerd worden, alswel de behaalde en te behalen successen der emancipatie en het te bejubelen Palestijnse terroristentuig.

Het meest treffende voorbeeld van de dreigende superioriteit van het vrouwvolk over de zaaddragers lijkt te vinden in de popmuziek. Zong de vrouw in de jaren zestig nog over liefdesverdriet, vreemdgaan van de man en het verliefd zijn op knappe jongens, nu is dat volledig anders. Meredith Brooks bejubelt haar snobistische bestaan, Elize belichaamt de superieure vrouw in haar liedje "Automatic", Anouk moet niets van mannen hebben en Christina Aguilera laat zich niet langer ongewenst in haar kont knijpen in videoclips. De vrouw is langzaam maar zeker op weg naar de overwinning: niet langer zal zij bukken voor de man (behalve als het haar uitkomt), niet langer zal zij zich laten remmen door plichtsgevoel of onderdanigheid.

De mannen hebben het bestand lang weten vol te houden en de frontlinie kunnen verdedigen, de vrouwen kruipen onder het prikkeldraad door, huppelen door het mijnenveld en lynchen het manvolk in de loopgraven van het slagveld der geslachtssuperioriteit. Wanneer en hoe het zal gebeuren, daarvan heeft niemand een idee, maar om de Snorkels maar eens aan te halen: dat het toekomstbeeld van de oorlog die door de vrouw gewonnen zal worden en de man die overbodig wordt door een overmaat van dildo's en sperma-opslag, hetgeen de zichzelf overmatig vrijpostig prostituerende Pussycat Dolls nu reeds bejubelen met titels als "I don't need a man", "nog best eens waar kan zijn...", lijkt onontkoombaar te worden.