Twee ons groente en twee stuks fruit?
Tuuut... tuuuut... tuuuut... klik... "Hallo?"
Steevast neemt mijn oma de telefoon na drie keer overgaan pas ter hand. Op die manier hoopt ze het tijdens etenstijd bellend marktonderzoekgespuis te weren. Doorgaans zonder succes.
"Hallo oma, ik zit ergens mee... volgens mij weet jij er wel raad op."
Mijn oma is erg jong van geest, maar toch in het bezit van een leven lang aan opgebouwde wijsheid.
"Wat is er dan jongen?"
Sinds ik, met Led Zeppelins Immigrant Song in gedachten door mijn hoofd galmend, het ouderlijk huis gedag heb gezegd, sta ik voor de taak om zelf iedere avond mijn bordje te vullen met voedzame zaken. Geen gemakkelijke opgave voor iemand die zo vertrouwde op moeders pot dat zelfs een eitje bakken zonder onbedoeld de brandweer te alarmeren als een legendarische mijlpaal in mijn levensgeschiedenis werd gezien.
"Nou oma, ik heb net op internet opgezocht wat ik allemaal moet eten om gezond te blijven en het voedingscentrum zegt dat ik elke dag twee ons groente en twee stuks fruit moet eten. Ik heb alleen geen idee hoeveel dat eigenlijk is."
Die twee stuks fruit lukken wel. Iedere week loop ik vol goede moed één van de vele Turkse groentenwinkeltjes in de buurt binnen om mijn plasticzakjes te vullen met sinaasappels, appels, peren en telkens een ander exotisch stukje fruit waarvan de gemiddelde Nederlander geen idee heeft hoe het heet. Gewoon voor de variatie.
"Gewoon een appel en een banaan. Al at mijn moeder nooit fruit en die is 87 geworden, dus volgens mij hoeft dat allemaal niet hoor. Ik weet nog vroeger, toen smaakte het fruit nog..."
De verdere woorden van mijn oma gingen het ene oor in en het andere uit. De twijfel sloeg toe: klopt dat slagzinnetje wel of heb ik het verkeerd onthouden? Het leek zo makkelijk. Tè makkelijk? En hoeveel is 'twee stuks' eigenlijk? Moet ik per dag twee complete watermeloenen wegwerken of zijn twee kersjes voldoende? Is het genoeg om twee appels te eten, ook zonder klokhuis? Of telt het niet als ik twee stuks fruit van dezelfde soort eet?
"...we nog buiten naar de WC en eens in de maand haalde mijn vader die ton uit het huisje en gooide alles zo over het land. Daardoor smaakte alles toen nog zo lekker. Nu is het allemaal kunstmest."
De woorden van mijn oma dringen weer tot me door. Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd en weet de aanval van hyperventilatie net op tijd af te wenden.
"Misschien is het beter als we het niet over fruit hebben oma. Ik wilde eigenlijk vragen hoeveel twee ons nou eigenlijk is."
Als met het metrieke stelsel opgevoede jongere heb ik mij natuurlijk nooit verdiept in verouderde maten als onsen, ellen, ponden, en voeten. Wanneer over een tijdje al de vergrijsde medemensen ons verlaten raken gelijk met hen al die maten toch in onbruik.
"Oh. Dat is 200 gram."
Een last valt van mijn schouders. Niet langer word ik tegengehouden door de onzekerheden van het gezonde leefpatroon. De maanden van chips voor het ontbijt, lunch en avondeten zijn voorbij! Alhoewel... chips zijn toch ook aardappels? Dat valt dan wel prima te combineren met die 200 gram groente. En die groenten hoeven niet vers te zijn toch? Uit een blikje is ook goed. Of een groentenburger? Die is toch ook gebaseerd op groente? Staat op de verpakking in ieder geval. Ik ben weer helemaal gerustgesteld.
"Bedankt oma!"
