Ziekenfondshoer
“Goedemorgen! Spreek ik met de ziekteverzekeraar? Ja? Mooi. Verzekerde Oplopers hier. Ik heb begrepen dat uw collega’s van VGZ voortaan reizen naar Mekka gaan vergoeden,” sprak ik monter als altijd in de telefoon, “dus kunt u mij dan een ticket naar Salt Lake City toesturen? Want als ik daar in de tempel verschijn, heeft Gods genade wellicht een heilzame uitwerking op mijn gezondheid. U investeert tegenwoordig toch in preventie? En de naam van uw maatschappij, ‘Zilveren Kruis’ heeft ook wel een religieus tintje, dus mijn verzoek lijkt mij alleszins redelijk.” Echt, waarde lezer, dat bericht dat ik dinsdag op deze website las over preventieve vergoedingen door ziektekostenverzekeraars prikkelt mijn fantasie. Werkelijk: ik zie onbegrensde mogelijkheden.Ook nog even met de verzekeraar van mijn broer gebeld. “Ja, hallo, goedemiddag, ik bel even namens mijn broer in Drachten. Die is vrijgezel. En erger nog, hij is buitengewoon lelijk. Een familiekwaal. Maar ik las in de krant dat mannen die regelmatig seks hebben, gezonder zijn. Kunt u wellicht even een prostituee bij hem langs sturen? U investeert tegenwoordig toch in preventie?” Stomverbaasd was ik: mijn broer belde mij kort daarna op. Of ik me met mijn eigen zaken wil bemoeien. Hij wenst geen enkel contact meer met mij. Ik snap er helemaal niets van.
Maar toch, ik vind het een slim idee van die verzekeraars. Preventieve maatregelen worden vergoed, zodat de kosten van de ziekte die daarmee wordt voorkomen kunnen worden uitgespaard. Per saldo blijkt dat uiteindelijk voordeliger te zijn: minder kosten voor de verzekeraar, en dus een lagere premie voor de klant.
U begrijpt dus mijn verbazing toen mijn verzoek om een vliegticket naar Amerika in recordtempo werd afgewezen. Vreemd, anders zijn ze nooit zo snel… Maar ik geef niet op. Wel de ambities wat naar beneden bijgesteld, en nog maar een keer gebeld. “Ja, hallo, Oplopers weer. Ik zou graag zo’n bitje willen dat boksers in hun mond hebben, en een toc en een paar scheenbeschermers. Ik heb, weet u, nogal een grote mond, en deze attributen kunnen mij verdedigen tegen de agressie die mijn helder geformuleerde standpunten bij menigeen oproepen. U investeert tegenwoordig toch in preventie? Wat zegt u? Eigen risico? Hoe bedoelt u dat? Hallo… Hallo, bént u daar nog?”
Wel maak ik me een beetje zorgen over de economische juistheid van de veronderstelling dat die preventieve vergoedingen zichzelf terugverdienen. Want die mensen die dat hebben uitgerekend, weet u wat hun probleem is? Nee? Welnu, gaat u even zitten, zodat u niet valt als u verder leest. Die mensen die dat voor de ziektekostenverzekeraars hebben uitgerekend: die hebben op school gezeten. Op school! En een groot deel van de toekomstige leraren kan echt niet rekenen. En het is niet gelukt, ze dat alsnog bij te brengen. Maar al die mensen die al jaren voor de klas staan: kunnen die dan wél rekenen? Of waren dat voor een groot gedeelte tijdens hun opleiding net zulke hopeloze gevallen als de huidige Pabo-studenten? Hoe dan ook: de kans is erg groot dat iemand die nu het rekenwerk voor de ziektekas doet, in de klas heeft gezeten bij een juf of meester die zélf niet kan rekenen. Hoe kan zo’n leerkracht de scholieren die kunst dan bijbrengen? Hopeloze zaak.
Nee, neemt u maar van mij aan: die leraren die nu voor de klas staan kunnen echt voor geen meter rekenen. Ik weet het zeker. Mag ik een overtuigend argument met u delen? Ja, mag dat? Fijn. Kijk maar eens naar de lesroosters op de middelbare scholen. De leraren houden al tientallen jaren vol dat een uur maar 50 minuten duurt…
