Geslaagd!
Er gebeurde weer eens helemaal niks. De zomervakantie stond voor de deur, maar dat duurde nog even. Eerst moest ik wachten op de uitslag van mijn schoolexamen. Ik maakte me niet zo gek veel zorgen, want het examen was vrij goed gegaan. Alleen wiskunde mocht ik rekenen tot een eventuele ramp. Maar dat zou verder geen heftige gevolgen hebben, aangezien ik voor de rest tamelijk goed stond. De dag waarop de leraar mij zou bellen om mede te delen of ik al dan niet geslaagd was, bezorgde mij in z'n geheel geen maagkrampen, dun-schijterij, auditieve hallicunaties of de noodzakelijke behoefte aan een dwangbuis. Ik las rustig een boekje zonder daadwerkelijk een zin in me op te nemen. Zo stoer was ik nou ook weer niet. Toen inderdaad plots de telefoon ging en aan de andere kant van de lijn mijn mentor duidelijk gearticuleerd uitsprak dat ik geslaagd was, raakte ik niet volledig buiten zinnen. Neen, ik bleef vrij kalm, maar kon een vreugdedansje alsmede een kirrende kreet niet onderdrukken. Joepie.
De cijferlijst diende al na een aantal uren van de uitslag op school opgehaald te worden. Bart had uitgerekend dat we precies drie uur de tijd hadden om aangeschoten het schoolgebouw binnen te keilen. Gelukkig was het schitterend weer en een parkje behoorde tot een ideale plek om het stiekem op een zuipen te zetten. Bart had samen met Chris vruchtenwijn gekocht in de supermarkt en ik zou om half twee aanwezig zijn in het park. De bomen zouden waken over dit onbehoorlijke gedrag. Het was eigenlijk nogal ongehoord om zo vroeg op de dag al alcohol te drinken, maar het kon me even helemaal niets meer schelen. Ik had het stemmetje van moeder in mijn achterhoofd al naar de achtergrond weten te dringen.
Ze zei niet veel, het meisje uit mijn klas. Maar als ze iets zei was het altijd verstandig en doordacht. God, wat had ik een hekel aan haar. Al dat fatsoen, om van te braken! Doch ik kreeg steeds weer erectie als ze voorbij kwam lopen. Dat kon ik verder niet helpen en zij ook niet. Zodra ze sprak was het gedaan met de erectie. Helaas sprak ze dus niet veel, wat mij zeker vijftig procent van de dag een erectie bezorgde. Tijdens de gymles probeerde ik zoveel mogelijk lange T-shirts te dragen zodat het niet zo opviel. Mijn aandacht voor meisjes was in die tijd behoorlijk dun en plat. Dat had niks te maken met de omvang van de prille borsten, maar meer met een soort hormonencircus dat maar geen publiek kon vinden. Van een relatie moest ik niks hebben, enkel alleen de rondingen. Ik ging al regelmatig naar het café, maar daar was het slecht scoren. De meisjes waren vooral op zoek naar dichters, mysterieuze mannen, jongens met een cursus panfluit op zak. Niet iemand die gewoon even van wippenstein wilde. Ik was dan ook bijzonder onhandig in het aanspreken van een meisje. Ik struikelde over woorden, voeten en handen. En eindigde thuis met een foto van Gerri Halliwel en een zakdoekje.
De band van mijn fiets was lek. Tijd om die te plakken had ik niet. Dat werd lopen. Vlaggen en boekentassen hingen uit het raam en familie kwam langs met vlaai en cadeaus. In de verte zag ik Bart al, stevig trappend op z'n gammele fiets. Chris zou later komen. Hij moest thuis even iets achterlaten. Van Chris kreeg ik nooit hoogte. Later begreep ik dat-ie handelde in verboden spullen. Wat dat dan ook mocht zijn.
"Jezus Tim, ga je lopend?! Spring in godsnaam achterop."
"Ik wist niet dat je zo religieus ingesteld was, Bart."
"Ehrm, whatever. Kom, we moeten de wijn zo snel mogelijk opzuipen."
"Hoezo, voel jij je een beetje verraden?"
"What the..."
"Je hebt toch geen brood bij je om te delen, hoop ik?"
"Lul niet zo idioot."
"Goed, we hebben nog een uur om te drinken en zo kachel als een crematorium te geraken. Dat moet lukken."
"Sjah, met jouw tempo wel ja."
In het park was het rustig. Toch voelden we ons niet helemaal gemakkelijk. Stel je voor dat er mensen voorbij kwamen lopen die onze ouders kennen! Chris kwam zoals gewoonlijk vijf minuten te laat. Ik ging in het gras liggen, want dat zag redelijk stoer uit. De eerste slokken smaakten me totaal niet. Wat een bocht was dit toch! Welk doel hadden wij voor ogen? Wat was er nou zo bijzonder aan dronken raken op je laatste schooldag?
De bomen om ons draaiden vrolijk mee, de zon leek harder te schijnen en in mijn hoofd werd alles rustig. Dronken als een lor probeerde ik op te staan om tegen een boom te pissen.
"Godallemachtig, moet je daar eens kijken", riep Chris. "Wat een mokkel!"
Een prachtig meisje met halflang blond haar kwam op haar skeelers langzaam voorbij. Ze had een ultrakort rokje aan en twee knoerten van borsten. Maar goed, ik had nogal gezopen, dus van een erectie was geen sprake. Ze leek even te stoppen. maar toen zag ze dat we aan de vruchtenwijn zaten. Ze lachte wat ondeugend en bleef mij een halve minuut lang aanstaren.
"Tim, je hebt sjans!" brulde Bart enigszins jaloers.
Het meisje moest giechelen. Zo lief had ik nog nooit iemand horen giechelen. Uit de struiken van het park kwam een compleet Sissy-orkest, eekhoorntjes omarmden elkander en begonnen te dansen, kikkers deden een polonaise en eendjes kwaakten wonderschoon. Ze zwaaide. Ik had contact! Tamelijk onbeholpen zwaaide ik terug. Ze knipoogde kort en skeelerde weg, keek nog één keer om en gaf me een kushandje.
Ik was geslaagd! En dronken op de koop toe.
